Overslaan en naar de inhoud gaan

Opvoeding in vrijheid

16 februari 2022

16 februari 2022
tekst: Brugt Warnar; foto: Pixabay

In deze tijd van Corona en “social distance” (in gewoon Nederlands kan dat niet gezegd worden) wordt er toch nog gewinkeld. Bij de bekende supermarkt BH in winkelcentrum Kerckebosch (reclame maak ik niet, dus heb ik de volgende letter uit het alfabet genomen).

In die BH staan een aantal mensen bij de kassa. Voor de voortgang van het verhaal moet ik eerst beschrijven wie daar bij de kassa staan. Vooraan staat een wat oudere dame, die net haar boodschappen aan het afrekenen is. Daarachter staat op 1,5 meter een moeder met haar kind. Dan een Goth (ik geloof dat men dat vroeger een punk noemde), een prachtig in Gothic stijl uitgedoste knul. Vervolgens komt een aardige glimlachende, senior heer.

Het jongetje duwt het wagentje heen en weer en dat komt elke keer weer tegen de hielen en achillespezen van de mevrouw die daarvoor staat en aan het afrekenen is. Zij kijkt even op en zegt: “Dat doet pijn, kan je daarmee ophouden.” Het kind reageert niet en de moeder ook niet. Nogmaals wordt het winkelwagentje tegen de benen van de dame geduwd.

De dame kijkt op en zegt met verheffing van stem: “Hé ventje, kan je daarmee ophouden? Of wil je een tik hebben?”

Moeder recht haar rug, kijkt de dame aan en zegt: “bemoei je niet met de opvoeding van mijn kind. Ik voed hem vrij op en niemand heeft iets over hem te zeggen, hè schatje? Laat hem maar lekker zijn eigen gang gaan.”

Achter haar grijpt de Goth iets van de band en dan ineens knijpt hij een fles ketchup uit boven het hoofd van het kind.

“Idioot,” krijst de moeder, “wat doe je nu! Je bezorgt hem nog allerlei trauma’s.”

“Ja,” zegt de Goth, “ik kan er ook niets aan doen, ik ben vrij opgevoed.” Een hard gelach breekt uit.

“Bravo,” zegt de heer die achter hem staat, “geef mij die plastic fles maar, dan leg ik die bij mijn boodschappen en betaal ik die. En haal even een nieuwe fles voor jezelf.”
 

Naschrift redactie: het is ons na plaatsing gebleken dat dit verhaal in verschillende varianten al langer bestaat. Het valt voor ons niet precies na te gaan of de beschreven gebeurtenissen echt hebben plaatsgevonden in deze supermarkt, of dat het hier een dichterlijke vrijheid van de schrijver betreft. Maar feitelijk maakt dat ook niet zo veel uit, het is een mooi verhaal met een mooie boodschap...
 

Bijdrage
Column

 


Brugt schreef eerder:
Adoptie-opa

Meer gesprekken bij de kassa:
Voor laten

Volgende column:
Inflatie van afschrikwekkende teksten

 

J. Buizer (lezer)

Het blíjft een prachtig en vermakelijk verhaal. Evergreen, maar origineel is het niet. De eerste keer dat ik het las, is een jaar of 25 geleden, in een cursiefje in de NRC. Daarna kwam het elders nog wel eens langs. In mijn onderwijsperiode heb ik het wel eens als casus gebruikt.
Haha, zou zomaar kunnen dat deze adremme reactie v.d. uitgedoste jongen daartoe te herleiden is. :-)

18 februari 2022 Permalink

Reactie toevoegen

Plain text

  • Geen HTML toegestaan.
  • Web- en e-mailadressen worden automatisch naar links omgezet.
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.