15 november 2019
tekst en foto: Arend Postma
Psalm 73: 25 – 26 is een ‘Bemoediging voor onderweg’ uit het Oude Testament. Die kreeg ik van een Facebook-vriend. Wekelijks stuurt hij mij een bericht vanuit Lelystad, waar hij woont en waar hij zondags twee keer naar de kerk gaat.
Mijn Facebook-vriendenkring is klein en daardoor overzichtelijk, toch ken ik deze Facebook-vriend niet. Maar omdat de spelregels van Facebook zo eenvoudig zijn heb je een vriend voordat je er erg in hebt: één klik is voor het Facebook-algoritme voldoende om een nieuwe vriend te verwelkomen. Ik denk dat mijn Facebook-vriend mijn Facebook-vriendenkring binnengekomen is vanwege een naam die mij bekend in de oren klonk.
Die klonk als van een ZZP’er met een klusbedrijf of als die van de eigenaar van een hondenuitlaatservice. Ook zou hij een gepensioneerde leerkracht in het bijzonder onderwijs kunnen zijn. Maar omdat ik niets meer uitsluit, zie ik hem ook nog wel hele dagen in de scootmobiel bij de ingang van zijn AH staan. Daar trekt hij dan de aandacht met een geldkistje dat muziek maakt en als dat niet helpt dan laat hij een sirene horen alsof het hele winkelcentrum in brand staat.
‘Ontvrienden’ is een mogelijkheid, maar dat ga ik in dit geval niet doen. Want zijn verhalen zijn voor mij een openbaring en bieden een blik in zijn wereld en die is aanzienlijk groter dan die van mij. Zijn verhalen gaan over de impact van een goede of verkeerde afslag in het leven: dat kan dus goed uitpakken of desastreus - heel geruststellend.
Uit de verhalen blijkt zijn grote liefde voor de Heer en laat hij een wereld zien die alleen in de uitgestrekte polders van Flevoland tot zijn recht komt, want daar zijn de Oostvaardersplassen. Weliswaar bedacht door ingenieurs en biologen en aangelegd door baggeraars en wegenbouwers, maar toch. De film ‘De nieuwe wildernis’ die daar opgenomen is maakt zijn verhalen heel geloofwaardig.
Daar in de Oostvaardersplassen beleeft hij avonturen waarbij die van de tweelingbroers Sietse en Hylke Klinkhamer van de Kameleon verbleken. In zijn Ark van Noach leven konikpaarden, edelherten en heckrunderen een onbezorgd leven in overvloed en hoeven ze niet eens meer zelf te grazen en de winters zijn er behaaglijk door aardwarmte.
Dan is mijn eigen winkelcentrum Kerckebosch met zijn Gall & Gall en glascontainers van een andere meer vervreemdende orde.
De boodschap van de ‘Bemoediging voor onderweg’ blijkt krachtig, want daar moest ik tijdens mijn gang naar de glascontainer aan denken: die gaat over een zwak lichaam, een even zwakke geest en God als rots. Heel toepasselijk want het was weer een zware avond. Hier had zijn God mij echt kunnen redden, ware het niet dat het kalf alwéér verdronken was.
Volgende bijdrage: Bespaar 10 procent op je energierekening!