17 mei 2020
tekst: Hanneke Verbeek; foto: Pixabay
aan de rand van het veld
zit ik onder kleineblaadjesbomen
en zie de dieren in de avondzon
hun doen, vooral hun laten
koeien van glanzend roest
liggen zwaar bij elkaar
moe van hun gestage magen
de paarden in adem verstild
wie kan het nog
als de dag gedaan is
zitten op de bank
voor het huis,
handen in de schoot
wachten op de nacht
als bij een inslapend kind
of stervende ouder
zijn tot het gedaan is
Hanneke Verbeek
Uit: een huis van losse stenen
Volgende column: Publieke ruimte en de 'normale' mens |
Bijdrage
Lezershoek
Mooi...
Mooi...
Wat een mooi gedicht
Beste Hanneke, waarde dichter,
Wat een mooi verstild gedicht. Het doet me denken aan Rutger Kopland die ook de sfeer van het zijn zo mooi schiep.
Gedicht
Mooi, dank je wel
Prachtige verstilling!
Prachtige verstilling!