1 mei 2019
tekst: Vrouwtje Jas; foto: Pixabay
Vrouwtje Jas fietst met haar hond in het Park Hoog Beek en Royen. Het is een prachtige zonnige ochtend; het jasje is thuis gebleven. Het is nog rustig in het bos. Fietsen mag daar eigenlijk niet. Maar ja, wie heeft er last van?
Een man loopt het heuveltje op. "Goedemorgen", zegt ze vrolijk.
"Verder alles goed?", antwoordt hij.
"Ja hoor, best wel!", roept Vrouwtje Jas hem na.
Vrouwtje Jas roetsjt de heuvel af, ze geniet van dit moment in de natuur. Toch sluipt er een twijfeltje tussen het genieten door. Wat een vreemde begroeting. Het is toch gebruikelijk om elkaar gedag te zeggen? Met de vraag "alles goed?" zou ze wel kunnen leven. Maar wat zou hij bedoelen met "verder alles goed'? Chagrijnige man. Hoezo 'verder'?
Vrouwtje Jas neemt zich voor om het hem te vragen, als ze hem verderop weer tegenkomt. Zijn vreemde vraag laat haar niet los. Helaas, ze komt de man niet meer tegen. Ze zal nooit weten wat hij bedoelde met zijn vraag.
Thuisgekomen hangt Vrouwtje Jas de hondenriem naast de spiegel. Ineens weet ze wat de man bedoelt met zijn vraag!
In de spiegel ziet ze dat alle knoopjes van haar blouse los gesprongen zijn.
Verder alles goed, Vrouwtje Jas?
Dit verhaal is ook gepubliceerd in de verhalenbundel “Ontmoetingen met Vrouwtje Jas”. In die verhalenbundel staan waargebeurde verhalen die in Zeist en de directe omgeving spelen. Meer weten? Klik hier
Volgende column: Niet alleen oude mensen zijn eenzaam