4 mei 2024
tekst: Pauline Pisa; foto: Christos Giakkas via Pixabay
Op 4 mei sta ik twee minuten stil bij mijn opa die tijdens de hongerwinter in 1945 op de Bemuurde Weerd in Utrecht een brood uit een bakkerskar zag vallen, een snoekduik nam, overeind krabbelde en met het brood tussen zijn handen geklemd als een rugbyspeler naar huis sprintte om het vervolgens hoog tussen de spijlen van het balkonnetje naar mijn oma te gooien die het brood met beide handen ving. De kinderen stonden tussen de schuifdeuren te applaudisseren en scandeerden: ‘Hoera papa hoera papa'!
Bijdrage
Artikel
 Meer gedichten over dodenherdenking: Herdenking |
 Meer over herdenken: Vergeten slachtoffers |
 Volgende bericht: Opening Expositie 'Ik zeg toch Sorry' |
Ik zeg toch sorry
Onrecht
Als
Onrecht
Recht
Wil
Gaan
Worden
Ontstaat
Er
Welhaast
Ongevraagd
Een
Nieuwe orde
Als
Excuses
Gemeengoed
Dreigen
Te worden
Neemt
Men
Toch
Ongewenst
Vreemdsoortige
Horden
Als
Onderzoeken
Naar
Onrecht
Ons
Wil
Gaan
Leiden
Weet
Men
De
Ander
Daarmee
Te
Misleiden
En
Hoopt
Men
Op
Die
Manier
Zich
Van
Verantwoordelijkheden
Te
Gaan
Bevrijden
Blijft
Onrecht
Onrecht
Blijft
Onrecht
Krom
Brengt
Zoeken
Naar
Uitvluchten
Ongewenst
Schade
Aan
Het
Hoe
En
Het
Waarom...
Léon Algra
"Vergeten verbinding.
De Tweede Wereldoorlog in
Zuid-Oost Azië"