Leven op een vierkante kilometer

9 juni 2024
tekst en foto: Arend Postma

Leven op een vierkante kilometer klinkt niet echt spannend, en dat is het ook niet.

En ik kan het weten, want uitgezonderd een enkel uitstapje, speelt mijn leven zich grotendeels af op de vierkante kilometer vanaf de Anna Paulownalaan tot aan het nabijgelegen winkelcentrum Kerckebosch. Ondertussen verbaas ik mij elke keer weer over wat er zich zo allemaal wél op dit klein stukje aarde afspeelt en denk dan: “Hoe klein en beperkt wil je het leven hebben? Is dit de route naar het ultieme geluk?”

De oorsprong van deze gedachte ligt ergens in een plaatje dat mij tientallen jaren geleden in het stripboek “Asterix op Corsica” raakte. In het plaatje waren 4 stratenmakers op Corsica al meer dan 3 jaar bezig met de aanleg van een weg tussen Aléria naar Mariana en ze schoten dus voor geen meter op. Het werk en hun aanwezigheid bestond grotendeels uit slapen in de kuilen die ze zelf gegraven hadden, en grappige opmerkingen naar passerende dames maken. Na gedane arbeid was het ’s avonds voldaan thuiskomen bij de wijnfles op tafel.

En de leeuw, die de hele dag op de savanne onder een vijgenboom ligt te slapen, om rond etenstijd even een langslopende gnoe te scoren, is ook goed bezig.  

Daarmee staat mijn eigen leven op een vierkante kilometer ogenschijnlijk in schril contrast met de vele bestemmingen die reisorganisaties overal ter wereld bedenken. Met hun vindingrijkheid en de wereld als werkterrein weten ze met hun concepten en producten een aanzienlijk deel van de mensheid naar alle uithoeken van wereld te verleiden. Die grenzeloosheid komt terug in Safari’s, (eeuwenoude) cultuur, naar de Noord- en Zuidpolen, cruises, de steppen van Mongolië met overnachting in een joert of in Kharkiv op het terras met een cocktail van de oorlog genieten. “Floortje naar het einde van de wereld” begint daardoor steeds meer op een schoolreisje te lijken.

Hoewel ik nog nooit in zo’n resort geweest ben, ben ik best wel gecharmeerd van het “all inclusive resort” concept. En ik denk, als je een polsbandje om hebt, dat je vanzelf het gevoel van vrijheid op de vierkante kilometer krijgt.

Behalve dat er een vliegreis tussen zit, denk ik dat het leven er wel een beetje op mijn eigen vierkante kilometer lijkt. Daar komt bij, dat ik wel enige ervaring met all-you-can-eat buffetten heb en dat beschouw ik dan als een pluspunt, want je kunt je er lelijk in verslikken. Daarom hebben leermomenten mij geleerd het ontbijt, de lunch en het diner serieus te nemen.  

Zodoende kom ik bij de valkuilen van het concept: de mooiste vrouwen op de rand van het zwembad en de bediening die 24/7 aanwezig is. 

Áls er een filosofie achter het concept zit, dan is die op mij gericht. Want het hele verhaal appelleert aan mijn hang naar buitensporigheid, gemakzucht en ledigheid.

Maar ja, daar gaat het nu even niet om. Toen ik met mijn boodschappen uit winkelcentrum Kerckebosch vanaf de Sophialaan naar de Anna Paulownalaan overstak zag ik een dierenambulance staan. De medewerkers hadden lange handschoenen tot boven de armen aan en een groot net bij zich. Zo’n groot zwart net waarmee in Wildlife films gewonde en gevaarlijke dieren gevangen worden.  

Mijn eerste gedachte was: “een anaconda of een wolf”, en zelfs Freek Vonk kwam even voorbij.

Ze vroegen aan de man die hen gebeld had: “waar ligt hij?” “Daar, onder de struiken”, en hij wees naar een bosje op de hoek bij de garageboxen. Ik vroeg aan de man om wat voor dier het ging: “een vos!”

Er is in mijn vierkante kilometer al een aantal keren door bewoners een wolf gesignaleerd en sommigen hebben er oog in oog mee gestaan. Maar in de bijna twintig jaar dat ik hier nu woon heb ik nog nooit van een vos gehoord laat staan er een gezien.

De medewerkers van de dierenambulance legden het gewonde dier voorzichtig in een kooi, hij verzette zich totaal niet. Op mijn vraag wat er nu met de vos gebeuren ging, zeiden ze: “Wij gaan met hem naar de dierenarts”. In Dierenkliniek Dijkshoorn aan de Utrechtseweg werd ooit, door Nico Dijkshoorn zelf, een beer geopereerd – een geruststellende gedachte.

Die gedachte neem ik graag mee in mijn beperkte leven op de vierkante kilometer.