Onderweg met de Gouden Koets

3 augustus 2024
tekst en foto’s: Arnie Della Rosa

Sinds april dit jaar rijd ik voor de stichting Vrienden van het Binnenbos als vrijwilliger op de “Gouden Koets”. Deze stichting is in 2018 opgericht om het welzijn te bevorderen en eenzaamheid te voorkomen van zelfstandig wonende ouderen in de wijken Hoge Dennen en Kerckebosch. Door het organiseren van laagdrempelige contactmomenten zoals de Gouden Koffie iedere dinsdagochtend werken zij aan het verbeteren van de gemeenschapszin op buurtniveau in en rond het Ontmoetingscentrum Binnenbos.

Koets
De koets heeft een gemakkelijke en hoge instap en is mogelijk gemaakt door financiële steun van de gemeente Zeist. Met zo’n zeventien vrijwilligers halen wij ouderen thuis op die slecht ter been zijn en graag ergens naartoe gebracht willen worden. Opvallend is overigens dat ik meer vrouwelijke dan mannelijke collega’s heb die op deze elektrisch aangedreven koets rijden.

Ik word meestal op dinsdagmiddag en/of donderdagmiddag van 13.00-17.00 uur ingeroosterd en ontvang de avond daarvoor mijn rooster met daarop hoe laat, waar, waarheen en wie ik moet ophalen en ook weer terug moet brengen. Het merendeel van mijn passagiers zijn dames en dat terwijl zij mij niet voor het uitzoeken hebben. Het lijkt wel of de heren schroom voelen om zich in deze hippe opvallende goudkleurige koets te laten rondrijden.

Voorbereiding
De koets staat al op de speciale “Gouden Koets” parkeerplaats voor het ontmoetingscentrum Binnenbos op mij wachten. Hij is daar geparkeerd door mijn collega de ochtend chauffeur. Het Binnenbos is het centrum van de wijk en dé ontmoetingsplek met een wijkservicepunt, een gezondheidscentrum met huisartsen, apotheek, fysiotherapie, huidzorg, beauty salon, logopedie, podotherapie, mensendieck, muziekschool, sportzaal en zaalverhuur. Daarboven wonen onder begeleiding 42 cliënten van Abrona.

Voordat ik mijn passagier ophaal raadpleeg ik altijd eerst het rooster om te zien waar ik moet zijn, zodat ik in mijn hoofd de beste en veiligste route uit kan zoeken. Dit doe ik om drukke doorgaande wegen zoveel mogelijk te vermijden en het verkeer zo min mogelijk te hinderen. De koets is namelijk niet zo snel als een normale auto en heeft een knop waarmee je een haas- of slak-stand kunt instellen (40 of 20 km per uur). Ik zet hem op de haasstand want ieder kwartier moet ik iemand ophalen, wegbrengen maar ook moet ik aan het einde van dat kwartier weer bij iemand anders voor de deur staan.

Kerckebosch
Alvorens mijn dienst begint rijd ik eerst een rondje door onze prachtig opnieuw aangelegde wijk Kerckebosch. De huizen en appartementen in alle categorieën van sociale en vrije sector huur en koop tot € 1.000.000+ liggen dwars door elkaar. Door deze mix is de wijk samen met winkels en scholen en liggend tussen oude bomen en heidevelden leefbaarder geworden en daarmee een voorbeeld voor vele andere dorpen en steden.

De wijk heeft maar één fietspad tegenover het Binnenbos en smalle wegen waar auto’s niet harder dan 30 km per uur en langs scholen maar 15 km per uur mogen rijden. Bij het rijden met de koets is het dus oppassen geblazen, want alles wat wandelt en op wielen rijdt beweegt dwars door elkaar. Wat mij opvalt is dat veelal bewoners uit de wijk zelf, koeriers en jonge fatbike bezitters veel harder rijden dan de toegestane snelheid. Ze halen links en rechts in, geïrriteerd over al dat in hun ogen hinderlijke en langzame gedoe, met hoge snelheid en belachelijke inhaalmanoeuvres, waarbij koeriersbusjes midden op straat parkeren en de chauffeurs spoorloos zijn.

Op pad
Ik ga op weg naar mijn eerste passagier, een oudere dame wonende in appartementencomplex De Oldenborgh. Ze staat al op mij te wachten en zwaait van hier ben ik hoor, je moet mij hebben. Zoals altijd ben ik te vroeg want ik heb een hekel aan te laat komen. Beter 10 minuten te vroeg dan 1 minuut te laat. Mijn dochter zegt altijd tegen haar dochters “jullie weten toch dat opa altijd te vroeg is”.

Nadat ik ben uitgestapt en we ons aan elkaar voorgesteld hebben houd ik de deur open en laat haar instappen. De rollator gaat achterin of bij maximaal 3 passagiers achterop. Ik steek de Arnhemse Bovenweg over en rijd door de wijk Hoge Dennen naar de parallelweg van de Oranje Nassaulaan om vervolgens via de Jagersingel de Woudenbergseweg over te steken en even later zijn wij bij het Diakonessenhuis. Dit ziekenhuis ken ik nog als het Lorentz Ziekenhuis en uiteraard haal ik mevrouw later weer op om haar naar huis te brengen.

Passagiers
Mijn passagiers zijn altijd zo dankbaar en blij als ze mij zien, dat ze eindelijk weer eens iemand te spreken krijgen en praten onderweg honderd uit. Wat je allemaal te horen krijgt?

Ik woon al zo’n vijftig jaar in Zeist en heb hier gewerkt en gesport waardoor ik ongelooflijk veel mensen van naam en/of gezicht ken. Als ik de naam hoor van iemand die ik in de koets heb en zeg “dat is een echte Zeister naam”, of “bent u familie van ….”, dan komen de verhalen bijna altijd vanzelf. “Dat is mijn familie, mijn neef of zoon van mijn broer of zus, ik ben de enige die nog over is”. Of “nee hoor, ik kom daar en daar vandaan”. Die openhartigheid kan ook gevaarlijk zijn want de mensen vertrouwen je hun hele ziel en zaligheid toe en zijn zo dankbaar dat wij er met de “Gouden Koets” voor hen zijn. Eigenlijk zou je als chauffeur net als voor mijn vorige werk als vrijwilliger maatschappelijke dienstverlening en schuldhulpmaatje bij het Leger des Heils, een Verklaring Omtrent het Gedrag (VOG) moeten hebben. Je werkt immers met kwetsbare ouderen.

Nadat ik mevrouw bij het ziekenhuis heb afgezet rijd ik snel terug om een mevrouw bij de Mirtehof op te halen, zij wil bij Albert Heijn een bloemetje ruilen dat een week moet kunnen staan maar na vier dagen al ter ziele was. Hieraan kun je ook zien dat mensen even weg willen voor een praatje. Van Albert Heijn naar de Julianalaan, de Bladerkroon, Slotlaan, huis De Dennen, in levenden lijve naar de begraafplaats, huisarts, therapeut, apotheek, markt, ziekenhuis, Anna Paulowna flat, Amandelhof en ga zo maar door. Ieder kwartier een nieuw of oud gezicht, verhaal en dankbaarheid voor een luisterend oor.

Tijdens de ritten merk je wel hoe ongelooflijk veel verkeersdrempels en hoge op- en afritten er in Zeist liggen waar ik indien mogelijk schuin overheen rijd. Onderweg kom ik door mooie lanen met gebouwen en huizen en auto’s die mij voor laten gaan, wandelende en fietsende mensen die mij herkennen en lachend zwaaien of vreemden die hun duim omhoog steken, bewonderend en verwonderd naar de koets kijkend en je ziet dat ze tegen elkaar zeggen en wijzen van “kijk, dat is de Gouden Koets waar ze hier in de wijk Kerckebosch en Hoge Dennen ouderen uit hun isolement halen”. Ik vind het prachtig om van deze club met bevlogen mensen lid te mogen zijn.

Aan het einde van mijn dienst breng ik de koets naar de overdekte en afgesloten parkeergarage aan de Prinses Alexialaan en leg hem aan het infuus zodat een van mijn collega’s morgen met een opgeladen accu weer op weg kan. Het was weer een leuke maar intensieve dienst.

De Gouden Koets rijdt op dinsdag en donderdag van 09.00 tot 17.00 uur en op woensdag van 09.00 tot 13.00 uur. Wij willen onze haal en breng service graag ook op andere dagen aanbieden en wij zijn geheel gratis maar hebben daar wel passagiers voor nodig. Vorige week vertelde een mevrouw met blozend gezicht geen geld voor een fooi te hebben omdat ze leefde van haar AOW. Ik zei haar dat ik geen fooi aanneem en dat wij dit gratis en uit liefde voor onze medemens doen. Samenleven doe je immers niet alleen. Indien jijzelf of iemand weet die van onze service gebruik wil maken bel dan voor een afspraak met onze centralist op 06 143 208 72 en wij halen en brengen je op het afgesproken tijdstip van deur tot deur. Ik hoop je snel in de koets te zien!

Meer informatie kun je vinden op www.vriendenvanhetbinnenbos.nl