Afscheid van de Stichting Leerkansen Zeist

16 juni 2024
tekst: Henny Fokkema; foto: Rina Teuben Naber

Henny Fokkema nam onlangs afscheid als voorzitter van Stichting Leerkansen Zeist. Daarbij sprak zij de volgende woorden:

We schrijven begin van het jaar 2015, een groezelig zaaltje bij de Sociale Raadslieden, waar ik Graas Teuben voor het eerst ontmoet. Graas heeft mij gebeld of ik wil meewerken aan de oprichting van de Stichting Leerkansen Zeist. Ik ken Graas niet, maar al snel blijkt dat hij de Sociale Raadslieden en de Voedselbank heeft opgericht, betrokken was bij de Hulpkas en nu bezig is de Stichting Leerkansen Zeist handen en voeten te geven.   

Graas was een belangrijk iemand in Zeist. Met zijn lieve vrouw Rina en twee andere makkers zette Graas zich in voor een meer sociaal en rechtvaardig Zeist. Nico van der Graaf, Albert van Meerveld en hemzelf noemde hij de Drie Musketiers. Bij nadere kennismaking blijken ze met z’n drieën een soort van beschermende eregarde te vormen voor de grote groep inwoners in Zeist die op of onder het bestaansminimum moet leven. Op deze bijeenkomst ter gelegenheid van mijn afscheid breng ik graag een eresaluut aan deze drie Musketiers!

Helaas moest Albert om gezondheidsredenen zijn werkzaamheden neerleggen. Op een van de volgende bijeenkomsten deelde Graas ons mee, dat ook hij vanwege zijn gezondheid zich terugtrok. Achteroverleunend, wippend op de stoel met zijn handen gekruist achter zijn hoofd wees hij naar mij en verordonneerde ter plekke: “jij wordt de nieuwe voorzitter”.   

Ik bedacht me dat ik geen Graas ben. Ook veronderstelde ik dat het in het welvarend ogende Zeist - waar de VVD toen nog de grootste partij was - niet eenvoudig zou zijn om concrete, substantiële, financiële aandacht te krijgen voor de grote groep schoolgaande kinderen in Zeist die moeten opgroeien in armlastige omstandigheden. Toen ik naar huis terugfietste en me enigszins onthand voelde met deze zware verantwoordelijkheid, schoot mij het aforisme van Cees Buddingh te binnen: “waar een wil is, is een omweg”.

Inmiddels bestaat SLZ, zoals we de stichting afgekort noemen, ruim 8 jaar. Dankzij de geweldige inzet van onze penningmeester, Meta Ronk, enthousiaste secretaris, Charlotte Demkes, vakkundige administrateur, Chantal van den Berg, en de drie schoolcontactpersonen staat er een effectieve organisatie waarin inmiddels 2500 aanvragen zorgvuldig zijn afgehandeld. Èn een organisatie die in Zeist bij de cliënten, scholen en gemeente waardering geniet. Niet alleen voor de financiële ondersteuning bij de rekeningen die de scholen aan de ouders sturen, maar ook voor de signalerende projecten die gefinancierd worden door de onvolprezen Ronde Tafel 147, Kromme Rijn.

Tja, SLZ is ondertussen een bekende vrijwilligersorganisatie waar professioneel vanuit het hoofd èn het hart gewerkt wordt. Ik voel me bevoorrecht en ervaar het als een geschenk dat ik binnen deze club zolang voorzitter heb mogen zijn. Wel moet ik verklappen dat het aforisme van Cees Budding me daarbij heeft geholpen. De menige anekdotes over  bewandelde omwegen zal ik jullie besparen. Alhoewel ik niet kan laten op sommige gebeurtenissen met een relativerende glimlach terug te kijken, want gelachen hebben we ook.

Ik ben blij in Eva Hijmans een opvolger te hebben gevonden die er veel zin in heeft. Ik vind het verheugend dat Marianne Junger tot het bestuur is toegetreden en dat Heleen Hupkes de nieuwe ICT en communicatiemedewerker is. En dat Charlotte door de benoeming van de nieuwe secretaris, Alette Borman, eindelijk het werk kan gaan doen waar haar hart ligt.

Vooruitblikkend. Onder het motto “nu meedoen is straks meetellen’, gun ik de stichting heel veel goede wil én heel veel spannende en succesvolle omwegen om schoolgaande kinderen uit de doelgroep van SLZ betekenisvol en structureel te helpen. Wat de wensen voor mijn  collega’s en mijn opvolger betreft, verlaat ik me vrij op de woorden van onze dichter des vaderlands, Babs Gons:

Doe het toch maar

als ode aan het leven
aan de liefde
aan de tegenzin
aan de twijfel

doe het toch maar
als verzoeking
aanmoediging

     geloven                      willen                          verzetten                     koesteren
zonder verontschuldiging zijn          aankaarten               vingers op de zere plekken leggen
         aankaarten                                                herdefiniëren