In Memoriam: Erwin Hagen (1964–2024)

16 juli 2024
tekst: Ronald Camstra; foto: Peter van Haastrecht

Met grote schrik en veel verdriet hebben de columnisten van Zeistermagazine kennisgenomen van het totaal onverwachte overlijden van onze mede-columnist Erwin Hagen. Hij is slechts 60 jaar geworden.

Erwin werd op 30 mei 1964 geboren in Utrecht en groeide op in de volkswijk Zuilen, die hem vormde. Hij ging naar school op het fameuze Thorbecke S.G. en studeerde daarna Nederlands Recht, ook in Utrecht. In 2004 verhuisde hij naar Zeist, waar hij in 2010 directeur-bestuurder werd van welzijnsorganisatie MeanderOmnium, als opvolger van Hans de Bree.

“Erwin was het bewijs dat een warme empathische persoonlijkheid prima te combineren is met een succesvolle bestuursfunctie. Veel bestuurders gaan zichzelf erg belangrijk vinden. Daar had Erwin totaal geen last van, hij was altijd benaderbaar, altijd geïnteresseerd”.

Erwin was vooral een hartelijke verbinder. "Toen ik advies nodig had nam Erwin ruim de tijd met goede tips en een luisterend oor. Eigenlijk zei hij niet te veel, hij luisterde vooral goed en linkte mij aan de juiste personen binnen zijn netwerk zodat ik weer verder kon met mijn plannen”. 

Erwin zette zich daarnaast vol energie voor tal van andere zaken in, van het Stadshospice in Utrecht tot Stichting Samen Oplopen en ook voor de intocht van Sinterklaas in Zeist.

Toen bekend werd dat hij in 2018 zou stoppen bij MeanderOmnium polsten we hem voor een rol als columnist. Erwin hapte onmiddellijk toe, enthousiast als hij kon zijn. Zijn afscheidsreceptie bij MeanderOmnium was in april 2018, en zijn eerste column verscheen op 1 mei 2018. Hij zou in zes jaar tijd maar liefst 47 columns schrijven. Hier staan ze bij elkaar: https://www.zeistermagazine.nl/indebuurt

In de eerste columns bleef hij dicht bij zijn vak: mensen en hun onderlinge verbinding, vitale buurten en maatschappelijke betrokkenheid. Maar al snel zocht hij de inspiratie ook dichter bij huis. Hij schreef over zijn kinderen, over het leven in de coronatijd, over de ziekte van zijn goede vriend, en veel over zijn wandelingen met de hond in het Panbos en de gesprekken die hij tijdens die wandelingen voerde met andere hondenbezitters. Zijn best gelezen column is ‘Afscheid van Austerlitz’, uit juni 2023, die opent met de zin “Vanaf januari dit jaar woon ik vanwege privéomstandigheden tijdelijk in Austerlitz”. Dit tekent zijn openhartige en persoonlijke stijl, wat hem zeer populair maakte bij lezers. Steeds schreef hij herkenbare en duidelijke taal.

Ook binnen de redactie was Erwin geliefd vanwege zijn vriendelijkheid en zijn sociale hart. Op de jaarlijkse redactieborrels kwam hij altijd oprecht betrokken, zachtaardig, bescheiden, invoelend en sympathiek over: een leuke, toegankelijke man met een nieuwsgierige uitstraling. “Ik kende hem helemaal niet zo goed, maar spontaan vertelde hij mij zijn leven in een notendop. Hoe hij na de scheiding op een bungalowpark in Austerlitz woonde, daar zijn hond uitliet en de draad weer oppakte. Het laatst jaar voelde hij zich helemaal op zijn gemak in Voorthuizen”.

Erwin was altijd positief, ook bij tegenslagen in zijn leven probeerde hij er nieuwe mogelijkheden in te zien. Daarom paste hij zo goed bij Zeistermagazine: betrokken, optimistisch en nieuwsgierig in de ander en in de wereld om hem heen. In zijn column van 29 januari 2023 schreef hij “Tijd is het enige dat wij hebben”. Hoe wrang is het dat juist hem die tijd niet langer gegund is. Op zijn rouwkaart staat een treffend citaat van David Bowie: “I don’t know where I’m going from here, but I promise it won’t be boring”. Zo was Erwin.

De wereld heeft juist meer mensen als Erwin nodig. Wij herdenken een bewogen, bescheiden en bijzonder mens, zullen hem nog vaak missen en niet snel vergeten. In ons leeft hij voort.