Consumeren van stress
Toegevoegd door Redacteur op 14.06.2020 - 11:4814 juni 2020
tekst: Kirsten Vonk; foto: Pixabay
Ik ken iemand die verbaal agressief is
Een ander heeft het altijd gedaan
Hij valt mensen aan met woorden
En laat hen zonder onduidelijkheden weten wat hij van de ander vindt
Ik zie wat zo’n aanval met anderen doet
Ze worden bang of ze gaan in de tegenaanval
Er ontstaat stress
Ik vraag me dan af wat hij eigenlijk wil
Wat hoopt hij hiermee te bereiken
Het zal waarschijnlijk niet tot gedragsverandering leiden
Want de ander hoort alleen een aanval, niet de inhoud
De ander zal zich verweren en voelt zich niet uitgenodigd om dingen anders te gaan doen
Ik vermoed ook dat de aanvaller zich besmet met zijn eigen woorden
Er moet van binnen toch iets gebeuren
waardoor je in staat bent de ander iets lelijks te wensen
Het komt ergens vandaan
Waarschijnlijk is hem ooit iets aangedaan en heeft het zich van binnen ergens vastgezet
Op het moment dat er zich wat voordoet dat hem aan het voorval doet herinneren,
tapt hij waarschijnlijk uit dit vaatje
En vult het vaatje verder aan met zijn geuite gif
Ik las laatst dat je stress ook kunt eten
Als een dier naar de slachterij wordt gebracht
Dan komt het in opperste paraatheid
Elke molecuul staat op standje overleven
De stress giert door z’n lijf en dat heeft impact op al z’n cellen
Je zou volgens het artikel kunnen zeggen dat wij de stress van het dier eten
En stress heeft verschillende negatieve effecten op ons lichaam en geest
Door stress te zenden, accepteren en consumeren
houden we denk ik iets in stand
Door bijvoorbeeld naar een ander te wijzen
Hoeven we niet naar onszelf te kijken
Er wordt daarmee niets opgelost
Sterker, we zijn verspreiders van stress
Je kunt verwensingen uiten richting Zeisterse politici
Naar mensen die hun afval op straat dumpen
Naar de jeugd die ’s nachts lallend door de straten fietst
Of naar iemand die geen 1,5 meter afstand houdt
Maar waarschijnlijk verandert er niet veel aan de situatie
behalve dat je jezelf en anderen voedt met stress
We hebben zoveel met elkaar gemeen
We bloeden allemaal rood
We willen allemaal een gelukkig leven
Bij voorkeur met zo minmogelijk stress
Misschien lukt het ons om naar de overeenkomsten te kijken
In plaats van het anders-zijn van de ander aan te vallen
Wellicht kunnen we gezamenlijk optrekken
Net zoals de politie in Portland door samen met demonstraten te knielen
zodat er dingen kunnen veranderen
Zoals een sopje vettigheid kan oplossen,
kan harmonie misschien stress helpen verminderen.
Volgend gedicht: Opgedragen |