Column
“Leve de republiek”, riep een collega toen haar vrijdagmiddag bij vertrek van kantoor een fijne Koningsdag werd gewenst. Ik moest aan haar denken toen ik zaterdagochtend op de fiets zat om bij Figi de bestelde oranjetompoezen op te gaan halen. Ik had net de vlag uitgehangen, inclusief oranje wimpel.
tekst en foto’s: Ronald Camstra
Column
Bij het zien van alle dixies die bij ons op de Slotlaan aan de overkant van de straat stonden voor Koningsdag, realiseer ik mij, toen ik vanochtend mijn yoghurt met muesli naar binnen had gelepeld, hoeveel stront er dagelijks, wekelijks, maandelijks, jaarlijks, in feite al eeuwenlang in de Nederlandse bodem verdwijnt.
tekst en foto: Marcel Leenders
Column
De oranje tulpen in de bloembakken op de Slotlaan zijn nog niet zo lang geleden uit hun bladschulp omhoog gekropen en moeten nog even wennen aan de koude aprillucht. Soms lijkt het alsof zij elkaar iets toefluisteren. “Gaan wij dat wel halen?”
tekst: Marcel Leenders; foto: Ann Ca via Pixabay
“Kijk eens wat ik heb kunnen scoren bij zo’n jongetje op de vrijmarkt vanmorgen.” Uit mijn zak haal ik een metalen legerautootje. Geen echte Dinky of Gorgi, eigenlijk een verschrikkelijk lelijk schaalmodelletje van een Hummer. Maar op zo’n markt moet je met een opdracht lopen, vind ik.
tekst en foto: Ruud Vermaase
Column
Het voorjaar lijkt hier meer aanwezig dan in de rest van Zeist als wij op Koningsdag door het Lyceumkwartier naar huis fietsen. Een onwerkelijke stilte, een tastbare vrede en vogels die helder achter heggen en langs oprijlanen van verscholen huizen hoorbaar zijn – dit is waar je het uiteindelijk allemaal voor doet.
tekst: Arend Postma, foto: Kees Linnenbank