​Een vriend van mij en ik hebben dezelfde kapper omdat we in dezelfde wijk woonden. Woonden, want hij woont niet meer in Kerckebosch maar komt nog wel steeds bij die kapper.
tekst: Arend Postma, foto: Pixabay

Een week geleden viel er een schrijven van Vitens op de deurmat: "U heeft tijdelijk geen drinkwater"
tekst en foto: Arend Postma

Op busstation Zeist staat een gebouw van het formaat halve zeecontainer. Het zou op de Tweede Maasvlakte in Rotterdam niet misstaan, ware het niet dat het door uitbundige begroeiing een duurzame uitstraling heeft.
tekst en foto: Arend Postma

Zelfs Pinkpop adviseert haar bezoekers rekening te houden met de door het KNMI afgegeven Code Oranje. Dus wat de Boekenmarkt betreft mogen we op zijn minst een tornado op het Broederplein verwachten.
tekst en foto: Arend Postma

In Zeist is het natuurlijk wel zo, dat als je je hoofd op het gebied van hoogbouw iets boven de dakgoot uitsteekt, je een probleem hebt. 
tekst en foto: Arend Postma

Zondagmorgen is hét moment van de week om mijzelf weer uit te vinden.
tekst en foto: Arend Postma

Als ik over de rotonde fiets doemt er een groot verkiezingsbord met posters voor mij op, en ik denk: ‘Oh ja, verkiezingen.’ Maar bovenal roept het bord nostalgische beelden en herinneringen bij mij op. 
tekst: Arend Postma, foto: Arend Postma / verkiezingsposter ‘PSP ontwapenend’ Hendrik-Jan Koldeweij.

Aan de deur bezorgen is van alle tijden. Vroeger kwamen winkeliers en postbodes rechtstreeks vanuit hun winkel, slagerij, postkantoor of bakkerij bij ons aan de deur. 
tekst: Arend Postma, foto: Danny Martens

In plaats van linksaf richting Slotlaan zoals ik verwacht had sloegen we voor Belcour rechtsaf richting de Markt. Begrijpelijk, want mijn kennis van het centrum van Zeist was een week niet geüpdatet en dus behoorlijk onbetrouwbaar.
tekst: Arend Postma; foto: Kees Linnenbank

Ik hoorde op de radio dat universiteitscentrum ‘De Uithof’ vanaf nu ‘Utrecht Science Park’ heet. Moeten we Zeist dan maar 'Care Valley' noemen?
tekst en foto: Arend Postma

Vroeger was een boef in een film of strip te herkennen aan een wrat op de neus en een zwart masker, maar dat is nu niet meer zo – hij loopt nu in een pak met stropdas. 
tekst en foto: Arend Postma

Ik heb geen hobby’s, maar als ik er toch een zou moeten hebben dan is het observeren. De hele dag vanaf het terras naar het autoverkeer, fietsers en wandelaars kijken en dan ook nog een mening hebben.
tekst en foto: Arend Postma

Het grasveld achter het Slot was bedekt met ijzeren platen die het gras twee maanden lang beschermd hadden. Nu resteerde een troosteloos maanlandschap.
tekst en foto: Arend Postma

In de aanloop naar een mogelijk derde debat valt het woord citymarketing. De grote vraag is in dit geval: biedt de producent (het centrum van Zeist) waar de consument om vraagt?
tekst en foto: Arend Postma

Dat gevoel kreeg ik toen ik oog in oog stond met Chinees-Indisch restaurant Azië aan het Rond. Ingeklemd tussen de imposante gebouwen van het Walkart House en Hotel Theater Figi.
tekst: Arend Postma; foto: Kees Linnenbank

Toen ik vlak na de heropening over de Slotlaan fietste wist ik nog niet wat een “Shared space” inhield. Daarna begon de sensatie van gewichtloosheid door het ontbreken van regels en wetten. 
tekst en foto: Arend Postma

Op zondagmorgen loop ik over de Margrietlaan en zie een verlatenheid waar in de verste verte geen auto te bekennen is en waan mij in een niet meer mogelijke wereld: een wereld zonder auto’s.
tekst en foto: Arend Postma

De dag voor we zouden lunchen belde hij om te zeggen dat ‘aModoMio’ niet doorging, want het was dicht. Dit raakte mij diep, want het restaurant paste precies in mijn beeld van hoe de restaurantcultuur in Zeist zou moeten zijn.
Tekst en foto: Arend Postma

Voordat ik vanuit mijn tijdelijke huis op Batan vertrok had ik op de laptop met Google Maps de looproute naar de Kepri Mall uitgestippeld. Die zat nu in mijn hoofd gebeiteld en dat kon dus niet meer misgaan. 
tekst en foto: Arend Postma

Ik kijk naar wegwerkers die in de brandende zon bezig zijn een kuil te graven. Omdat er heel hard met houwelen gewerkt wordt heb ik niet de indruk dat de grond zo zacht en meewerkend is als die van de begraafplaats.
tekst en foto: Arend Postma