15 november 2020
tekst: Erica Pijs; foto: Pixabay
Klingerdeklingerderekketetetet klinkt het voor de zoveelste keer deze week. Schuin voor mijn appartementje met uitzicht over de Valckenboschlaan, staat sinds een tijdje een ondergrondse glasbak met van die bovengrondse inwerp trechters. Één voor doorzichtig, één voor bruin en één voor groen glas. Af en toe zie ik iemand voorbij struinen richting het ding dat gelukkig niet vlak voor mijn raam staat. Stikjaloers ben ik op de nonchalance die af te lezen is op de gezichten van de meeste lege fleswegwerpers. Misschien hebben ze geen lege wijnflessen, maar jampotjes?
Gelukkig dat hij niet voor mijn raam staat, want nu ik veel thuis ben kijk ik regelmatig naar buiten, waar de bomen en struiken al bijna hun prachtige herfsttooi verloren hebben. Ik woon op de begane grond en moet er niet aan denken steeds de andere kant op te moeten kijken omdat een buurtgenoot zijn of haar lege wijnflessen aan het lozen is. Zelf heb ik er namelijk nogal moeite mee.
Nu mijn lievelingskroegje gedownlocked is, drink ik wat vaker gezellig mijn wijntje thuis op de bank. Het scheelt een hoop geld, maar het nadeel is dat ik regelmatiger naar de glasbak moet lopen, wat ik dus heel confronterend vind. Gelukkig zit er in deze tijd van het jaar niemand op het balkon, maar ik voel me toch bekeken. Echt super stom, ik weet het. Alsof het iemand kan schelen wat ik doe, maar toch.
Misschien komt het omdat ik een aantal jaar geleden een traumaatje opliep terwijl ik de opgespaarde lege flessen van een paar maanden aan het wegkieperen was op de parkeerplaats bij winkelcentrum De Clomp. Ik woonde daar destijds in de buurt en had toen nog een schuurtje en meer ruimte voor het opsparen van flessen. Op dat bewuste moment was ik de veel te lang opgespaarde restanten van vele gezellige avonden aan het wegwerken toen ik plotseling een bekende stem hoorde: “Zo wijffie! Moet jij niet eens naar de AA?” Ik kon wel door de grond zakken, maar deed natuurlijk heel stoer alsof mijn neus bloedde. Sindsdien heb ik die stem in mijn hoofd en laat ik het niet meer zo oplopen. Ik koop ook iets vaker wijn in een kartonnen pak, want die kan ik onopvallend bij het normale huisvuil kwijt en nog een voordeel: je hebt ze ook van 3 liter. Ik vind het alleen niet zo sjiek en zeker als ik bezoek heb schenk ik liever vanuit een fles met een mooi etiket.
Was het maar zo gemakkelijk dat je in één beweging een tas vol in die bak kunt kieperen. Helaas, je moet de flessen er een voor een inwerpen en het oorverdovende gerinkel klinkt als een gemene verrader: kijk allemaal! Hier staat een zuipschuit! Ik heb het gevoel dat al mijn buurtjes me hoofdschuddend vanachter het raam zitten te bespieden. Zeker nu iedereen thuis werkt. In een rap tempo rats-kleng-pats-rinkel ik de flessen er altijd achter elkaar in, in de hoop dat het dan minder lijkt. Gelukkig heb ik, op een enkele lege olijfolie fles na, meestal alleen doorzichtige witte wijnflessen, dat gaat extra snel.
Ik zou het eigenlijk het liefst doen wanneer iedereen slaapt, als een dief in de nacht, maar het ding staat precies onder een lantaarnpaal. Ze doen het er om! Licht uit, spot aan! Dat kan ik helemáál niet aan. Bovendien ben ik bang dat ik iedereen wakker rinkel en echt een buurtschandaaltje veroorzaak. “Kijk daar heb d’r …. op dit tijdstip … die heeft echt een probleem!”
Ik zet me dus maar over de vooroordelen heen waar ik zelf het meeste last van heb. Ik zou natuurlijk ook naar een andere buurt kunnen rijden, om mijn gewetensvolle vrachtje te lozen, maar daar ben ik dan weer te trots voor. Ik heb tenslotte eigenlijk niet zo veel te verbergen, behalve dat ik regelmatig van een wijntje geniet.
Rust er een taboe op het weggooien van lege wijnflessen of ben ik de enige die hier last van heeft? Zo niet, dan richt ik bij deze de steungroep GA op: Glasbaktraumatisten Anonymous.
 |
Volgende column: Nostalgie |
 |
Erica schreef eerder: Met een glaasje ... en een beste vriend |
Glasbakschaamte
Dag Erica,
Wat een leuke, openhartige en moedige column! Zeer herkenbaar ;-)
Sinds een paar weken probeer ik geen alcohol te drinken en de gang naar de glasbak is sindsdien van een schaamtevolle onderneming een ware zegetocht geworden.
Als een Zeister mister Bean sta ik uitgebreid, en voor iedereen die het wil zien, zwaaiend met flesjes Crodino (jeemig, wat is dat spul duur...!) en lege jampotjes de glasbak te vullen. Ik meld mij aan voor de GA ;-)
Als antwoord op Glasbakschaamte door Erwin (lezer)
Glasbaktrauma
Hi Erwin,
Dank voor jouw leuke en eveneens openhartige en moedige reactie. Wat goed dat je overgestapt bent op non-alcoholisch genieten. Van harte welkom bij de GA en hou vol! :-) Benieuwd naar je positieve ervaring met de gevolgen van minder drinken. Wellicht wil je ze delen met de andere GA leden? ;-) En gelukkig zijn er naast Crodino steeds meer alcoholvrije wijnen te verkrijgen, zodat we straks wellicht allemaal trots jouw voorbeeld kunnen volgen. We blijven rammelen bij die bak! Dat wél!
Groet, Erica.
Glasbakschaamte?
Beste Erica, Ook ik leeg met een zekere regelmaat mijn speciale "lege flessentas. Het is zo'n grote boodschappentas van de voormalige C1000. Bij het in de glasbak gooien van de lege flessen bekijk ik dan met veel plezier en meestal mooie herinneringen de etiketten op de flessen en daar word ik zo blij van want elk etiket voert mij terug naar die heerlijke Italiaanse vakantie waar ik bij de producent na een bezichtiging van zijn bedrijf een paar dozen van zijn fantastische wijn heb gekocht. Ook kan het zijn dat zo'n lege fles mij doet terugdenken aan een goed gesprek of dat fantastische diner of zo maar een gezellige avond met vrienden in de tuin of op de bank. Vlak voor ik de fles loslaat in de glasbak geniet ik dus nogmaals van de heerlijke momenten die prachtige wijn mij hebben gebracht. Eens stond ik met een mij onbekende wijnliefhebber bij een glasbak en lieten wij elkaar trots de etiketten van onze gedronken schatten zien! Dat was een prachtig moment! Nee! ik schaam mij dus in het geheel niet bij de glasbak! Proost Arno!
Als antwoord op Glasbakschaamte? door Arno (lezer)
Glasbaktrauma
Dag Arno,
Dankjewel voor je positieve reactie! Wat leuk, dat gemijmer met een gelijkgestemde bij de glasbak. Je hebt helemaal gelijk. Zo kan het ook.
Ik bewaar soms lege flessen, omdat ze me herinneren aan mooie momenten, dus ik snap je helemaal! Zo dronk ik een tijd geleden een Ierse honingwhiskey met op de fles een geel vignet waarop te lezen stond: “Magic knows no boundaries.” Ik heb het vignet eraf gehaald en in mijn boekenkast gelegd.
Nogmaals dank, Arno en ik wens je nog veel speciale momenten met een heerlijk glaasje :-)
Glasbak
Dag Erica. Met enige hilariteit heb je verhaal gelezen als ook de voorgaande reacties. Leuk, open en eerlijk. Persoonlijk herken ik deze bewuste glasbak sinds een week of twee. Hoe gek ook ik woon in die wijk en zelfs in de genoemde straat. Wat ik niet wist is dat de glasbak op dit bewuste hoekje was geplaatst. Mijn borrels werden altijd afgesloten naar een enkele rit richting de bakken thv de kerk. Opeens werd mijn patroon doorbroken en was deze als een goocheltruc van Hans Kazan verdwenen. Maar ik schaam mij niet voor de hoeveelheid die wij er soms deponeren. Soms drinken we zelf eens wat meer soms onze bezoekers thuis( ja klopt dat mag nu niet ) maar het leven zonder een drankje in de kroeg is al saaier, laat staan ook eens een wijntje thuis met een goede vriend of broer/zus.
De enige gene die ik heb is de plaats van deze bak. De hoeveelheid die soms meer is als anders vind ik geen probleem en wellicht zwaai ik de eerstvolgende keer wel even naar je. Maar ik schaam mij als buurtbewoner dat deze bak op een totaal verkeerde plek is gezet.
Als antwoord op Glasbak door Eduard (lezer)
Glasbak - re:Eduard
Dag Eduard,
Wat leuk, jouw reactie als bourgondische buurtgenoot, dankjewel. Ik vind het ook een vreemde plek, zo helemaal in het hoekje van onze wijk en je bevestigt het idee dat ik eerder had, namelijk dat veel mensen hem eerst niet konden vinden. De laatste tijd hoor ik echter steeds meer gerinkel en gekletter en tja ... het ding moet blijkbaar érgens staan en al bevindt het grootste deel zich ondergronds, het blijft een “bak” met herrie. Als vaste gebruiker hoor je me niet klagen:-) Uiteraard zal ik heel gezellig terugzwaaien als je de volgende keer langsloopt. Zo levert het toch nog iets leuks op, een sociaal after-wine buurtmomentje :-) Tot ziens ... en rammels!
Glasbaktrauma
Beste Erica, wat een leuk verhaal, maar ik vind wel dat je iets minder rekening moet houden met de mening van anderen! Na een feestje (echt waar!) kreeg ik een soortgelijke lollige opmerking: "Jij weet hem ook goed te raken, wijffie!" Overigens valt het mij altijd op dat de termen 'wijffie' of 'mevrouwtje' altijd gebezigd worden door oudere, onaantrekkelijke, vaak vadsige mannen, die hun eigen trauma uitleven: ze willen domineren, maar niemand zit meer op hun mening te wachten! Ik ben weliswaar goed ingeburgerd in Zeist, maar blijf een geboren en getogen Amsterdamse, die niet op d'r mondje gevallen is. Dus ik zei maar meteen: "Leuk feestje gehad, maar je hebt het gemerkt: jou heb ik niet uitgenodigd, en dat zal ik ook nooit doen". Resultaat: ik liet hem achter met een mond vol tanden. Sindsdien neem ik ook wel eens het initiatief, want je voelt het commentaar van zulke types meestal wel aankomen, als ze achter je staan. Zeg ik om ze voor te zijn: "Wat ben ik goed milieuvriendelijk bezig, hè?" Is ook zeer effectief.
Nou Erica, ik zou jouw gang naar de glasbak ombuigen in een gratis assertiviteitscursus: gewoon, beleefd je mening geven. Altijd goed voor je persoonlijke groei. (Ik moet altijd beeldende scheldwoorden als 'aangespoelde zeeleeuwenlul' inslikken, da's mijn eigen leermoment). Als je er zo tegenaan gaat kijken, zul je die bemoeials, tevens onbetaalde proefpersonen, nog gaan missen, als er niemand commentaar geeft op jouw gesmijt met flessen. En als je dan weer een verbale overwinning hebt behaald, mag je jezelf een lekker glaasje witte wijn inschenken! Succes, en 'lechajim', Amsterdams (uit het Jiddisch) voor: proost, op het leven! Waarvan je het meeste geniet op je eigen wijze!
Als antwoord op Glasbaktrauma door Loeki Schönduve (lezer)
Glasbak re:Loekie
Ha Loekie,
Dank voor je reactie! Ik heb er smakelijk om gelachen en weer een prachtig scheldwoord aan mijn vocabulaire toe kunnen voegen :-) Hilarisch! Ook je door mij zeer onderstreepte inzichten. Je hebt natuurlijk helemaal gelijk. Laat de commentators eens goed in hun eigen glaasje kijken en beter nog: een extra slokje nemen om de azijnsmaak weg te spoelen. Lechajim!
Periodes
Ik heb verschillende periodes gehad van glasbakschaamte. De 1e periode waren glazen potjes met de groente/fruithapjes (want ja zelf koken was natuurlijk veel gezonder). Daarna de lege flessen wijn na alle slapeloze nachten van de kids. Toen de periode van de groenten uit pot (daar zit toch veel teveel toegevoegd zout in!) Periode van de prachtige gemaakt glazen kerstpotjes met een kaarsje op het kdv en school (die ik na jaren verzamelen in de glasbak heb geknikkerd).
En nu? Nu gaan we weer over op de bier- en wijnflessen. Je moet wat in Coronatijd. Je hebt met je stukje mij in ieder geval laten lachen. En lachen is toch het belangrijkste wat er is.
Als antwoord op Periodes door Letty (lezer)
Glasbak re:Letty
Hoi Letty,
Wat leuk om te lezen dat je er om hebt gelachen, dank! En inderdaad, die verschillende fases waarin het glas ‘meewisselt’ zijn ook voor mij herkenbaar en een eveneens (h)eerlijke aanvulling op mijn zogenaamde wijnflessentrauma:-) Die potjes/kunstwerkjes van de kinderen ... oefff! Ik maakte er dan eerst foto’s van, maar waar die nu zijn gebleven ...? :-) We blijven gelukkig lachen!