De waarde van genoeg zomer

24 januari 2021
tekst: Henny Fokkema; foto: Pixabay

Er is nog zomer en genoeg
wat zou het loodzwaar
tillen zijn wat een gezwoeg
als iedereen niet
iedereen ter wille was
als iedereen niet iedereen
op handen droeg

Judith Herzberg

Op vrijdag 15 januari jl. is het kabinet gevallen over de kinderopvangtoeslag. Afgelopen dinsdag volgde ik het volledige debat over de toeslagenaffaire tussen leden van het kabinet en leden van de Tweede Kamer. Premier Rutte werd zwaar aangevallen. Naast zijn excuses en spijtbetuigingen, hamerde onze Ministere President er bij voortduring op dat “fraudebestrijding gewenst en noodzakelijk” is. Op een gegeven moment dacht ik, nu weet ik dit wel en raakte ik de tel kwijt hoe vaak hij dit herhaalde. Uiteraard ben ik het geheel met hem eens dat fraude moet worden tegengegaan, maar waarom zoveel nadruk hierop gelegd? Waarom dit element als een mantra herhalen alsof dit een allesomvattend onderdeel is van ons sociale stelsel, dat toch in het leven is geroepen vanuit sociale, maatschappelijke en emancipatoire doelstellingen? Als je als regering en parlement kiest voor een doelstelling waarin je gelooft en waaraan je waarde hecht, dan is toch niet het belangrijkste element van deze doelstelling om misbruik te voorkomen?

In december raakte ik in gesprek met N., een jonge vrouw met een Marokkaanse achtergrond over haar wens om in Nederland aan werk te komen. Zij wil graag werken in de zorg, maar haar diverse pogingen om in contact te komen met zorginstellingen waren tot haar grote teleurstelling op niets uitgelopen. In vervolg op dit gesprek hebben we samen haar cv en een voorbeeldbrief voor een open sollicitatie opgesteld. Het cv heeft zij opgestuurd naar de RSD waarvan was gezegd dat die haar mogelijk zou kunnen ondersteunen. Een week geleden kreeg N. een telefoontje van een “trainer/ontwikkelaar” van de RSD waarin hij mededeelde dat haar cv niet geheel in orde was. De trainer/ontwikkelaar van de RSD zegde haar toe de volgende dag voorbeeld-sjablonen te sturen van goede cv’s. Vervolgens kreeg N. 25 uitgewerkte cv-voorbeelden toegestuurd, waarvan 50% in het Engels, een taal die zij niet beheerst. N. begreep niet wat zij hiermee aan moest en probeerde telefonisch contact op te nemen met de trainer/ontwikkelaar. Helaas kon ze hem niet bereiken. Wel kreeg zij een mailbericht met de volgende tekst:

“Vrijdagochtend hebben we afgesproken dat je mij maandag een cv zou aanleveren.
Tot op dit moment heb ik niets van je mogen ontvangen.
Ik heb ……..  in cc meegenomen in deze mail zodat zij weet dat jij je niet aan de afspraken houdt.”.

Afgelopen dinsdag werd ik gebeld door een aangeslagen en verdrietige N. Inmiddels had zij per kerende mail teruggeschreven dat zij ermee bezig was, het zelf niet kon en hoopte dat ik haar misschien zou kunnen helpen.

Hoe klein dit incident ook lijkt, voor mij is dit een illustratie dat mensen die recht hebben op hulp en ondersteuning zoals in wet- en regelgeving is vastgelegd bot worden afgepoeierd en valselijk worden beschuldigd dat zij zich niet aan afspraken zouden houden wanneer zij in het weekend niet reageren.

Dit alles, in de week waarin de regering haar spijt betuigt over de gevolgen van de repressieve en discriminerende instelling van de landelijke overheid. Dat in dezelfde week bij de RSD in onze regio een hierop lijkend verschijnsel zich voordoet, verbaast mij niet. Het lijkt erop dat de beleden mantra’s van “fraudebestrijding”, “zelfredzaamheid” en “terugtredende overheid” ertoe kunnen leiden dat ontmoediging van aanvragers voor ondersteuning met alle middelen de norm wordt.

Zo is voor zover ik het aan de hand van dit incident kan overzien, ook bij de RSD in onze regio “de zomer nog ver weg” en is er geen sprake van dat men elkaar binnen de vastgestelde wet- en regelgeving “op handen draagt” en rest ons “zwaar tillen” en “gezwoeg”.  

	Henny schreef eerder: De waarde van de zichtbaarheid van ideeën
	Meer over ondersteuning van kansen: Zeist schuldenvrij!
	Volgende column: Mediterrane sferen binnen handbereik