1 februari 2019
tekst en foto’s: Anke de Jong
Soms denk ik wel eens dat ik uit de prehistorie stam. Ouderwets, traditioneel, een zeurpiet of hoe iemand het ook maar wil noemen. Ik maak me namelijk druk over van alles en nog wat en ik heb soms sterk het gevoel alsof ik daar de enige in ben. Waar ik me zo druk over maak? Nou, ik maak me bijvoorbeeld druk over de rotzooi die er ligt bij het voetbalveld. Ik loop regelmatig een rondje rond het voetbalveld en dan kom je aardig wat tegen. Bijvoorbeeld de volle zakken vuilnis die naast de container liggen die bij het voetbalveld staat. Een container die bedoeld is voor het inzamelen van oud papier en niet bedoeld is om je afval bij te dumpen. Ik maak me druk over de plastic zakken met fruit die daar in grote hoeveelheden zomaar in de bosjes liggen en vraag me af wie er nou zomaar zoveel exotisch fruit kwijt moest. Of over de resten van een afhaalmaaltijd die elke avond weer naast de auto gedumpt worden terwijl er tien meter verder een vuilnisbak staat.
Ik maak me druk over de Nieuwsbode die we nooit meer bezorgd krijgen en waarvan ik elders in Zeist een stapel achteloos in de bosjes weggegooid zie liggen, verregend en wel. Kennelijk geen zin om te bezorgen maar wel om geld te vangen. Of over de ochtendkrant die steeds te laat of soms helemaal niet bezorgd wordt.
Ben ik dan de enige vraag ik me af, die zich daar druk over maakt? Ben ik de enige die graag de krant op papier leest en niet op tablet, telefoon of welk ander modern medium dan ook? Ik kan nog volop genieten van de papieren krant, een kopje koffie erbij en dan de cijfercode maken, mijn favoriete puzzel. De geur van inkt, het knisperende papier. Maar kennelijk ben ik een uitzondering die zich druk maakt over dit soort triviale zaken. Dat blijkt namelijk uit de reacties die ik krijg als ik bel over de te laat bezorgde of niet bezorgde kranten. Dan leest u hem toch gewoon op internet mevrouw, daar is alle ook gewoon te lezen. Probleem opgelost, mevrouw wat zeurt u nou nog, u verdoet mijn tijd! Ja maar… ik wil de krant gewoon op papier en gewoon netjes op tijd bezorgd, zo gek is dat toch niet? Kennelijk wel, als ik de vermoeide reactie van de mevrouw aan de andere kant moet geloven na ons zoveelste telefoontje.
Ook de reactie van de gemeente spreekt boekdelen als ik bel over vuilnis in de bosjes. We hebben het opgeruimd mevrouw, uw klacht is opgelost. Oh, belt u alweer, goh u bent wel bezorgd over uw omgeving hè? Het zit kennelijk een beetje in mijn genen om niet tegen dit soort onachtzaamheid en achteloos gedrag te kunnen en het roept iets strijdbaars in mij op. Ik maak me kennelijk druk over zaken waar anderen kennelijk hun schouders over ophalen. Ik ben kennelijk een prehistorisch wezen dat nog gelooft in orde en gerechtigheid. Zo eentje die zeurt dat de krant niet is bezorgd, pff waar heb je het over!…
Gelukkig is het leven niet alleen maar kommer en kwel en zie ik op mijn dagelijks rondje ook mooie dingen gebeuren. Zo zag ik in de week na oud en nieuw een gedenkplekje bij datzelfde voetbalveld. Met bloemen, een lantaarntje, een paar boeken, een krans en vlag en nog wat attributen. Waar het voor diende en voor wie of wat het was weet ik niet, maar het gedenkplekje was er met zorg gemaakt bleef er tot mijn verbazing wel een paar dagen netjes bij liggen zonder verstoord te worden. Het valt dus toch wel mee met de wereld, we vergaan nog niet direct, ondertussen ga ik nog even door met me druk maken over triviale zaken.
