1 januari 2015
tekst: Peter en Petra, foto’s: Kees Linnenbank
Twee wisselende fijnproevers zijn onaangekondigd gaan eten bij een restaurant. Culinair inzicht, schrijfkunst en kennis van Zeister horecawezen zijn kenmerken van de proevers. Het doel was om de lezer een zo volledig mogelijk en eerlijk beeld van het restaurant te geven. De proevers zijn onafhankelijk en hebben waar nodig verbeterpunten aangereikt. Twaalf maal hebben Peter of Petra soms samen of met een ander een restaurant in de gemeente Zeist bezocht in ongeveer drie jaar tijd. Het heeft geleid tot een ranglijst, die hieronder staat. Wat heeft deze culinaire toer opgeleverd? Wat zijn de globale ervaringen?
Cantina Italia
Bewust is onze keuze gevallen op een selectie van de middenklasse van restaurants en alles er net boven en er net onder zit. De ‘top’ hebben we laten liggen: restaurants als de Kamer van Linteloo, Hermitage en De Hoefslag. En wat te zeggen van First, Wallkart restaurant, Mooi Zeist en Anak Depok: zij zitten daar tegen aan. Ook erkende publiekstrekkers als Monterosso en Chinese restaurants hebben we laten liggen. Niet bewust maar het is zo gekomen.
Zeist is qua eten eigenlijk net als voetbal. Ondervertegenwoordigd in de Nationale topranglijsten. Alleen de Hoefslag is terug te vinden in de Lekker met de 500 beste restaurants van Nederland. Jammer. Zeist is toch een plaats, waar voldoende geld en gevoel voor kwaliteit zit. Of is het wat anders? De combinatie van calvinistische zuinigheid en antroposofische onthechtheid?
Lokaal Victoria
Een rode draad bij alle bezochte restaurants is toch wel steeds de ‘vriendelijke bediening’. Nergens is sprake van brutaliteit, grofheid of desinteresse.
Er zijn wel altijd van die onhandige dingen die kenmerkend zijn voor de middenklasse en eromheen. Mensen gaan er heen voor de gezelligheid. De eerste vraag is altijd: “En wat wilt u drinken?” Terwijl ik eigenlijk liever direct na het plaatsnemen hoor: ”Alstublieft meneer, de wijn- en drankenkaart, ik kom zo bij u terug, of wilt u direct ….?”.
Opvallend is ook dat de gegeven cijfers leiden tot een top vier die gevoelsmatig ook klopt. Lokaal Victoria, Pandarve, Ichi en Cantina Italia zijn in hun klasse ook gewoon goed, rond de 8. Overal is natuurlijk wel wat op aan te merken. Bij Lokaal Victoria soms een wat hip/belegen publiek. Bij Pandarve wat druk en frivool. Bij Cantina Italia niet altijd de Italiaanse kunst van het weglaten. En Ichi is voor een Sushi restaurant wat klein. Kenmerkend voor deze zaken is ook dat ze steeds goed vol zitten.
Pandarve
Wat je soms mist is een schappelijk geprijsd drie gangenmenu. Cantina Italia heeft dat wel, Le Baron ook, maar veel andere restaurants niet. Een concurrerend drie gangenmenu tussen de € 19,95 en € 27,50 zou in veel zaken tot een extra loop leiden, denken wij.
Is de restauranthoreca in Zeist nu anders dan elders? Wat minder eetcafés dan in Utrecht. Wat minder bijzondere zaken zoals Thais, Indiaas of Surinaams. Het is er ooit allemaal wel geweest. In januari schijnt er echter weer een Thai terug te komen in de Tweede Dorpsstraat.
Steeds hebben we gepoogd om de restaurants in hun waarde te laten. Ook de wat minder beoordeelde restaurants hebben hun eigen publiek en aantrekkelijkheden. Soms proef je echter dat de kwaliteit van het eten, de ambiance en/of de opmaak van het bord net iets minder is.
Ichi
De eindstand: voor wat het waard is. In veel zaken is er inmiddels een andere kok, bediening of eigenaar. Plaza Latino bestaat niet meer en Brasserie Slot Zeist is nu een theeschenkerij.
Eindstand Restaurants:
1. | Cantina Italia | 8,2 |
2. | Lokaal Victoria | 8,1 |
3. | Pandarve | 8,0 |
4. | Ichi | 8,0 |
5. | Dubrovnik | 7,9 |
6. | Brasserie Slot Zeist | 7,6 |
7. | Le Baron | 7,5 |
8. | Plazo Latino | 7,4 |
9. | Bistro De Saffraan | 7,4 |
10. | Tapasrestaurant Ramblas | 7,2 |
11. | El Barco Latino | 7,1 |
12. | Bonaparte | 6,9 |
Hoe verder?
Zeistermagazine.nl streeft naar vernieuwing. Na ruim drie jaar is het tijd voor wat anders. We blijven in de culinaire hoek. Hoe is het gesteld met de lunchmogelijkheden? Geen uitgebreide driegangen lunches, maar het stevig aangeklede broodje of een lichte warme lunch. Ook hier kijken we weer naar sfeer/ambiance, bediening en natuurlijk het eten zelf. En wij, Petra en Peter, blijven het zelfde: lekker anoniem.