Sinds 1973 woon ik in Zeist en heb vanaf dat moment heel wat bedrijven zien komen en gaan. In Zeist lijkt men zich alleen maar druk te maken over de bereikbaarheid van het centrum en het bouwen van luxe stulpjes op grond die vrijkomt door wegtrekkende bedrijven.
tekst en foto: Arend Postma

Over de Arnhemse Bovenweg naar huis fietsend worden we verrast door een ontluisterend beeld van bushalte De Oldenborgh. De bushalte is nog niet hufterproof.
tekst en foto: Arend Postma

Dit jaar zijn er acht unieke NFF Festivalpremières verspreid over heel Nederland. Dus ook in Zeist en daarom fietsen we eerst naar eetcafé Pandarve om lekker te eten en te genieten van Duvel Moortgat. Onze eerste film draait in zaal 4 van Figi. 
tekst en foto: Arend Postma

Na terrasbezoek in het centrum fietsten wij richting huis. Op de Woudenbergseweg, bij de wegversmalling, stapte een man uit het Wilhelminapark de weg op. Hij was behangen met touwen en had een uitrusting die een bushcrafter deed vermoeden.
tekst en foto: Arend Postma

Lang dacht ik dat het coronavirus wel over zou waaien en alleen maar een rimpeling in de sleur van het dagelijkse leven was. De ernst drong pas echt tot ons door toen in het centrum van Zeist nergens meer een kruimel brood te krijgen was. 
tekst en foto: Arend Postma

Het Teslagehalte in mijn wijk Kerckebosch is hoog maar niet evenredig over de straten verdeeld. Soms fiets ik door een straat die naar eigen waarneming het hoogste Teslagehalte van de hele wijk heeft. 
tekst en foto: Arend Postma

Met de opening van het crematorium is Zeist toch mooi weer een voorziening die iets toevoegt rijker. Menigeen zal denken: ‘dit is helemaal te wow, hier wil ik wel in rook opgaan!’
tekst en foto’s: Arend Postma

In de ‘shared space’ van de publieke ruimte wordt het pas uitkijken. Ik voel er de impact van geen regels. Basale, ongeschreven afspraken worden massaal aan de laars gelapt en vervangen door het recht van de grootste mond.
tekst en foto: Arend Postma

In mijn eigen woonomgeving, op de Sophialaan en op de Marijkelaan, zijn recent twee situaties gecreëerd die mij tot olifantengedrag dwingen.
tekst en foto: Arend Postma

Het luchtalarm, elke eerste maandag van de maand, is de bevestiging dat ik nog besta. Want op maandagmorgen ben ik altijd in het Binnenbos in Kerckebosch om de week weer op te pakken. Het Binnenbos is een ideale omgeving om te werken.
tekst: Arend Postma; foto’s: Pixabay