3 januari 2020
tekst: Niels Roelen
Met een paar handschoenen onder mijn oksels pak ik de hete koffie en het gebak aan. Op het bankje naast de man met zijn hond gebruik ik een stuk karton om de kou aan mijn kont te vermijden. Gretig hap ik in mijn appeltaart en kijk om me heen.
De passerende fietsers worden schaatsers, wielrenners zijn klapschaatsen, mountainbikes ijshockeyers en de gewone stadsfietsen zwieren voorbij. Met mijn lippen blaas ik extra rook in de januarinevel. Even pauze langs de 1e Hogeweg die net zo goed een recht stuk in een molentocht op de Giesse had kunnen zijn.
Straks zetten we onze kragen weer omhoog en gaan de handschoenen weer aan. Dan laten Cristel en ik de koek en zopie achter ons voor dat laatste stukje. Dwars door het Walkartpark, op naar de Rode kool stamppot met worst. Bewijs dat we het gedaan hebben ontbreekt. Net als Piet Kleine in de Elfstedentocht van 1997 was ik mijn stempelkaart voor de Koffietafel vergeten.
Meer columns van Niels Roelen op www.nielsroelen.com
 |
Volgende bijdrage: Vijvers in Zeist |
 |
Niels schreef eerder: Dagboek van een muurbloem |