Consumeren van stress

14 juni 2020
tekst: Kirsten Vonk; foto: Pixabay

Ik ken iemand die verbaal agressief is

Een ander heeft het altijd gedaan

Hij valt mensen aan met woorden

En laat hen zonder onduidelijkheden weten wat hij van de ander vindt

Ik zie wat zo’n aanval met anderen doet

Ze worden bang of ze gaan in de tegenaanval

Er ontstaat stress

Ik vraag me dan af wat hij eigenlijk wil

Wat hoopt hij hiermee te bereiken

Het zal waarschijnlijk niet tot gedragsverandering leiden

Want de ander hoort alleen een aanval, niet de inhoud

De ander zal zich verweren en voelt zich niet uitgenodigd om dingen anders te gaan doen

Ik vermoed ook dat de aanvaller zich besmet met zijn eigen woorden

Er moet van binnen toch iets gebeuren

waardoor je in staat bent de ander iets lelijks te wensen

Het komt ergens vandaan

Waarschijnlijk is hem ooit iets aangedaan en heeft het zich van binnen ergens vastgezet

Op het moment dat er zich wat voordoet dat hem aan het voorval doet herinneren,

tapt hij waarschijnlijk uit dit vaatje

En vult het vaatje verder aan met zijn geuite gif

Ik las laatst dat je stress ook kunt eten

Als een dier naar de slachterij wordt gebracht

Dan komt het in opperste paraatheid

Elke molecuul staat op standje overleven

De stress giert door z’n lijf en dat heeft impact op al z’n cellen

Je zou volgens het artikel kunnen zeggen dat wij de stress van het dier eten

En stress heeft verschillende negatieve effecten op ons lichaam en geest

Door stress te zenden, accepteren en consumeren

houden we denk ik iets in stand

Door bijvoorbeeld naar een ander te wijzen

Hoeven we niet naar onszelf te kijken

Er wordt daarmee niets opgelost

Sterker, we zijn verspreiders van stress

Je kunt verwensingen uiten richting Zeisterse politici

Naar mensen die hun afval op straat dumpen

Naar de jeugd die ’s nachts lallend door de straten fietst

Of naar iemand die geen 1,5 meter afstand houdt

Maar waarschijnlijk verandert er niet veel aan de situatie

behalve dat je jezelf en anderen voedt met stress

We hebben zoveel met elkaar gemeen

We bloeden allemaal rood

We willen allemaal een gelukkig leven

Bij voorkeur met zo minmogelijk stress

Misschien lukt het ons om naar de overeenkomsten te kijken

In plaats van het anders-zijn van de ander aan te vallen

Wellicht kunnen we gezamenlijk optrekken

Net zoals de politie in Portland door samen met demonstraten te knielen

zodat er dingen kunnen veranderen

Zoals een sopje vettigheid kan oplossen,

kan harmonie misschien stress helpen verminderen.

Volgend gedicht: Opgedragen