Ruud Vermaase
Ik kan mij over de kleinste voorvalletjes in het leven verwonderen. Of eigenlijk juist als ze klein zijn. Gewoon in het dagelijks leven, als ik met OV reis, boodschappen doe of in de kroeg verzeild raak. Ik vind het jammer dat ik pas sinds 1994 in Zeist woon en daardoor geen nostalgie uit mijn jeugd kan verwerken. Vanaf het eerste (papieren) begin van het ZeisterMagazine lever ik maandelijks een anekdote af. Met plezier. En er gebeurt genoeg.

Columns van Ruud: Verwonderingen

Ik ben Erwin Hagen (1964) en sinds eind 2004 woonachtig in Zeist. Onze kinderen (2004, 2008) zijn opgegroeid in Zeist. In 2010 werd ik directeur van MeanderOmnium, de welzijnsorganisatie in Zeist. Vanaf dat moment ging Zeist in al haar aspecten pas echt voor mij leven. En heb ik ook een deel van mijn hart aan Zeist verbonden. Als geboren en getogen Zuilenees keek ik altijd met een scheef, en dus verkeerd, oog naar Zeist. Als het 'Wassenaar van Midden-Nederland'. Niets is minder waar. Zeist is een prachtige, diverse samenleving waar we veel met elkaar kunnen en willen bereiken. En daarom blijf ik, ook nu ik geen beroepsmatige verbondenheid meer heb met deze gemeente, graag toch zeer verbonden. Ook door middel van het Zeistermagazine.

Columns van Erwin: In de buurt

Mijn naam is Marcel Leenders en woon al 25 jaar midden in het centrum van Zeist. In de kern zou je kunnen zeggen. En misschien wel daarom voel ik mij een wezenlijk en betrokken onderdeel van Zeist.
Ik ZieZeist ! 
En dat wil ik graag verwoorden.

www.ziezeist.nl

Columns van Marcel: ZieZeist

Anke de Jong-Koelé
Ik ben in 1998 in Zeist-West komen wonen vanwege het werk van mijzelf en mijn man. Inmiddels zijn onze kinderen volwassen en wonen buiten Zeist. Het fijne van het wonen in Zeist vind ik aan de ene kant het dorpse karakter en aan de andere kant de uitgebreide natuur in de buurt. Tel daarbij op dat we dicht bij Utrecht wonen en het woonplezier is compleet.
Ik ben psychosociaal therapeut met een praktijk aan huis en ik werk met kinderen, jongeren en volwassenen die een ingrijpend verlies meemaken (zowel na overlijden als chronisch ziek worden) of die op een kruispunt in hun leven staan. Daarnaast maak ik kunst, schrijf ik, geef ik schrijfworkshops en focus ik op zingeving en levenskunst. Dat zijn ook vaak de onderwerpen die in mijn columns terugkomen.

Wil je meer over mijn werk weten, neem dan een kijkje op www.virtuspraktijk.nl

Columns van Anke: Levenskunst

Mijn naam is Greetje Kooistra. Ik schrijf onder het pseudoniem Vrouwtje Jas.
Ik ben trainer/gedragskundige/coach. Mijn hart ligt bij de rafelrandjes van de samenleving.
Meer informatie vind je op www.vrouwtjejas.nl en www.greetjekooistra.nl

Columns van Greetje: Vrouwtje Jas

Het was jarenlang de droom van Steven Spaargaren om een eigen krant te maken. Zeistermagazine.nl ging 25 september 2003 voor het eerst de elektronische snelweg op. Het is een digitaal magazine geworden dat Steven als zelfstandig journalist en ondernemer sindsdien maakte. Inmiddels is Zeistermagazine een lokaal medium dat zijn plaats definitief veroverd heeft en een groeiend aantal lezers heeft.

Columns van Steven: Standplaats Zeist

Ik ben Ronald Camstra, geboren in 1968. Als student streek ik in 1988 op de Warande neer en leerde toen voor het eerst Zeist kennen (in het begin vooral winkelcentrum Vollenhove, bioscoop Figi en Zwembad Dijnselburg).
Ik heb minder tijd voor het schrijven van eigen columns sinds ik ook de technische uitgave van Zeistermagazine doe, maar als het even kan klim ik in de pen. Ik schrijf het liefst over wonen, buren, buurten en hoe mensen samen proberen te leven.

Columns van Ronald: Bij de buren

Ik ben René Scheffer, geboren in 1958 en woon sinds 1981 in Zeist. Ik werk al bijna 40 jaar bij de gemeente Zeist. Maar daar schrijf ik niet over :-).
Ik was een van de eerste columnisten bij het Zeistermagazine. Schreef over van alles, ook onder pseudoniem restaurant- en lunch-recensies. Op dit moment schrijf ik vooral over sport: “Langs de velden”. Heerlijk om zomaar een trainingsavond te bezoeken en voor de lezer een beeld te schetsen van een sport, een vereniging. Verder ben ik actief op Facebook, Twitter en bij gelegenheden ook model, cabaretier, selfieKing en beginnend vlogger.

Columns van René: Langs de velden

Arend Postma
Ik ben op 5 september 1952 op de Hege Bult in Oudemirdum in Friesland geboren. Daar had ik een fraai uitzicht op het IJsselmeer maar realiseerde mij dat toen nog niet zo. Na een half jaar verhuisde ik naar Bakhuizen, een dorp verderop.
Daar begon ik mijn loopbaan als opperman, het laagste wat je in de bouw kunt bereiken, maar zag in de loop van de tijd toch meer mogelijkheden voor mijzelf. Zodoende belandde ik op 1 december 1973, vlak na de autoloze zondag, als 21-jarige in Zeist voor een werkzaam leven in de ICT. Achteraf gezien, niet de slechtste keuze uit mijn leven. Want daarom kan ik mij de laatste 10 jaar in alle onafhankelijkheid voornamelijk met schrijven bezig houden.
Die vrijheid gebruik ik om het dagelijkse leven te beschouwen, daar iets van te vinden en in mijn eigen woorden in columns in het Zeistermagazine te vervatten. Daarnaast werk ik al vele jaren aan 2 boeken.

Columns van Arend: Zeister wegen onder de loep

Henny Fokkema
Na ruim acht jaar voor SlotstadRTV de raadsvergaderingen van de gemeente Zeist live te hebben verslagen en diverse aan de politieke gerelateerde programmaseries te hebben ontwikkeld en gepresenteerd vind ik het leuk dat het Zeister Magazine mij de gelegenheid biedt om vanuit een andere standplaats de politiek in Zeist in een maandelijkse column te beschouwen. Een column schrijven is totaal iets anders dan een raadsvergadering samenvatten en van commentaar voorzien. Als columnist geniet ik grotere vrijheid, kan ik een persoonlijke visie geven, hoef ik minder afstand tot het onderwerp te houden en kan ik proberen de poëzie met het dagelijks leven te verbinden.

Columns van Henny: De waarde van
 

Bob Horjus
Geboren in een boerengehucht bij Monnickendam. Ik moest uit Waterland weggescheurd worden, want ik was verknocht aan plat, nat land en de watersport. Toch leverde emigreren naar Zeist in 1973 een hoop op. Goede buren en inspirerende kennissen, die zich organiseren in de buurt, de kerk en de politiek. Mensen aan wie ik me heb ontwikkeld. Daarnaast een stel mooie banen met verslaafden, jonge asielzoekers, delinquenten en studenten. Ik wil schrijven over opvoeding. Kinderen zijn vormgevers van de toekomst. Hen op een positieve manier in het leven leren staan is de wereld veranderen. Daar deden we ons best voor in ons gezin, maar de grote schaal is belangrijk: als hele bevolkingsgroepen dat een klein beetje beter doen heeft dat grote effecten.

Columns van Bob: Samen opvoeden
 

Ik ben Claire van Spanje-Blom (1967). Van 1986 tot 1990 heb ik de opleiding tot verpleegkundige gevolgd in het Zeister Ziekenhuis. Destijds woonde ik in de zusterflat aan de Jagersingel. Na mijn diplomering ben ik verhuisd naar Vianen, waar ik oorspronkelijk vandaan kom. Sinds 2015 ben ik weer werkzaam in Zeist. Ik werk als verpleegkundige in hospice Heuvelrug en ben tevens betrokken bij de psychosociale zorg en nazorg. In mijn columns schrijf ik over bijzondere momenten met de gasten en hun naasten. Ik ontmoet hen in de kostbare en kwetsbare tijd van de laatste levensfase. Iedere ontmoeting geeft betekenis aan mijn eigen leven en telkens word ik opnieuw geraakt en geïnspireerd. Dat is precies wat ik wil overbrengen.

www.hospice-heuvelrug.nl

Columns van Claire: Op verhaal komen

Henk Martens
Ik ben een echte Zeistenaar (vind ik zelf), geboren (1946) in de Kritzingerlaan. Door mijn werkzaamheden en mijn vriendin heb ik ook 10 jaar in Amersfoort gewoond. Als ex-postbode ken ik Zeist door en door. Zo’n 40/50 jaar geleden kende ik door het voetbal en door mijn werkzaamheden Jan en alleman. Zeker doordat ik ook nog betrokken raakte bij de Zeister Volleybal Competitie, Zomeravondvoetbal en het Honk- en softbal en niet te vergeten het wielrennen. Ik was geen lid van een vereniging maar deed bijna altijd wel wat voor een bond. Zo heb ik de bonden KNVB, NEVOBO, KNSBS en KNWU doorgeworsteld. Voor al dat vrijwilligerswerk werd ik in 2018 onderscheiden tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Daar ben ik heel trots/blij mee. Dit jaar ben ik gestopt met al dat vrijwilligerswerk, maar fiets ik nog een beetje rond op de racefiets (zolang het gaat) om fit te blijven. Ik vind het nu ook wel leuk om weer terug te kijken bij het voetbal, waar ik  begon, want voetbal is altijd in mijn leven gebleven. Het voetbal van nu roept soms verbazing op, maar dat komt misschien door deze tijd. Dat gaat u lezen in mijn columns.

Columns van Henk: Op de middenstip