12 november 2021
tekst: Henny Fokkema; illustratie: Pixabay
De levenslange epidemie
Wat doen we met de doden
van onbekende oorsprong
staat er iemand bij hen stil
leest er iemand hun namen voor
wat doen we met de mensen
zonder beschutting
vangt er iemand nog hun blik
zegt er iemand dat ze veilig zijn
wat doen we met de mensen
zonder verblijfsvergunning
slapen ze nu nog met hun ogen dicht
nu hun toevluchtsoord ook op mijnen ligt
wat doen we met de tentenkampen
wij haast niet met twee
en zij met tien tezamen
wat doen we met de leegstaande gebouwen
zijn ze te min om er te gaan wonen
er staan hier zoveel handen
voor hen klaar
wat doen we met de gezinnen zonder loon
mogen zij ook een maand hun huur laten vallen, hun leningen verlichten
Wat doen we met de jongen
en zijn onvertelde schaamte
nu hij in geen internetcafé
zijn huiswerk maken kan
wat doen we met het onderwijs
dat nu van school naar binnenshuis
de dagen overhoop haalt
wat doen we met het evenwicht
dat ook hiervoor al langer uit balans was
Wat doen we met het poetspersoneel
dat gangen en kamers boent
alsof hun leven ervan af hangt
wat doen we met de zorg
die al jaren schreeuwt om ademruimte
wat doen we nu ze breken
onder dit machteloos gebeuren
wat doen we nu met hen die met
meer werk minder overhouden
op het einde van de maand.
Wat doen we nu we zien
dat we allemaal even kwetsbaar zijn
en dat dit voor even is
en voor hen voor het leven is.
Amina Belôrf
“Wat doen we in Zeist?” dacht ik naar aanleiding van het actuele, indrukwekkende gedicht van de jonge, Belgische dichter Amina Belôrf. Op 26 oktober keek en luisterde ik naar het debat van de Zeister gemeenteraad over de begroting voor 2022. De eerste spreker van deze algemene beschouwingen was Walter van Dijk, fractievoorzitter van de VVD, de grootste partij in Zeist. Hij sprak zijn waardering uit over het voorstel om de hondenbelasting niet opnieuw in te voeren. Na enkele opmerkingen over de ouderen- en jeugdzorg pleitte de fractievoorzitter van de VVD er vervolgens uitvoerig voor om het minimabeleid in Zeist aan te passen, onder andere omdat er veel vacatures zijn in het midden- en kleinbedrijf en de ‘gunstige’ regelingen in Zeist mensen ervan af zouden houden om aan het werk te gaan. Het concrete VVD-voorstel luidt dat de norm om voor vergoedingen in aanmerkingen te komen in Zeist terug moet naar 110% van de bijstandsnorm in plaats van de huidige regeling van 130% van de bijstandsnorm, die veelal ook in de ons omringende gemeenten wordt gehanteerd.
Toen zijn betoog verder ging over de maatschappelijke opgave om politieke keuzes te maken, vroeg ik me opnieuw af: wat doen we in Zeist, een dorp waar de meerderheid van de inwoners het heel goed heeft, dus niet of nooit een beroep hoeft te doen op de bijstand of regelingen, en waar een aanzienlijke minderheid van de inwoners door omstandigheden moet leven op of net iets boven het bijstandsniveau?
Het directe antwoord komt niet bovendrijven. Maar het is wel jammer dat het voorstel om het minimabeleid naar beneden aan te passen zo duidelijk uitgaat van de vooropgestelde gedachte dat mensen die gebruik moeten maken van de bijstand en regelingen zonder een financiële prikkel niet aan het werk zouden willen gaan en dat de VVD met dit voorstel voorbijgaat aan het solidariteitsbeginsel: de collectieve zorg voor bestaanszekerheid en een goed leven voor iedereen.
Wat doen we in Zeist? Laten we hopen dat bij de aanstaande gemeenteraadsverkiezingen in maart van volgend jaar mensen stemmen op een partij die de georganiseerde solidariteit hoog in het vaandel heeft en houdt. Wat zouden we met elkaar een mooi dorp kunnen zijn, als we onze politieke keuzes zo zouden maken dat in Zeist iedereen die dat nodig heeft beschut wordt voor een levenslange epidemie.
 Henny schreef eerder: De waarde van georganiseerde solidariteit |
 Meer over bestaanszekerheid: Zeist schuldenvrij! |
 Volgende bijdrage: Herfst: tijd van het loslaten |
Dank
Dank voor jouw column Henny, helemaal mee eens
Bijstand norm
Laten mensen die de norm willen verlagen,maar eens een maand leven van het inkomen van iemand met een uitkering,de meeste kunnen nauwelijks rondkomen,probeer het maar eens!!!!!!
De waarde van
Onbegrijpelijk dat er nog VVD stemmers zijn.
De waarde van georganiseerde solidariteit (2)
Bij de Facebookgroep Verhalen over Zeist zijn verschillende reacties gekomen o.a. dat de VVD in mijn column van een foute moraal zou worden beticht. Mijn reactie aan de schrijver, Ernst van Splunder, geef ik onderstaand weer.
Beste Ernst, ach maak het niet zo zwaar door de moraal erbij te halen. Wat mij betreft doet de VVD niets immoreels, laat dat duidelijk zijn. Grofweg gezegd kennen we in Nederland twee politieke stromingen: het liberalisme, waarvan de VVD een aanhanger is en de sociaaldemocratie, o.a. vertegenwoordigd door PvdA en Groen Links. Het liberalisme heeft als wezenskenmerk het primaat van het individu en zo weinig mogelijk overheidsbemoeienis . De sociaaldemocratie daarentegen ziet de overheid als de hoeder van het individu en gelijke kansen voor iedereen. Uit deze verschillende visies volgen praktisch verschillende keuzes. Om de begroting sluitend te maken lijkt de liberale VVD in Zeist ervoor te kiezen in eerste instantie de toegang tot regelingen voor minder draagkrachtigen te willen beteugelen. Dat is een politieke keuze die wat mij betreft heus mag. Een andere meer sociale democratische keuze kan bijvoorbeeld zijn om de OZB voor huizen boven de 300.000,-- in Zeist drastisch te verhogen. Mijn uitvoerige reactie is ingegeven dat ik het als een voorrecht ervaar in een land/dorp te wonen waarin we in vrijheid politieke keuzes kunnen maken en waarin de politieke keuzes duidelijk en transparant voor het voetlicht kunnen worden gebracht opdat de kiezer weet wat hij kan kiezen bij de a.s. gemeenteraadsverkiezingen. Samengevat vind ik het vanuit een sociaaldemocratische visie bezien dus jammer dat de VVD deze keuze maakt. Niks meer en niks minder, maar dat heb je denk ik ondertussen al wel begrepen.
Volledige discussie te volgen op Facebook:https://www.facebook.com/groups/verhalenoverzeist/permalink/46326727701…