7 juli 2023
tekst: Jan-Paul Rosenberg; foto’s: website Dieptetuin
De dageraad haalt bloesemend de schemer in.
De dag draagt kinderschoenen en de mist
de sporen van een zingend wit, een lied
dat in de nacht tot dauw geworden is.
De tuin een schelp waaruit als een godin
een droom ontwaakt met een geheim bericht
geschreven in het handschrift van de wind
op deze vijver waar de zon uit klimt
om schaduw te bejagen, spoken
weg te blazen – lucht en water
vloeien samen tot een spiegeling
van hemellicht en Moeder Aarde.
Jan-Paul Rosenberg is één van de stadsdichters van Zeist. Dit gedicht is geïnspireerd op de Dieptetuin en voordragen ter gelegenheid van het jaarlijks vrijwilligersdiner op 1 juli 2023. Meer vrijwilligers zijn welkom!
Bijdrage
Artikel
 Meer over de Dieptetuin: Van oude mensen, de dingen die voorbijgaan |
 Nog meer over de Dieptetuin: Lente in de Dieptetuin |
 Volgende bijdrage: Snaaien, waar komt dat vandaan? |
Dieptetuin
Als klein kind rolde ik helemaal van boven naar beneden. Wat ging dat hard. Meen mij te herinneren, dat er toen wijnranken hingen, maar dat is inmiddels 43 jaar geleden. Nog steeds een oase van rust. Kom er bijna niet meer. Woon aan de rand van Zeist, vlakbij de Uithof.