Zeister wegen onder de loep

Column
Vanaf de Slotlaan loop ik door de Hema naar Belcour. Eenmaal uit de Hema wordt de doorgang een passage en de aanliggende winkels vormen een galerij. Qua allure is deze passage niet te vergelijken met die in Brussel en Den Haag met hun hoge glazen daken, maar het is er wél een.
tekst: Arend Postma, foto: Kees Linnenbank

Column
Op weg naar de glascontainer aan de Marijkelaan zie ik activiteiten rondom de rotonde aan de Van Stolberglaan en de Oranje Nassaulaan. Las- en constructiebedrijf Dorresteijn is er bezig uit RVS-buizen een constructie op te bouwen die nog niets verraadt. De contouren kunnen alle kanten uit - van bouwsteiger tot verwarde geest. Ondertussen spatten de wijnflessen op de bodem van de glascontainer uit elkaar.
tekst: Arend Postma, foto: Kees Linnenbank

Column
Het zat er al een tijdje aan te komen: hier gaat voor de toekomst gesloopt worden. Sloopmachines gingen als bloeddorstige dinosauriërs tekeer door zich grommend op de betonnen skeletten te storten; met brandspuiten werden de grote stofwolken naar beneden gehaald.
tekst: Arend Postma, foto: Kees Linnenbank

Column
We zijn op de fiets op weg naar huis. Het is een fraaie zaterdagavond en nog lang niet donker. Vanaf de Woudenbergseweg komen we op de rotonde. Uit de richting van de Laan van Beek en Royen komen een agent en zijn vrouwelijke collega.
tekst: Arend Postma, foto: Kees Linnenbank

Column
Zaterdagmiddag. Wij zijn op de Slotlaan en overleggen om nog iets te drinken want het is er wel het weer voor. Ik herinner mij een pas heropend café op de Dahliastraat, dus dat wordt het.
tekst: Arend Postma, foto: Kees Linnenbank

Column
De Tour de France is alweer een aantal weken geleden en nu galmen de grote namen na in Rio en even later volgt dan nog de Vuelta. Dit jaar was Montauban nog prominent als finishplaats in de Tour aanwezig - voor mij aanleiding om me in de Montaubanstraat te verdiepen.
tekst: Arend Postma, foto: Kees Linnenbank

Column
Omdat Singapore nog vers in mijn geheugen ligt, zoek ik een brug naar Zeist. De verschillen tussen Singapore en Zeist zijn groot en dan heb ik het niet over de temperatuur want die is onoverbrugbaar.  
tekst: Arend Postma, foto: Kees Linnenbank

Column
De Rijdende rechter wekelijks in Zeist. In eerste instantie denk je dan dat er elke week wel een mediagenieke burenruzie of andersoortig conflict in Zeist is. Maar niets is minder waar: hier wordt recht gesproken.
tekst: Arend Postma, foto: Kees Linnenbank

Column
Een zwart-wit foto in De Nieuwsbode van 6 april 2016 trekt mijn aandacht. Die is van kruidenierszaak Jansen aan de Jufferstraat. Die winkel is in de jaren 60 gesloopt maar ik heb daar nooit iets van meegekregen omdat ik toen nog niet in Zeist woonde. 
tekst: Arend Postma, foto: Kees Linnenbank

Column
Voor mij is het een déjà vu van het KRO-programma, ‘De woestijn bloeit.’ Dit radioprogramma werd in de jaren zestig wekelijks uitgezonden maar heeft zijn naam nooit echt bewaarheid zien worden, tot vijf maanden geleden. Toen stond plotseling na maandenlang zware regenval de beruchte Californische woestijn Death Valley in bloei. 
tekst: Arend Postma, foto: Kees Linnenbank

Column
Het begon met een virtuele wandeling door een artist’s impression. Eerst in de Nieuwsbode overweldigd worden door advertenties van koophuizen getekend in de Zeister bossen, daarna bladeren in een brochure bij de makelaar.
tekst: Arend Postma, foto: Kees Linnenbank

Column
Het komt door de geschiedenis en de organische ontwikkeling en structuur van Zeist dat er een plek ontbreekt waar de werelden van Zeist met hun verschillende bewoners bij elkaar komen. Oftewel: er is geen plek die iedereen met iedereen verbindt. 
tekst: Arend Postma, foto: Kees Linnenbank
 

De donkere dagen voor kerst waarin ik deze column schrijf, zijn voor mij persoonlijk de favoriete dagen van het jaar maar dat geldt helaas lang niet voor iedereen. Een deel van de Nederlandse en wereldbevolking stort zich in deze periode als een kudde lemmingen massaal in een depressie. Dat heeft onder meer te maken met een tekort aan licht en een enigszins verstoord bioritme. Maar het komt ook allemaal weer goed, want met een glas rode wijn naar de sfeervolle kerstverlichting en de vallende sneeuw turen kan al voldoende zijn om het ergste leed aanzienlijk te verzachten.
tekst: Arend Postma, foto: Kees Linnenbank

Mijn leven speelt zich af, behalve binnen een ruimte met vier muren in een groot flatgebouw, in een biotoop van hooguit één vierkante kilometer. Het gebied strekt zich uit van de randen van de beroemde Zeister bossen aan de Prinses Margrietlaan tot aan de Arnhemsebovenweg met hoofdkantoren van multinationals en hospices die intensieve palliatieve zorg bieden. Aan de andere kant van het gebied is het winkelcentrum Hoog Kanje voor de dagelijkse boodschappen.
tekst: Arend Postma, foto: Kees Linnenbank

Het is een weg voor bestemmingsverkeer maar tevens een sluiproute voor autorijders die van Bunnik naar Zeist-Kerckebosch en Driebergen moeten. Ik zou het als autorijder ook doen maar wanneer ik op de fiets ben, ben ik een ander mens en leef dan in een andere wereld. Ik geniet van alles wat zich binnen mijn gezichtsveld afspeelt en bevindt: het water dat tussen de weilanden glinstert, huizen die verspreid liggen en de Intercity die haast geluidloos door de verte glijdt.
Tekst: Arend Postma, foto: Kees Linnenbank