29 maart 2020
tekst: Diet Groothuis (stadsdichter Zeist); foto: Mel Boas
Het begint al haast te wennen
wakker worden in een lege dag.
Wij gaan nergens heen.
Een nieuwe wereld, hemel niet in zicht
of toch zonder vliegtuigstrepen.
Geen treinen, files
niet naar werk of school
we kunnen zonder - sportclub,
speeltuin, restaurant.
We kunnen, als het dan echt moet
zelfs zonder handen schudden
knuffelen. Begrafenissen volgen
we per telefoon.
Controle was er toch al nooit
al hielden we ons liever dom.
Goede, oude woorden als vertrouwen
beginnen aan een nieuwe jeugd.
We missen ons. We missen alles
wat, voor deze slechte film begon,
zo dagelijks natuurlijk was.
Een tripje supermarkt voelt als een mis- of heldendaad.
We soppen boodschappen met soda schoon.
Vergeet onszelf, we dragen
alles samen, zelfs achter deuren weggestopt.
We leven elke dag
als dag en meer dan anders nog.
Camera: Kees Linnenbank, montage: Fons Pennings
 |
Volgende bijdrage: Uitslag peiling bladblazers |