In een aangenaam herfstzonnetje loopt Arend mijmerend over de Slotlaan. “Verblind door de steeds lager staande zon gaan mensen zich als zombies gedragen en lopen ze naast elkaar alsof er geen tegenliggers bestaan”. Dan komt hij langs de opening van de eerste 0.0 slijterij van Zeist.
29 september 2024
tekst en foto’s: Arend Postma
Gele bladeren, een aangename zon en het optimisme van het draaiorgel maken de Slotlaan tot een gastvrij decor voor het begin van de herfst. Hele hordes genieten, zo lang het nog kan, op de belangrijkste winkelstraat van Zeist van deze meteorologisch verrassing.
De massaliteit ervan kan soms overweldigend zijn en invloed hebben op het mentale welzijn van het individu. Want verblind door de steeds lager staande zon gaan mensen zich als zombies gedragen en lopen ze naast elkaar alsof er geen tegenliggers bestaan en ze alleen op de wereld zijn.
Links- of rechtslopen. Het is een onderwerp waar de meningen in mijn directe omgeving behoorlijk verdeeld over zijn. Desondanks breng ik het onderwerp regelmatig ter sprake als het mij weer eens teveel wordt. Dat is vooral het geval als ik weer eens tegen zo’n muur van apathie en een vorm van onnozel aanloop. Die irritatie komt vooral doordat mensen de basale afspraak van gewoon rechts lopen collectief aan hun laars lappen. Diep in hun gezicht zie ik een afwezigheid die het meest lijkt op het niet begrijpen, want hoe moeilijk kan gewoon rechts lopen zijn?
Ik weet dat ik hiermee een gevoelig onderwerp aankaart, want zo eenvoudig is het leven niet en een glas is voor de een halfvol en voor de ander halfleeg. Dit wordt ook nog eens bevestigd door het gegeven dat als duizend mensen naar hetzelfde kijken die duizend mensen allemaal iets anders zien.
Daarom hebben ze voor linkslopen de Engelsen uitgevonden. Maar ik heb niet de indruk dat het Engelse toeristen zijn die zich massaal op de Slotlaan hebben gestort, daarvoor moet je toch echt in Amsterdam zijn – dat weet ik uit eigen ervaring.
Want toen ik bij de Fortisbank in Amsterdam werkte liep ik elke dag over het Damrak van Amsterdam Centraal naar het Rokin, waar de bank gevestigd was, en terug.
De heenweg om zeven uur in de morgen was geen enkel probleem. Op het nog lege Damrak ging het aan de ene kant alleen maar om medewerkers van de Amsterdamse stadreiniging. Van deze medewerkers vermoedde ik dat de meesten van hen een taakstraf hadden vanwege een economisch dan wel fiscaal delict. Want gezien hun bedrijfskleding hadden ze allemaal op de Amsterdamse Zuidas kunnen werken. Aan de andere kant ging het alleen maar om Engelse toeristen die op de terrassen van het Damrak met grote pinten bier uitbundig aan het ontbijten waren en van links- of rechtslopen was nog geen sprake.
Dan ging het er op de terugweg van het Rokin over het Damrak naar Amsterdam Centraal wel anders aan toe. Daar leek dan totale anarchie te heersen door een menigte die op zijn minst de weg kwijt was en zich in chaos voortbewoog. Elke denkbare gemoedstoestand was er van de gezichten af te lezen. Van levensmoeheid tot uitzinnige levensvreugde. De euforie van het licht zien en de naargeestigheid van een shot nodig hebben. Het individu leek in deze menigte totaal uitgeschakeld te zijn en verworden tot enkel holle ogen vol van ledigheid.
Natuurlijk droomt elke ondernemersvereniging ervan dat hun winkelcentrum verlevendigd wordt door een flink aantal beschaafde toeristen met een goed gevulde portemonnee. En daar zal Ondernemersvereniging Centrum Zeist niet anders over denken. Maar een Slotlaan als Amsterdam, Giethoorn of Venetië is een droom waarvan ze hopen dat die nooit uit zal komen. Want met de eerste nagelstudio of kapperszaak waar zich een Nutella Store in vestigt, zou de Slotlaan in een nachtmerrie kunnen eindigen.
Als ik net van mijn overpeinzingen ben bekomen, komen we langs de opening van de eerste 0.0 slijterij van Zeist. Dat doet mij aan een zéér theoretische vraag van mijn broer denken, een aantal jaren geleden. Mijn broer en ik gaan al meer dan vijftig jaar, twee keer per jaar een weekend naar Brussel. Daar proberen wij dan onder begeleiding van een glas Maes, Jupiler, Duvel of Mort Subite een antwoord te vinden op problemen die de wereld zoal bezighouden. Toen, ergens in een etablissement in middernachtelijk Brussel, stelde hij de vraag: “zou er voor ons ooit een 0.0 Brussel bestaan?”
|
|
|