Blikjes rapen

11 februari 2024
tekst en foto: Marcel Leenders

Ik kijk uit het raam en zie in het perkje onder een Lindeboom op de Slotlaan een leeg blikje cola liggen. En nu had ik willen schrijven dat dat blikje door de wind heen en weer wordt gewiegd, maar dat gebeurt in werkelijkheid niet. Hoewel die wind er wel degelijk is, maar niet het blikje maar de takken van de Lindeboom lichtjes op en neer wiegen.

Wat ik ook had willen schrijven, is dat het geld, het statiegeld in dit geval, op straat ligt en mijn Opa zich in zijn graf zou omdraaien als ik nu niet meteen uit mijn luie stoel kwam, mijn jas aantrok en gezwind naar buiten liep, om dat kleverige blikje op te rapen en in één moeite door bij de Jumbo, hier aan het eind van de straat, op de band van het statiegeldapparaat te plaatsen.

Maar ook dat gebeurt in werkelijkheid niet, omdat ik hier thuis, zoals ik al eerder zei, in mijn luie stoel zit, met mijn voeten op de verwarming en een warme deken over mijn benen. En op die deken een evenzo luie kat die zich op mijn schoot koestert. Vandaag, op maandag nog wel, ben ik namelijk vrij en laat ik mijn gevoel spreken en niet mijn verstand. Maar morgen is het weer anders, en mogelijk andersom. Benieuwd of dat blikje er dan nog ligt.