Hoe ver moet je gaan?

1 september 2019
tekst en foto: Chantal van der Loo

Bijna, en dan beginnen de scholen alweer en is de vakantieperiode definitief voorbij. Iedereen komt zo langzamerhand weer terug op Zeister bodem. Tijdens het boodschappen doen in de supermarkt of met een glaasje in de tuin, de vakantieverhalen worden uitgewisseld. En natuurlijk zijn de nodige prachtige foto’s op facebook langsgekomen. Het avontuur wordt vaak ver gezocht, zeker in gezinnen met pubers. Want het moet natuurlijk wel écht leuker zijn dan wat je op je mobieltje kunt beleven. Grenzen verleggen, buiten je comfort-zone, kicks zoeken en natuurlijk de mooiste plaatjes kunnen posten op social media. Is natuurlijk ook hartstikke gaaf! Columbia, Amerika, Vietnam, samen blijvende herinneringen opbouwen, wie wil dat nou niet?

Zonder te willen moraliseren, iedereen moet lekker doen waar hij blij van wordt, kan ik toch wel eens mijmeren: hoe ver weg moet je gaan? Nog niet eens zo heel lang geleden was Zeist een populaire vakantiebestemming, met zijn uitgestrekte bossen. Begin ik bijna als mijn vader te klinken. “Vroeger gingen we met de fiets op vakantie, van Gouda naar Almelo!” Alsof dat alleen maar leuk was. In mijn jeugd deden we aan huizenruil en zaten we menigmaal weg te regenen ergens in Drenthe. De eerste vakantie in Frankrijk was dan ook een belevenis. Toegegeven, vroeger lag de camembert niet in de supermarkt en was de markt op een Frans dorpsplein al très exotique. Stokbrood hadden ze toen nog niet bij bakker om de hoek. Maar du vin, du pain, du boursin, dat is nu toch echt passé. Pad Thai in Bangkok, dat klinkt beter of is dat al weer uit? Poedelen met een olifant, knuffelen met een krokodil en afzien in de binnenlanden van een ver en vochtig land, dàt zijn de verhalen waar je mee thuis kunt komen. Een vliegticket kost je tegenwoordig de kop niet meer, dus de sky is the limit. Hoe verder weg, hoe beter lijkt het wel. Wel de Big Five in Afrika gezien, maar nog nooit op Texel geweest.

Tegelijkertijd zie je ook een beweging in tegengestelde richting. Wel weer kamperen in Frankrijk of de Ardennen. Er is zelfs een nieuwe term voor: bamping – back to basics camping. Geen glamping meer met een voorgekookte tent met een gespreid bedje, maar kaarslicht en een koude douche. Tja, wat zal ik daar eens van zeggen.. Zelf gingen we deze zomer een week kamperen in Frankrijk. Zonder elektriciteit maar mét warme douche. En met een marktplein met stinkende brie, een kerktoren en grand café au lait. Weinig kicks, geen krokodil gezien. Wel in slaap gevallen bij tjirpende krekels, het geluid van een schreeuwende nachtuil en nooit geweten dat koeien ’s nachts zo’n herrie maken! Het was van een nostalgisch genot waar we uitgerust weer van thuis kwamen.

De een spot vale gieren boven een Frans weiland, de ander kijkt liever papegaaien in Venezuela. En de derde gaat all-inclusive genieten op een Turks strand. Hopelijk zijn alle batterijen weer opgeladen en houden we het vakantiegevoel nog lang vast in Zeist. Zamping?

Volgende column: Sociale controle