Het Teslagehalte in mijn wijk Kerckebosch is hoog maar niet evenredig over de straten verdeeld. Soms fiets ik door een straat die naar eigen waarneming het hoogste Teslagehalte van de hele wijk heeft. 
tekst en foto: Arend Postma

Met de opening van het crematorium is Zeist toch mooi weer een voorziening die iets toevoegt rijker. Menigeen zal denken: ‘dit is helemaal te wow, hier wil ik wel in rook opgaan!’
tekst en foto’s: Arend Postma

In de ‘shared space’ van de publieke ruimte wordt het pas uitkijken. Ik voel er de impact van geen regels. Basale, ongeschreven afspraken worden massaal aan de laars gelapt en vervangen door het recht van de grootste mond.
tekst en foto: Arend Postma

In mijn eigen woonomgeving, op de Sophialaan en op de Marijkelaan, zijn recent twee situaties gecreëerd die mij tot olifantengedrag dwingen.
tekst en foto: Arend Postma

Het luchtalarm, elke eerste maandag van de maand, is de bevestiging dat ik nog besta. Want op maandagmorgen ben ik altijd in het Binnenbos in Kerckebosch om de week weer op te pakken. Het Binnenbos is een ideale omgeving om te werken.
tekst: Arend Postma; foto’s: Pixabay

Als ik over de Arnhemse Bovenweg fiets zie ik een muur van verpleeghuizen, zorghotels, servicecomplexen afgewisseld door een enkel hospice.
tekst en foto’s: Arend Postma

Ondanks urbanisatie ofwel verstedelijking in de omringende wereld is men in Zeist nog steeds bezig een dorpsgevoel met agrarische beleving voor de ‘happy few’ te creëren.
tekst en foto’s: Arend Postma

Ik hou van lege streekbussen, lege metro’s, lege treinen en lege stations, want dat betekent dat je 7/24 overal kunt komen en geen auto meer nodig hebt. 
tekst en foto: Arend Postma

De reclame, met het in het oog springende 113 op de rechterdeur van de bergingsauto maakte mij nieuwsgierig. Deze bergingsauto vervoert uitsluitend vroem vroem auto's. 
tekst en foto’s: Arend Postma

De boodschap van de ‘Bemoediging voor onderweg’ blijkt krachtig, want daar moest ik tijdens mijn gang naar de glascontainer bij winkelcentrum Kerckebosch aan denken.
tekst en foto: Arend Postma

​Een vriend van mij en ik hebben dezelfde kapper omdat we in dezelfde wijk woonden. Woonden, want hij woont niet meer in Kerckebosch maar komt nog wel steeds bij die kapper.
tekst: Arend Postma, foto: Pixabay

Een week geleden viel er een schrijven van Vitens op de deurmat: "U heeft tijdelijk geen drinkwater"
tekst en foto: Arend Postma

Op busstation Zeist staat een gebouw van het formaat halve zeecontainer. Het zou op de Tweede Maasvlakte in Rotterdam niet misstaan, ware het niet dat het door uitbundige begroeiing een duurzame uitstraling heeft.
tekst en foto: Arend Postma

Zelfs Pinkpop adviseert haar bezoekers rekening te houden met de door het KNMI afgegeven Code Oranje. Dus wat de Boekenmarkt betreft mogen we op zijn minst een tornado op het Broederplein verwachten.
tekst en foto: Arend Postma

In Zeist is het natuurlijk wel zo, dat als je je hoofd op het gebied van hoogbouw iets boven de dakgoot uitsteekt, je een probleem hebt. 
tekst en foto: Arend Postma

Zondagmorgen is hét moment van de week om mijzelf weer uit te vinden.
tekst en foto: Arend Postma

Als ik over de rotonde fiets doemt er een groot verkiezingsbord met posters voor mij op, en ik denk: ‘Oh ja, verkiezingen.’ Maar bovenal roept het bord nostalgische beelden en herinneringen bij mij op. 
tekst: Arend Postma, foto: Arend Postma / verkiezingsposter ‘PSP ontwapenend’ Hendrik-Jan Koldeweij.

Aan de deur bezorgen is van alle tijden. Vroeger kwamen winkeliers en postbodes rechtstreeks vanuit hun winkel, slagerij, postkantoor of bakkerij bij ons aan de deur. 
tekst: Arend Postma, foto: Danny Martens

In plaats van linksaf richting Slotlaan zoals ik verwacht had sloegen we voor Belcour rechtsaf richting de Markt. Begrijpelijk, want mijn kennis van het centrum van Zeist was een week niet geüpdatet en dus behoorlijk onbetrouwbaar.
tekst: Arend Postma; foto: Kees Linnenbank

Ik hoorde op de radio dat universiteitscentrum ‘De Uithof’ vanaf nu ‘Utrecht Science Park’ heet. Moeten we Zeist dan maar 'Care Valley' noemen?
tekst en foto: Arend Postma