Portret
Als je haar aan ziet komen lopen, rank, slank, met grote groen-blauwe ogen en een lange vlecht, vermoed je het niet meteen, maar deze dame gaat regelmatig het dak op. Zeister ondernemer Leonie maakt groendaken met Sedum. “Hoogtevrees ken ik gelukkig niet!"
tekst en foto: Erica Pijs
Column
Ruim één vijfde van de CO2-uitstoot komt voor rekening van ons voedsel: productie, verpakkingsmateriaal, transport en de koeling en de verwarming van de supermarkt. En vergeet de verspilling niet: jaarlijks gooien we per persoon gemiddeld 33 kilo voedsel weg. Hoe kun je duurzamer eten?
tekst: Hans Snel; foto: Annemieke Bol
Briefwisseling
Sinds Ruud Vermaase naar Doorn is verhuisd mailt hij met Arend Postma over de voors en tegens van Doorn versus Zeist. In deel 11: The Passion. "Zeist is de ultieme The Passion-stad van Nederland. Vooral toen ik in een promo een helder wit oplichtend kruis voor het gemeentehuis zag wist ik het zeker: Zeist ís The Passion!"
tekst en foto: Arend Postma en Ruud Vermaase
Column
Vorige week dinsdag was de sleuteloverdracht van de eigenaar van Akkerflora aan de nieuwe gebruikers. Stadslab Zeist en Stichting LOU maken van dit leegstaande tuincentrum een culturele broedplaats: Lab Lou. Vanaf de winter gaat het eindelijk grootsteeds bruisen in het brave Brugakker!
tekst en foto’s: René Scheffer
Column
“Ik doe mijn best me goed te houden. Dit is mijn zevende AZC in anderhalf jaar.” Tegenover mij zit een Syrische man van 25. Hij is afgestudeerd psycholoog. Op de tafel tussen ons in ligt een mobiele telefoon, waaruit geregeld de stem van de tolk klinkt.
tekst: Iris Cassandra; foto: Charlotte Apituley
Column
Wat nooit is veranderd is het gekke karakter van de Steynlaan. Een allegaartje van winkelaanbod, het wormvormig aanhangsel van het centrum maar toch ook helemaal niet het centrum. Een onduidelijk straat waarvan je niet precies weet waarom je er zou moeten vertoeven. Als ik door mijn oogharen kijk zie ik potentie.
tekst en foto: Dick Koopman
Column
Bij de Slotlaan steek ik over naar de Weeshuislaan, een parallelweg van Belcour waar bedrijven als een fotostudio en kledingreparatie zitten. Op de fiets rijd je er zo voorbij, maar wandelend zie je meer. Zodoende valt mijn oog op AMMA, een onopvallend afhaalgebeuren met een Sri Lankaanse keuken. ‘Hoe heter hoe beter’?
tekst en foto: Arend Postma
Briefwisseling
Sinds Ruud Vermaase naar Doorn is verhuisd mailt hij met Arend Postma over de voors en tegens van Doorn versus Zeist. In deel 10: nette mensen en hun gebrek aan principes. “Ik heb haast, ik sta op de gehandicaptenplek, vandaar…”
tekst: Ruud Vermaase en Arend Postma; foto: Ruud Vermaase
Column
Annemiek geeft bespaartips: "Doordat de flat van het aardgas afgehaald werd moest ik op inductie gaan koken. Ook ik had al veel verhalen gehoord van de voor- en vooral de nadelen. Mijn ervaring is dat het echt niets uitmaakt. Mijn eten verbrandt net zo hard als de pit te hoog staat."
tekst en foto: Annemiek Verstappen
Column
In mijn werk als jeugdconsulent voor de inwoners van Zeist ben ik bijna dagelijks in gesprek met ouders, kinderen, hulpverleners of leerkrachten. Sommige opmerkingen blijven hangen en deel ik graag met je om nog eens over na te denken. Zoals: ”Uw kind is geen hoogvlieger”.
tekst: Marieke Palm; foto: Pixabay
Column
De kleine hond was jong en speels en de man aan het andere uiteinde van de uitlaatlijn oud en stram. Dus bepaald gelijk op ging het niet toen zij samen over de Slotlaan wandelden. Misschien wel daarom had de man het hondje zo veel mogelijk vrijheid gegund, door de fluorescerende leiband volledig uit te rollen.
tekst: Marcel Leenders
Briefwisseling
Sinds Ruud Vermaase naar Doorn is verhuisd mailt hij met Arend Postma over de voors en tegens van Doorn versus Zeist. In deel 9: herfst. "Ik heb tot nu toe tijdens mijn hardlopen in de Zeisterbossen op zondagmorgen nog nauwelijks paddenstoelen gezien, afgelopen zondag zelfs helemaal geen."
tekst: Ruud Vermaase en Arend Postma; foto: Luc van Amelsfoort
Column
Je ouders worden ouder. Eerst deed je af en toe wat boodschappen of ging je mee voor een afspraak in het ziekenhuis. Maar zo langzamerhand is het bijna iedere dag raak en zit je als mantelzorger tot over je oren in de regeltaken. Dat kan behoorlijk zwaar worden.
tekst: Annemieke Bol; foto: Marleen Sahetapy
Column
“Kun je dan helemaal niets zelf?!”, schreeuw ik tegen mijn man als hij vraagt of ik de gordijnen even wil opendoen. Ik schrik van mezelf als ik mijn geschreeuw hoor. Ik lijk wel een stampvoetende, verwende puber, maar dan één van 41.
tekst: Gisela Timmermans; foto: Unsplash
Column
Vorige week was ik op huisbezoek bij een echtpaar in Zeist. Beide mensen lijden aan dementie. Het ging gelukkig erg goed met ze. Zoals ze nu samen zitten met 24 uurszorg in huis is het heel gemoedelijk, maar het heeft heel wat voeten in de aarde gehad om op dit punt te komen.
tekst: Margot ten Hoor; foto: Iris Hamelmann via Pixabay