Zomertijd

26 maart 2023
tekst: Marcel Leenders; foto: Pixabay

De aarde draait niet alleen om de zon, maar ook nog eens om zijn eigen as. Een hele ronding in zo’n vierentwintig uur en als je dat afzet tegen de afstand, komt dit neer op een snelheid van meer dan duizend kilometer per uur.

Geen wonder dus, dat de oceanen met die snelheid soms zo woest tekeer kunnen gaan en metershoge golven opwerpen. Maar dan wel weer vreemd, dat datzelfde water op een andere plek op diezelfde aardbol rustig voortkabbelt. En zelfs bijzonder, dat het op bijvoorbeeld de Slotvijver, om het dicht bij huis te houden, zo onbewogen spiegelglad blijft liggen.

Geen wonder dus, dat het zo af en toe flink kan waaien, zelfs stormen, dat de takken, zelfs hele bomen, knerpen en kraken en hun wortels zich aan alle kanten en met alle kracht moeten vastklampen om de boel bij elkaar te houden. Maar dan wel weer vreemd, dat op andere plekken, bijvoorbeeld dennen en sparren kaarsrecht omhoog tornen, hooguit lichtjes zwenken, met hun penwortels in ruste en stille diepte. En zelfs bijzonder, dat de takken van de treurwilg op de oever van diezelfde Slotvijver bewegingloos boven het stille, roerloze water hangen.

Geen wonder dus, dat zeg maar een stormvogel alle veren bij moet zetten om nog een beetje recht door de lucht te zeilen. Maar dan wel weer vreemd, dat op een andere aardse plek een vogel niets anders hoeft te doen dan met gespreide vleugels van thermiek naar thermiek laveren. En zelfs bijzonder, dat weer andere vogels, op weer andere meridianen rustig op een tak kunnen blijven zitten zonder zich al te stevig vast te hoeven klampen, en fluiten alsof er niets aan de hand is.

Maar vandaag is alles anders…

De aarde heeft er slechts 23 uur over gedaan om het rondje om zijn as te maken. Het is een uurtje vroeger eb en vloed. De vogels zijn nog niet eens echt wakker en de bomen niet in hun normale doen. Mijn droom te kort, te vroeg geëindigd. En de poes nog steeds in slaap aan het voeteneind… Alleen de wekker is op tijd.