Zeist omarmt het voetbal

2 mei 2021
tekst: Ruud Vermaase

Tevreden nemen we een slok van ons witbier en wachten op het bittergarnituur. Voor de zesde keer zit ik dit voorjaar met een oude vriend op een terras op het Emmaplein. Hij is helemaal naar Zeist komen rijden met zijn kleinzoon, die nu samen met de mijne tegenover ons zit en aan een Fristi lurkt. Ook hij wilde het prachtige voetbalmuseum zien dat dit voorjaar hier in Zeist is geopend.

De gevel van de voormalige V&D is bedekt met een reusachtig LED-scherm waarop generaties voetballers voorbij flitsen. Van Bertus de Harder tot Matthijs de Ligt. Binnen is het voor jong en oud één groot voetbalfeest. Ook al ben ik er al zes keer geweest, nog steeds ontdek ik nieuwe dingen over internationals, toernooien en zinloze wist-je-datjes. Voor de kinderen is er op de bovenste etage een sensationele awareness met VR-brillen en 360 graden schermen waarop het lijkt alsof je in het stafschopgebied staat terwijl Bergkamp zijn memorabele doelpunt tegen Argentinië scoort. Ik kan er geen genoeg van krijgen.

En nu zitten we op het terras. Ik leg mijn vriend uit dat hier vroeger een McGregor gevestigd was. “Ik heb het altijd een ideale plek voor een Grand Café gevonden. Twee mannen met wie ik nog heb gehockeyd zijn deze bar gestart.” Met veel gevoel hebben ze hun tent ‘De Hollandse School’ genoemd. Het hele Emmaplein is nu een soort Stratumseind geworden, vol met natte horeca. Allemaal meeliftend op het gigantische succes van het museum, dat meteen al is genomineerd als museum van het jaar.

Heel Zeist lijkt het voetbal te hebben omarmd, zoals Liverpool ook hun Beatles volledig uitmunt. Meerdere winkels verkopen louter voetbalprullaria, waarvan toeristen geen genoeg lijken te krijgen. Zelf pieker ik over het openen van een boekwinkeltje met louter voetbal- en sportboeken. Als pensionado heb ik daar nu toch alle tijd voor en ik overweeg een samenwerking met Kramer & Van Doorn op te zetten.

Klaas, eigenaar van ‘De Hollandse School’, brengt de bitterballen. “Ben je weer geweest Ruud?” Ik wijs naar mijn oude vriend uit Den Haag en de twee jochies, die nu verdiept zitten te kijken in het museumgidsje. “Ik heb nog nooit zoveel oude vrienden over de vloer gehad.” Klaas wijst op onze lege glazen. We knikken. “Wat denken jullie van vanavond?” Hij doelt op de Super League wedstrijd tussen Parijs en München die in Dubai wordt gespeeld. We lachen wat om de ophef hierover indertijd. Hoe lang is dat alweer geleden. “Het was toch tijdens de coronacrisis, in het voorjaar van 2021?” We knikken allemaal meewarig. Ophef. En nu heeft iedereen het omarmd. We denken erover om in Barcelona naar Amsterdam tegen Turijn te gaan met een groepje mannen.

“Opa”, zegt mijn kleinzoon ineens, “Waarom gooit deze speler de bal met zijn handen? Dat mag toch helemaal niet?” De jongetjes kijken mij aan, hopend op een wijs antwoord. “Vroeger moest je een uitbal ingooien. Die belachelijke regel hebben ze in de Super League afgeschaft.” De jongetjes knikken begrijpend en bestuderen weer de foto. Ik kijk mijn oude vriend aan en we denken allebei hetzelfde: gelukkig hoeven we buitenspel niet uit te leggen. Ook dat hebben ze in de Super League afgeschaft…