De waarde van sociale betrokkenheid (In memoriam Graas Teuben)

18 januari 2020
tekst: Henny Fokkema

In de vroege morgen van 17 januari 2020 overleed Graas Teuben. Veel inwoners van Zeist kennen Graas Teuben als de gedreven man achter de Sociale Raadslieden, Voedselbank en de Stichting Leerkansen Zeist. Vanaf het ontstaan van deze organisaties was Graas Teuben er actief bij betrokken.

Dankzij de initiatieven van Graas Teuben halen sinds 2007 120 tot 130 Zeisterse gezinnen wekelijks hun voedselpakket bij de Voedselbank op. Graas Teuben was niet alleen sociaal bewogen. Hij was ook zodanig betrokken dat hij gezinnen verder wilde helpen en vond dat gezinnen verder geholpen moesten worden. Zo is er onder zijn leiding ook bepaald dat de afnemers van een voedselpakket onder begeleiding van een deskundige beoordelaar actief aan de slag gaan met het aanpakken van de problemen.

Ook in Zeist is het onderwijs niet gratis. Om deze reden stichtte hij in 2016 onder het motto “Nu meedoen, is straks meetellen” de Stichting Leerkansen Zeist. Deze stichting wil ondersteuning bieden aan kinderen in de leeftijd van 4 tot 18 jaar om te kunnen deelnemen aan binnen- en buitenschoolse activiteiten van hun school. Hierdoor kunnen ook deze kinderen hun sociale vaardigheden en kennis zo optimaal mogelijk ontwikkelen opdat zij als volwassenen volwaardig kunnen deelnemen aan de samenleving.

Graas Teuben was niet alleen een man van woorden, maar ook van daden. Als er een nieuw initiatief was geboren voor een sociale activiteit, dan schreef Graas Teuben het beleidsplan. Met dit beleidsplan in de hand had Graas Teuben  de beleidsambtenaren en de politiek al overtuigd van de noodzaak ervan voordat de club bij elkaar kwam. Dankzij zijn verbindend vermogen wist hij bij de daadwerkelijke uitvoering ervan mensen met verschillende achtergronden bij elkaar te brengen. Onder de geuzennaam “De drie musketiers”, zorgde hij samen met Nico van der Graaf en Albert van Meerveld voor een ICT-omgeving en dat de groenten voor de Voedselbank vers waren.

Ook al had de gezondheidsjurist Graas Teuben liever gezien dat de ongelijke inkomensverdeling en de sociale ongelijkheid rechtsaangelegenheden zijn waarvoor de gemeente zijn verantwoordelijkheid neemt, nimmer heb ik hem een hoge borst zien opzetten dat hij als ‘dorpsregent’ zoveel dingen voor elkaar kreeg voor mensen die niet of nauwelijks kunnen deelnemen aan het ‘goede leven’ in Zeist. Was het initiatief eenmaal omarmd, dan voegde hij de daad bij het woord. Als een vluchteling geen onderdak had, dan ging hij tot ’s avonds laat op pad om ervoor te zorgen dat deze onderdak kreeg. Had een getalenteerde leerling geen geld om deel te nemen aan de vooropleiding voor de zangacademie, dan was het Graas Teuben die in alle krochten van de samenleving op zoek ging naar mogelijkheden om haar die opleiding te laten volgen.

In 2018 moest Graas Teuben vanwege zijn gezondheid zijn activiteiten voor de verschillende door hem opgerichte organisaties neerleggen. Bij zijn afscheid van de Stichting Leerkansen Zeist dachten we aanvankelijk “deze man verdient een blijvend standbeeld als voorbeeld voor ons allen in Zeist”. Gelukkig vonden we de toenmalig stadsdichter, Henjo Hekman, bereid een standbeeld in taal op te richten. Het gedicht kreeg de titel “Iemand moet het doen”.

Graas Teuben deed het!

Volgende bijdrage: Hogeweg