Duetz brengt OSM in shock

7 juli 2024
tekst: Ruud Vermaase en Arend Postma; foto: Arend Postma

Sinds Ruud Vermaase naar Doorn is verhuisd mailt hij met Arend Postma over de voors en tegens van Doorn versus Zeist. In deel 23: Duetz.
 

Doorn, 25 juni 2024

Ha Arend,

Ik heb zo’n vermoeden dat het jou niet zoveel raakt, maar verscheidene appgroepen in mijn telefoon ontploften. Duetz is niet meer. En, toevallig of niet, ik was samen met A. vrijdagmorgen 20 juni naar Zeist afgereisd om in de uitverkoop nieuwe polootjes te scoren. Op de deur troffen we een haastig opgeplakt briefje met ‘door omstandigheden gesloten’. De rolluiken half omhoog…

Dan maar even langs Rozemarijn, opperde A., en we liepen naar het andere einde van de Voorheuvel om daar een briefje op de deur te lezen met ‘Wegens waterschade gesloten’. Niet uit het veld geslagen door zo veel tegenslag liepen we over het Belcour naar de Slotlaan om daar uiteindelijk te slagen in De Garage (spijkerbroek) en Anna van Toor (jurk). Wat leuk was dat we allebei een paar bekenden tegenkwamen, maar wat niet leuk was en pas echt opvalt als je een paar maanden niet meer in het centrum bent geweest en dus als buitenstaander het aanziet: het is verbijsterend hoe armoedig het allemaal oogt! Al die leegstaande winkels! En winkels die niet kunnen verbloemen dat ze slechts bestaan om leegstand te camoufleren. Het doet pijn om het te zien. Ik vrees dat je het als inwoner niet zo opvalt omdat het proces zich dan langzaam voor je ogen voltrekt.

En nu is Duetz ook omgevallen…

In een van onze eerste briefwisselingen haalde ik nog De Zwarte Lantaarn aan als ‘De-Duetz-van-Doorn’, maar dan veel duurder, beperkter want louter gericht op de man in brede ribbroek, lamswollen trui en kleurig sjaaltje. Het type man dat hier zomer en winter het straatbeeld beheerst. De Zwarte Lantaarn heeft zelden kortingsdagen, want dat waren de enige dagen dat ik mij waagde binnen de muren van Duetz. Dat moeten ze toch in al die jaren haarfijn in het klantenbestand kunnen analyseren, wat ze niet ervan weerhield om ook mij te bestoken met smeekbedes voor fundraising. Om die reden wekte het mij de indruk dat het slechts om een gadget ging en niet pure wanhoop.

Want daar moest ik nog het meest om lachen, iemand in een van mijn appgroepjes, zichzelf verheffend boven ons armoedige koopjesjagers. ‘Hij, ja hij, was benaderd om aandeelhouder te worden…’

Dat soort mensen dus.
 

Zeist, 26 juni 2024

Nou Ruud, ondanks dat ik er nooit kwam, raakt het faillissement van Duetz mij toch wel, maar daarover straks meer.

Ik kan mij voorstellen, dat jij via het klantenbestand van Duetz in een wereld terecht gekomen bent, waar je op jouw leeftijd helemaal niet in terecht wíl komen: de wereld van aandeelhouders. Data en fundraising zijn het nieuwe 1 + 1 = 2 maar meestal wordt het 1 of 3. Het is een krankzinnige gedachte en keuze om aandeelhouder van een overledene te worden. Maar met een beetje creativiteit is in de huidige economie een tweede leven van een overledene heel goed mogelijk en ziet het leven van een aandeelhouder er ineens heel anders uit. Hoe zou jij als aandeelhouder door Duetz lopen, zo terloops een colbert recht op het knaapje hangen?

Dat ik er nooit kwam, komt omdat ik mijzelf qua kleding tot een andere doelgroep reken. En wat dat betreft ben ik wel door het verdwijnen van V&D, C&A en Levi’s geraakt. Gelukkig zijn daar nog Dress-Men, Jac. Hensen en een enkele keer de ANWB.

Dat ik geraakt ben door het faillissement van Duetz, komt omdat de kledingzaak als gebouw, als begrip en als instituut in het decor van Zeist als winkelcentrum hoort. Duetz past ook naadloos in mijn herinnering van toen ik 50 jaar geleden in Zeist kwam wonen. V&D, City bioscoop, Duetz, Chinese restaurants, tearooms met deftige dames, Boekenier voor de Wind en regelmatig een Rolls-Royce die door de winkelstraten van Zeist gleed. Daarnaast: ik herinner mij ook dat Peter Timofeeff, de Zeister meteoroloog en tv-persoonlijkheid van weleer, voor zijn tv-optredens door Duetz werd gekleed. 

Ruud, jij woont nu al meer dan een jaar in Doorn. Ik werd geraakt door hoe jij als relatieve buitenstaander geraakt werd door de leegstand en armoedige aanblik van het Zeister winkeldecor.

Als fundamentalistische Zeistenaar kan ik helaas, ondanks het draaiorgel, shantykoren en het Zeister Bluesrock Festival alleen maar met jou meevoelen.
 

Doorn, 3 juli 2024

Ach, ach, ach, Arend. Zou de pijn al een beetje gezakt zijn? Dat kan toch niet? Er is geen enkel alternatief voor OSM (Ons Soort Mensen) in Zeist. McGregor op het Belcour sneuvelde alweer jaren terug, waarvoor ik geen traan liet. Dat was een echte foute winkel! Waar je niet geholpen werd als je je een ochtend niet had geschoren, ongepoetste schoen droeg of een HEMA-tas bij je had (waar ik natuurlijk wel mijn onderbroeken en witte T-shirts koop).

Ik knapte definitief af bij McGregor toen ik daar een keer langs het rek met overhemden in de uitverkoop slenterde en de verkoper overdreven hard langs de klant die wilde afrekenen bij de toonbank in mijn richting riep: “Dat is dan 1.099 euro!” De klant en zijn ‘mevrouw’ draaiden zich een halve slag naar mij om, grinnikten en er kwam een ouderwetse portemonnee uit de binnenzak tevoorschijn. € 1.099? Pinda’s! Na die keer ben ik er nooit meer gekomen, ook niet voor de koopjes.

Die Levi’s winkel, naast De Garage, was een hele fijne winkel. Voordeel was dat de eigenaar hetzelfde postuur als ik had. Klein van stuk, te korte bovenbenen en gezellig dik. Zo kwamen we altijd snel bij de spijkerbroek uit die mij meteen paste. En dan niet met een onnodig aangesmeerd shirt, trui of overhemd erbij. Inpakken, betalen en wegwezen.

Over dat Bluesrock Festival wil ik het nog graag een keer met je hebben. En ook over de steeds aantrekkelijkere agenda van De Peppel. Regelmatig ga ik daar met een groepje mannen heen om biertjes te drinken terwijl een lekker bandje de muziek van Supertramp, The Eagles, The Band, CSNY of de Doors ten gehore brengt.