Wij zijn verheugd met de geboorte van onze Boon!

18 april 2020
tekst en foto’s: Kirsten Vonk

Kinderlijk blij was ik met het opkomen van m’n eerste stekje.

Je stopt voor je gevoel een uitgedroogd bolletje in de grond en na circa 2 weken komt er leven uit. Fascinerend.

Net zoals bij de geboorte van een baby, was ook dit vruchtje niet per se heel mooi. Maar iedere moeder houdt onvoorwaardelijk van het wezentje dat ze op de wereld heeft gezet.

Zo deelde ik een foto van mijn nieuwe telg op Facebook. Naast hartverwarmende felicitaties kreeg ik ook de vraag of ik al een veilingnummer had aangevraagd…

Mijn spriet leek nog op niks. Hooguit op een praatpaal. Het was een opgerold dingetje dat zich iedere dag een beetje meer ontvouwde. Met verwondering volgde ik z’n dagelijkse groei. Ik kon het me niet voorstellen dat dit een plant moest worden van zo’n 100 cm. En dan zouden er ook nog sperziebonen uit groeien.

M’n nieuwsgierigheid maakte me hongerig.

Meteen maar een moestuin gehuurd. Bij moestuinvereniging Eigen Oogst. Die naam sprak me wel aan. En het bevindt zich ook nog op het meest mooie gedeelte van de Willem Arntsz Hoeve in Den Dolder. Groen, weids en stil op wat balkende ezels en ruziënde hangbuikzwijnen na.

Na een paar jaar te hebben gespeeld met zaaien, wieden, verzorgen en oogsten bleek dat dat nog maar kinderspel was. Ik wist helemaal niks. Ik deed maar wat. En eigenlijk vond ik dat het best aardig ging.

Maar je moet door. Op een gegeven moment ben je brugklasser op de lagere school. Tijd voor verdieping. De grond in. Want het succes van gezonde planten begint namelijk met de bodem.

Het gaat er niet om wat er boven de grond gebeurt, het gaat om hoe gezond de bodem is. Is de bodem gezond, dan is het resultaat over het algemeen een gezonde plant.

Onderweg kwam ik een video tegen over het bodemleven die indruk op mij maakte. Ik moest meteen denken aan de periode waar we nu in zitten.

In onderstaande video "alle kleine beestjes helpen" wordt uitgelegd wat je voor een gezond bodemleven nodig hebt. Zoals schimmels. Deze hebben allerlei belangrijke functies om de bodem in evenwicht te houden.

Schimmels voeden zich o.a. met bladeren die in de herfst van de bomen vallen. Wat wij doen is die bladeren weghalen of liever; wegbladblazeren. Het gevolg is dat we een kale, voedingsarme bodem creëren waardoor een boom ziek kan worden. Vervolgens komt er een kevertje die de boom ‘opruimt’. De gemeentereiniging van de natuur.

Dat kevertje geven wij de schuld van het doden van de boom. Maar wie is de eigenlijke veroorzaker?

De mens maakt ook onderdeel uit van de natuur. Dat zijn we eigenlijk een beetje vergeten. Ik krijg de indruk dat we onszelf meer als de beheerder van de natuur zien. Maar zijn wij wel zo intelligent als de natuur?

Misschien kun je de mens vergelijken met de boom die met z’n wortels in uitgeputte grond staat. Onze aarde is droog, arm en verontreinigd. We hebben al vele signalen van de natuur ontvangen dat de aarde ziek is. En met een zieke aarde worden wij ook ziek.

Maar wij denken slimmer te zijn dan de natuur en injecteren onszelf met een vaccin zodat het probleem lijkt opgelost. We kunnen dan weer even vooruit totdat er een volgende ziekte verschijnt. En steeds wordt de ziekte een beetje erger.

Met het eten van 2 stuks fruit per dag kun je nog niet van gezondheid spreken. Zeker niet als er bestrijdingsmiddelen voor zijn gebruikt. Ik denk dat we pas van gezondheid kunnen gaan spreken als de aarde onder onze voeten in evenwicht is. Hier halen we onze voeding uit. Met alle mineralen, vitamines en voedingsstoffen die we nodig hebben voor een sterk lichaam. Een gezond lichaam dat zich waarschijnlijk beter kan wapenen tegen allerlei indringers zoals virussen.

Wat zou er gebeuren als we niet naar de kever of het virus kijken maar naar de oorzaak van de ziekte? Dus de zieke aarde. Dat we gaan samenwerken met de aarde en de natuur zodat er weer evenwicht kan ontstaan. Dat er weer leven in de aarde komt.

Ik begin maar klein. Met het vergroenen van mijn tuin. In m’n redelijk nutteloze grasmatje heb ik groente- en bloemstroken aangelegd. Zo kunnen we eten uit eigen tuin. Zowel door mijn gezin als door vlinders, bijen en andere insecten. 

Iedere dag leer ik een beetje bij. En als ik het even niet weet, dan stel ik mezelf de vraag ‘wat zou de natuur doen?’. Want die is best slim.

Volgende bijdrage: Figi op anderhalve meter