18 oktober 2019
tekst: Marcel Leenders, foto: Ronald Camstra
Het was al laat in de middag, er werd hard gebonsd op de toegangsdeur van Slot Zeist. Ik liep er geduldig naartoe en opende de grote deur. Een opgewonden, zwaarlijvig heerschap drong langs mij heen naar binnen.
“Ik wil de directeur spreken, onmiddellijk!
Dat zal niet meevallen dacht ik bij mijzelf, want de directeur was die middag vrij.
“Heeft U een afspraak? vroeg ik hem beleefd.
“Nee”, zei hij nors.
“Tja, dan moeten we naar hem op zoek”.
Ik ging hem netjes voor, via de lange Slottrap met hoogpolig tapijt omhoog. Op de tweede verdieping hield hij even stil om uit te hijgen. Ikzelf liep vlot helemaal door naar boven en opende de deur van de Slotzolder. Daar was het donker…
Ik wachtte geduldig tot ook hij helemaal boven was…
“Hierboven op zolder is ie niet”, zei ik, toen hij eindelijk piepend en uitgeput naast mij stond. ‘Misschien helemaal beneden in de Slotkelder’.
Eenmaal beneden was alle kleur van zijn gelaat verdwenen, dikke druppels zweet parelden op zijn voorhoofd.
“Hier is hij ook niet” zei ik. “Kom mee, we gaan ‘m in de Slottuin zoeken”
“Nee laat maar”, zei hij. “Ik kom een andere keer wel terug. Misschien is het beter als ik eerst een afspraak maak”.
Meer columns van Marcel Leenders op www.ziezeist.nl
Volgende artikel: Debat over Respect in Zeist
Column
Gaat de column de volgende keer over respect? Daar kan Marcel Leenders nog veel over leren, gezien bovenstaande column. Wat een ongelooflijk arrogante en respectloze benadering!