Kerst 2022: Wij moeten het doen!

18 december 2022
tekst: Henny Fokkema; foto: Gemeente Zeist

Iemand moet het doen

voelen hoe de aarde scheurt onder Zeist;
hoe de kloof langs het minimum loopt
en zien dat de grond is weggezakt
onder een enkeling, of een heel gezin

en dat domweg niet accepteren, nee,
even geen loflied, maar aan de slag
en beseffen dat je dit niet alleen, nee,
dat méér iemanden het moeten doen

daarom rijk en arm de hand reiken,
over breuken stappen, mensen verzamelen
rond het recht op eten, op mogen leren,
op recht en op het recht op elkaar

hen brengen in proeftuinen voor harmonie
op een grond van berekende tonen
en dan van niemand niets verwachten:
ja, iemand moet dit doen…

Henjo Hekman

 
Bij het afscheid van Graas Teuben als initiator van onder andere Sociale Raadslieden, Voedselbank en Stichting Leerkansen Zeist schreef onze toenmalige stadsdichter, Henjo Hekman, bovenstaand gedicht. Een eerbetoon aan de man die doordrenkt was van een verbondenheidsbewustzijn, die zich met visie en alles wat hij in zich had inzette voor een betere en meer sociale samenleving in Zeist.

Bij de begrotingsbespreking van 8 november kondigde het college aan in de vergadering van 15 december te komen met beleidsvoorstellen voor nieuw beleid voor de komende vier jaar, waarvoor 16 miljoen beschikbaar is. In de Sinterklaastijd klopt vol verwachting mijn hart. Ik kan bijna niet wachten tot 15 december.

Afgelopen donderdag is het zover! Met brandende nieuwsgierigheid kijk ik naar de gemeenteraadsvergadering met het nog frisse college van GroenLinks, VVD, D66 en SGP/CU.  Nu GroenLinks in Zeist de grootste partij is geworden, ben ik zeer benieuwd hoe de linkse politiek bij de beleidsinvulling eruit gaat zien. 

Punt 5 van de agenda van de gemeenteraad vermeldt de toegezegde sociale invulling onder de kop “Invulling lastenverlichting 2023 (Afvalstoffenheffing)”. Uit de stukken begrijp ik dat hiervoor € 500.000 is gereserveerd.  Het college doet een nogal technisch voorstel dat na ingewikkelde berekeningen rondom indexeringen uitkomt op een lastenverlichting van 60 eurocent per jaar voor een eenpersoonshuishouden. En zoals de VVD graag wil, het is generiek en geldt dus voor alle inwoners.

Wilma Breddels, PvdA, dient een motie in waarin zij het college oproept te komen met een voorstel voor een sociaal gemotiveerd lastenverlichtingsbeleid. Een beleid dat structureel ondersteunend is voor de grote groep mensen in Zeist die op of net boven het sociaal minimum moeten leven. Want: “Armoede veroorzaakt stress, afhankelijkheid en een gevoel van schaamte”. Waarvoor ik bang ben, gebeurt. Deze motie wordt niet aangenomen.

In de praktijk is in meerdere onderzoeken al gebleken dat maatwerk niet werkt.  Bij maatwerk moeten mensen steeds opnieuw een aanvraag indienen, maatwerk werpt drempels op omdat mensen bij iedere aanvraag met hun billen bloot moeten en de uitvoering ervan werkt, als het door vrijwilligers wordt uitgevoerd, goedbedoelde willekeur in de hand. Het is incidenteel en niet structureel. Bovendien vraagt het van het ambtenarenapparaat van de gemeente en de Regionale Sociale Dienst heel veel tijd en kost de uitvoering ervan dus veel geld.  

De politiek in Zeist wekt de indruk dat zij alles bij het oude laat en dat het VVD-beleid van de afgelopen jaren wordt voortgezet.  Ik wil niet beweren dat er niets gebeurt. De GroenLinks-wethouder van Sociale Zaken, Laura Hoogstraaten, draagt haar hart zeker op de goede plek. Toch houdt het college nog vast aan het door de neo-liberalen ingevoerde begrip maatwerk voor huishoudens met een laag inkomen en risico op armoede.

“Iemand moet het doen”, dichtte Henjo Hekman. In deze tijd van Kerst had ik gehoopt dat het college en de gemeenteraad vanuit een gedeeld verbondenheidsbewustzijn zou staan voor: “Wij moeten het doen”! Ik blijf erop hopen dat het college met serieuze beleidsvoorstellen komt, waarin voor ons rijke dorp een structureel armoedebeleid wordt uitgewerkt.

Voor iedereen goede kerstdagen en een gezond en voorspoedig 2023!