Hoofdpaleis

6 juli 2024
tekst: Pauline Pisa

Zondag 11 februari 1943.                       
De gemiddelde temperatuur is 6.9 graden.
Een matige wind waait uit Zuidwestelijke richting.
Weinig neerslag, drie uur zon. Oorlog. Een liter melk: 18 cent.
In Zevenbergen wordt een dochter geboren: Cornelia van Helden.

Verdwijnen in een wespennest en als koningin tevoorschijn komen.
Hard werken, drie keer de liefde aantikken en zien sneuvelen.
De opbouw van een hoofdpaleis. De topzware kroon, het hoofd niet buigen. Trots!
In de moederbuik het wonder van eigen vlees en bloed. Twee prachtige zonen.

U slikt de koninklijke pil,
in beige rok, crèmekleurige blouse, en het kobaltblauwe vestje.
Gezeten op uw troon trekt u via het scherm de wereld over, deelt de lakens uit,
zwaait de scepter, wenst de wereld het beste. Het hart is goed.

Zaterdag 22 juni 2024.
De gemiddelde temperatuur is 16 graden.
Wolken en opklaringen wisselen elkaar af.
De Volkskrant meldt dat het een prima dag is om er op
uit te gaan. Als de paarden zijn aangespannen wordt de
koets in beweging gezet.

In het hoofdpaleis staan alle ramen open.
 

Geschreven door stadsdichter Pauline Pisa voor de ‘eenzame uitvaart’ van Cornelia van Helden op 28 juni 2024. De Zeister stadsdichters hebben mede als opdracht om gedichten te schrijven bij ‘eenzame uitvaarten’: dat zijn uitvaarten waarbij (bijna) niemand aanwezig is, geen familie en vrienden. Bij de plechtigheid voor Cornelia van Helden waren alleen twee hulpverleners, een paar mensen van het inloophuis en Pauline Pisa aanwezig.