1 november 2019
tekst: Henjo Hekman, foto: Harry Siegerma
Voor Graas Teuben, bij zijn afscheid op 18 mei 2017
voelen hoe de aarde scheurt onder Zeist;
hoe de kloof langs het minimum loopt
en zien dat de grond is weggezakt
onder een enkeling, of een heel gezin
en dat domweg niet accepteren, nee,
even geen loflied, maar aan de slag
en beseffen dat je dit niet alleen, nee,
dat méér iemanden het moeten doen
daarom rijk en arm de hand reiken,
over breuken stappen, mensen verzamelen
rond het recht op eten, op mogen leren,
op recht en op het recht op elkaar
hen brengen in proeftuinen voor harmonie
op een grond van berekende tonen
en dan van niemand niets verwachten:
ja, iemand moet dit doen…
Toelichting:
Aansluitend bij de column van Henny Fokkema over ‘dwarsdenkers en rebellen’ dit gedicht dat ik schreef bij het afscheid van Zeistenaar Graas Teuben. Hij heeft de Hulpkas – voor wie werkelijk nergens meer terecht kan – mede opgericht, was bestuurslid en voorzitter van de Rechtswinkel, heeft de Voedselbank opgericht en tenslotte de St. Leerkansen (voor kinderen van ouders die onvoldoende geld hebben om hen goed mee te laten doen op school...)...
Voor wie het slot van het gedicht wil begrijpen: Graas Teuben bleek een groot liefhebber van madrigalen: middeleeuwse liedkunst, gericht op harmonie en waarvan de bastonen niet in noten, maar in cijfers worden aangegeven. Toen ik dat hoorde, kreeg ik het idee dat zijn vrijwilligerswerk eigenlijk dezelfde uitgangspunten heeft als zijn hobby: het is steeds gericht op harmonie (in de samenleving) en voorzien van een solide financiële (cijfers) onderbouwing...
Volgende bijdrage: Langebroeck
Graas
Zeer terecht tribuut aan Graas, Henjo. Goed gedaan!
Graas Teuben
Met Graas heb ik als bestuurslid van de provinciale smvo heel plezierig samengewerkt.
Graas was immer vriendelijk en vasthoudend. Echt een Groninger: als hij iets voor te vechten had deed hij dat met overgave.
Met veel genoegen heb ik vanuit het nciv, koepel voor woningcorporaties, iets geschreven in de slotfase van de organisatie, een soort afscheid met perspectief voor de toekomst van het wonen en zorg voor ouderen.
Graas, het ga je goed!
Frits Koster
Zeist