1 november 2017
tekst: Arend Postma; foto: Kees Linnenbank
Ons leven speelt zich voor een groot deel achter de voordeur af. Niet echt enerverend maar voldoende spannend om de gang er in te houden. Als er een heropening van een terras in Zeist is zijn we er als de kippen bij en als het twee terrassen blijken dan is de wereld te klein.
Mijn vriendin, haar zoon D. en ik zetten de fietsen tegenover de Hema - het is herfst op de Slotlaan. Die ligt nu door een verbouwing overhoop en is met zijn berg- en ezelspaden redelijk onbegaanbaar. In de verte klinkt vreugde en optimisme; de heropening van de terrassen van het Pastalokaal en de Reünie is een feit en een evenement is gestart.
Behalve de twee terrassen is er een barbecue en staat er een biertent. Zoals dat op evenementen gebruikelijk is drinkt het publiek aan hoge tafels bier uit plastic glazen. Het feest wordt opgeluisterd door een band die muziek speelt die mijn hele zestig-plus leven omvat. Peter Timofeeff staat mensen te woord die hem aanklampen. Een stel danst alleen op straat - zij hebben elkaar in de jaren zestig of zeventig waarschijnlijk in dancing Pinokkio (in de straat schuin tegenover de terrassen) ontmoet.
Pinokkio was de dancing aan de Jagerlaan waar ik vroeger heen ging als alle andere horecagelegenheden in Zeist dichtgingen en Utrecht geen optie meer was. Luide muziek maakte communiceren onmogelijk maar dat was geen probleem omdat men er kwam om te dansen en voor een enkel drankje. Tegen sluitingstijd ging dat net iets anders. Alleen zenuwachtig licht danste nog op de dansvloer. Ik schoof bij de laatste bezoekers aan en tuurde met ze naar het halflege glas; de unheimische leegte en rook maakte ons tot schimmen van surrealisme met ondoorgrondelijke gedachten. Nog een paar biertjes om dan langs de portier naar buiten in de nacht op te gaan.
Bij de biertent verkopen ze geen Duvel bier en daarom zoeken we een tafeltje op het terras van de Reünie. Een goede keuze blijkt, want de temperatuur onder de parasol met terrasverwarming is aangenaam. Dit laat onverlet dat wij ons nog steeds op een evenement bevinden en er geen glazen van glas gebruikt mogen worden. Ik geef aan dat ik de Duvel wel uit de fles drink want dan smaakt die ook prima. Maar dat gaat niet, want op het evenement mag óók niet uit flessen gedronken worden.
Port, wijn, whisky en Belgische bieren; alles moet op een evenement uit plastic gedronken worden en dus ook Duvel. Als ik de Duvel in een plastic glas met flink wat schuim krijg weet ik dat er nog een behoorlijke rest in het flesje moet zitten - met enige overredingskracht kan ik dat aan de bar nog veiligstellen. Voor mij aanleiding om maar op ‘gewoon’ bier over te gaan. Kennelijk mag gewoon bier niet bestaan op een evenement want D. vraagt: ‘heb jij evenementenbier?’
Ik proef het verschil niet echt maar hij zegt: ‘Volgens mij zit er dan minder alcohol en iets meer water in.’ Bij het afrekenen staat er inderdaad ‘evenement’ achter bier op de bon.
Peter Timofeeff zit ontspannen aan een tafeltje; geniet van een saté van de barbecue en overziet het geheel: het geheel klinkt ondanks een grijze lucht zonnig.
Evenementenbier
Ik schat in dat de organisatoren het zekere voor het onzekere hebben genomen door evenementenbier te schenken. Men vermoedde waarschijnlijk, met de kwaliteit van de geboekte coverband in het achterhoofd, dat de krasse zestigers uit Zeist snel de nieuwe bestrating van de Slotlaan zouden omtoveren tot een strijdtoneel gelijk aan de krakersrellen in Amsterdam in de vroege jaren tachtig.