The Passion

10 november 2023
tekst en foto: Arend Postma en Ruud Vermaase

Sinds Ruud Vermaase naar Doorn is verhuisd mailt hij met Arend Postma over de voors en tegens van Doorn versus Zeist. In deel 11: The Passion.
 

Zeist, 31 oktober 2023

Hoi Ruud, ik weet niet of het nieuws Doorn al bereikt heeft, maar The Passion komt volgend jaar naar Zeist.

Daarom gaan hier in Zeist de lokale en sociale media helemaal los en gaat het over niets anders meer. En deze keer volkomen terecht, want volgens mij is Zeist de enige echte The Passion-stad van Nederland. Vooral toen ik in een promo een helder wit oplichtend kruis voor het gemeentehuis zag wist ik het zeker: Zeist ís The Passion!

Er is weinig fantasie voor nodig om The Passion in vol ornaat in Zeist te ontdekken. Want waar Slot Zeist steeds meer een oubollig uithangbord voor citymarketing lijkt te zijn kan het samen met het Gemeentehuis en omgeving juist het ultieme decor voor The Passion worden.

Ik zie het helemaal voor mij: Slot Zeist met zijn imposante Broeder- en Zusterpleinen en de kerk en begraafplaats van de Evangelische Broedergemeente overtuigen samen al van ver. En met de overgang naar het centrum van Zeist maken het Gemeentehuis, Hotel Theater Figi, Restaurant Hermitage, de Dorpsstraten, het Walkart House en het Walkartpark het geheel naadloos af.

Enkele deelnemers uit het verleden van 14 afleveringen zijn onder andere Syb van de Ploeg (een Fries en zanger van De Kast), Danny de Munck (ja, wat moet ik daar van zeggen?), Shirma Rouse (een echte, indrukwekkende Aretha Franklin uit Curaçao) en Martijn Fischer uit Zeist (hij speelde ooit Andre Hazes).

Heb jij iets met Pasen, Ruud?

Voor mij is Goede Vrijdag heilig en dat heeft toch met mijn verleden in Friesland te maken. Want mijn dorp Bakhuizen was een van de 4 katholieke enclaves van Friesland. Op Goede Vrijdag zat ik om exact 15:00 uur in de Odulphuskerk om daar De Kruistocht te volgen. De Kruistocht hield in dat de pastoor samen met een misdienaar bij alle 14 Bijbelse afbeeldingen stilhield en dat het koor dan altijd hetzelfde refrein zong. Pas jaren later viel bij mij het kwartje: dit refrein komt uit de Matthäus Passion van J.S. Bach. Sindsdien draai ik rondom Pasen altijd de 3 Cd-box van de Matthäus Passion van Ton Koopman.

Wat denk jij Ruud, zie jij kansen voor The Passion in Doorn?
 

Doorn, 4 november

Ha Arend,

Nou en of ik iets heb met The Passion! Maar dan wel in de uitvoering van Jesus Christ Superstar. Die ligt jaarlijks op de draaitafel. Mijn eerste kennismaking heb ik te danken aan Pater Pennink, die godsdienstles gaf op mijn middelbare school in Den Haag. Hij draaide rond Pasen de dubbel-LP van de oeruitvoering van JCS. Die met Ian Gillan (Deep Purple) in de rol van Jezus. Zo vertelde hij op een aansprekende manier het verhaal rondom de kruisiging aan niet geïnteresseerde langharige pubers begin zeventiger jaren.

Toen in 1973 de film uitkwam (met Ted Neeley in de hoofdrol) overweldigde de rock-opera mij met beelden die alles op zijn plekje liet vallen. Het verhaal heeft mij nooit meer losgelaten en kan ik nog steeds de hele opera woordelijk meezingen.

Voor intellectuelen is Jesus Christ Superstar echter een verfoeiing. Zij dwepen hooghartig met de Matthäus-Passion van Bach als Pasen nadert.

Ik zal het nog erger maken. Ik ben ooit uitgenodigd voor de Matthäus Passion in de Grote Kerk in Naarden. Daar waar tout Bekend Nederland zich laat zien. Maar ik sloeg de uitnodiging zeer beslist af. “Maar je bent toch een muziekliefhebber”, vroeg hij onbegrijpend. Nog nooit had iemand zijn (zakelijke) uitnodiging afgeslagen. “Ik gun het liever aan iemand die een gat in de lucht springt bij een uitnodiging.” Zo iemand zou jij zijn geweest, Arend. Ik zou al na een paar minuten indutten.

En of The Passion iets is voor Doorn? Ik wilde counteren met het wapenfeit dat wij hier bij Huis Doorn een hele gezellige en leuke Kerst Fair hebben deze dagen. Tot Zeist ons hiermee overtrof door de wijds bekende Country & Christmas Fair af te troggelen van Kasteel De Haar. En daarbovenop ook nog de grootste ijsbaan van Midden-Nederland laat bouwen. Zeist is ineens gretig in het gebruik van superlatieven.

Het enige wat nog rest als Doornaar is bescheidenheid…
 

Zeist, 7 november

Goed bezig Ruud: “bescheidenheid siert de mens!”

Deze wijsheid heb ik natuurlijk niet van mijzelf, maar van een tegeltje. Tegeltjeswijsheden vormen voor mij de filosofische gereedschapskist om de excessen van het dagelijkse bestaan aan te kunnen.

Die Fairs waar jij het over hebt zijn in de loop van de tijd een deel van onze cultuur geworden en we kunnen helaas niet meer zonder. Ik weet niet hoe dat bij jou zit, maar bij mij roepen ze wel vaak tegenstrijdige en dubbele gevoelens op. Want ondanks dat ik mij, door allerlei sentimenten die bij ‘de feestdagen’ horen, mee laat sleuren, heb ik ook een grote afkeer van al deze overgewaaide marketingtrucs.

Country & Christmas Fair – hoe erg wil je het hebben? Glühwein, een eenzaam schaap, van de kou trillende engeltjes en een kerstman die alleen maar “ho ho ho” kan roepen. Als het daarbij zou blijven dan had ik er nog vrede mee gehad, maar er zit vaak nog een verborgen agenda bij.  

Andere overgewaaide fenomenen zijn Black Friday, Cyber Monday en Halloween, allemaal doordrenkt met Engelse kreten als ‘sale’ en sold’. De Bucketlist is voor mij nog een twijfelgeval.

Maar dit allemaal terzijde, want ik vind het heel grappig dat jij ook al tientallen jaren iets met Pasen hebt en uiteindelijk je hele leven meesjouwt waarmee het dus wel een onlosmakelijk onderdeel van het bestaan is geworden. Dat dat van jou op vinyl staat en van mij op CD is een minor detail.

Hoe een pater, op een middelbare school in Den Haag begin zeventiger jaren, erin slaagde een stel langharige pubers het verhaal rondom de kruisiging te vertellen met een dubbel-LP van Jesus Christ Superstar.

Hoe één van die langharige pubers jaren later een uitnodiging krijgt voor de Matthäus Passion in de Grote Kerk in Naarden maar deze beslist afslaat.

Jij hebt mij goed ingeschat Ruud - ik had hem zeker aangenomen. Want misschien had ik dan wel tussen Jan Peter Balkenende en Mark Rutte in komen te zitten.

En dan was één ding zeker geweest: dan was mijn CV oneindig veel interessanter geweest dan mijn huidige armetierige levensloop.