Corona Killer
Het werd stiller
Ook in Zeist
Waar deze verrijst
tekst: Leon Algra; foto: voetgangerstunneltje Couwenhoven

Ik lag al vroeg in bed, schrok midden in de nacht opeens wakker en kon daarna de slaap niet meer vatten. ‘Hoor…’, zei ik fluisterend. ‘Iemand huilt daarbuiten, het is hier vlakbij.’
tekst: Marcel Leenders; foto: Pixabay

wie kan het nog
als de dag gedaan is
zitten op de bank
handen in de schoot
tekst: Hanneke Verbeek; foto: Pixabay

Met zijn allen blijven we binnen en als het enigszins kan, laten we de golf van het virus buiten ons om uitrazen. “Ik snap niet waarom in Nederland niet alle testcapaciteit wordt ingezet".
tekst: Henny Fokkema; foto: Pixabay

Het is prachtig buiten, de lente roept alles tot leven. En toch. Er hangt ook dreiging en narigheid in de lucht door corona. Vanuit dat dubbele gevoel schreef Fiet van Beek dit lamento vol lentebeelden. Lamento is Italiaans voor klaagzang…
tekst: Fiet van Beek; foto: Pixabay

Het begint al haast te wennen
wakker worden in een lege dag.
Wij gaan nergens heen.
tekst: Diet Groothuis (stadsdichter Zeist); foto: Mel Boas

Onderstaand gedicht verwijst naar het Willem Pijperhuis naast de ABNAMRO aan de Hogeweg. 2 aan elkaar geplakte foto’s laten zien hoe het er voor de ‘renovatie’ uitzag.
De in het gedicht genoemde vrienden zijn Willem Pijper en Hendrik Marsman.
tekst en foto: Henjo Hekman

een man stapt uit zijn auto
loopt het strand op
en staat stil
tekst: Henjo Hekman, foto: Pixabay

Bij de start van het nieuwe politieke jaar stel ik voor dat belangrijke thema’s van de gemeenteraad worden ingeleid met een gedicht of prozafragment, dat gelieerd is aan het onderwerp. 
tekst: Henny Fokkema, foto: Pixabay

Hendrik Marsman woonde vanaf zijn geboorte in de 2e Dorpsstraat 48 en vanaf z’n 6e jaar in de 2e Dorpsstraat 34. Daar hadden zijn ouders een kantoorboekhandel.
Gedicht: Hendrik Marsman, foto’s en toelichting: Henjo Hekman