1 april 2018
tekst: Steven Spaargaren, foto: Pixabay
Je hebt in Zeist een groot aantal witte scholen en een gering aantal zwarte scholen. Op scholen komen kinderen in aanraking met andere culturen. Hoe komen die leerlingen met elkaar in contact? Onlangs zag ik in Trouw een mooi verhaal: Hand in hand de kloof over. Leerlingen van de openbare basisschool Tuindorp in Utrecht gaan op bezoek bij leerlingen van de openbare basisschool Overvecht. Geeft dat hoop voor de toekomst in Zeist?
Op Zeistermagazine.nl was in maart de stelling van de maand: Scholen moeten verplicht worden elke leerling uit de wijk waar de school ligt op te nemen. Wat blijkt uit deze peiling? Zo’n 72% van de lezers is het daar mee eens, terwijl 28% dat niet is. Een ruime meerderheid vindt dat scholen leerlingen moeten opnemen uit de eigen wijk.
Laten we eens goed kijken naar de reportage van Petra Vissers in Trouw (van 10 februari 2018). Met een boeiend verslag van de eerste dag in Overvecht. Er staan mooie foto’s bij. De scholen liggen vlak bij elkaar en worden gescheiden door het spoor tussen Utrecht en Hilversum. In de statistieken zijn Overvecht en Tuindorp hekkensluiter en koploper van Utrecht. In tien minuten lopen de kinderen van de ene school naar de andere school. Toch doen kinderen dat niet zo maar. Er is sprake van een kloof tussen arme en rijk, wit en zwart, hoger en lager opgeleid.
Daarom is het opmerkelijk dat die twee scholen een initiatief nemen om het tij te keren. De kinderen uit groep 3 uit Tuindorp gaan op bezoek bij de kinderen uit groep 3/4 in Overvecht. De ‘vriendschaps-school’ noemen de scholen het project. Ze besteden veel aandacht aan samen leven en samen werken. De leerkrachten doen dat met als motto: jong geleerd is oud gedaan.
Eerst hebben de kinderen brieven geschreven om elkaar beter te leren kennen. Drie ochtenden gaan ze samen naar school: twee keer in Overvecht, een keer in Tuindorp. Volgend jaar gaan nieuwe groepen hetzelfde doen.
De dag begint met een kletspraatje. De kinderen uit Overvecht hebben borden gemaakt die ze omhoog houden. Welkom, staat erop. De kinderen kennen elkaar van de brieven die ze al gestuurd hebben met hun verjaardag, hun lievelingsdier en favoriete sport.
Wat zijn nu de effecten? Het project zet een en ander in gang. Kinderen gaan elkaar herkennen op de sportclub en op sportdagen voor alle Utrechtse basisscholen. Elkaar ontmoeten in een vertrouwde omgeving. De scholen hebben een bijdrage geleverd aan de integratie.
Laten we beginnen in het basisonderwijs. Daar groeit de nieuwe generatie op. In Zeist is dat niet anders. Zou er in Zeist een witte en een zwarte school zijn die de uitdaging aangaan? Ik ben benieuwd!
Meer informatie: https://www.trouw.nl/samenleving/witte-school-ontmoet-zwarte-school~a02bf478/
Leerlingen gaan bij elkaar op bezoek.
Om van effecten te kunnen spreken, moet je weten wat de kinderen is bijgebleven van hun bezoeken en voorbereidingen op hun bezoeken aan wederzijdse scholen.
Die uitkomsten moet je verzamelen.
Dan is het handig om effecten op lange termijn te weten. Dus je gaat diezelfde kinderen jarenlang volgen en bevragen op de effecten van de wederzijdse schoolbezoeken.
En dan na zo, ik schat, 8 jaar kun je iets zeggen over de effecten die zijn bijgebleven bij de kinderen.
Mijn conclusie is na het lezen van dit stuk, is dat conclusies veel te snel getrokken zijn. Ik zie ook kinderen van groep 3/4 zeggen, wat hebben we heerlijk gewandeld naar die school, Ik ontdekte dat ik wandelen zo heerlijk vond. Of ik houd van brieven schrijven. Ik hoorde onderweg de vogels zingen, ik ga op een vogelcursus. Ik zag op de andere school een hele mooie tekening, die ga ik ook proberen te maken. Wederzijdse kennismaking en dit in gang te zetten, het is maar de vraag of de kinderen dat zo ervaren. Die staan enorm open op die leeftijd en er dringen zich al doende allerhande zaken bij hen op.
Leerlingen gaan bij elkaar op bezoek.
Dag Steven,
Ik onderzoek toevallig dit project voor de komende 4 maanden (inval voor zwangerschapsverlof). Het is inderdaad zoals de mevrouw hierboven zegt. Bewijs dat het helpt is er pas na jaren onderzoek. We hebben wel het plan om het project jaren lang te laten onderzoeken door de UU, maar of daar financiering voor komt is een tweede. Vooralsnog zien we wel dat kinderen elkaar na een aantal keer herkennen en 'normaler' met elkaar omgaan. Dat kunnen beginnetjes van voorwaarden van desegregatie zijn. Het is overigens de vraag of een project als dit ooit 'bewijzen' zal opleveren in een omgeving waar zo veel factoren invloed hebben op zaken als segregatie. Maar als we niets doen gebeurt er ook niets. Overigens zijn er al wel redelijke indicaties dat gemengd naar school gaan goede voorwaarden biedt om segregatie tegen te gaan.
Het is vanuit de theorie wel duidelijk dat alle segregatie tegen gegaan kan worden door het ontmoeten van mensen die anders zijn dan jij bent. Uit de eigen bubbel komen dus. En daar is dit project mee bezig. Zo veel is zeker.