15 december 2019
tekst: Marcel Leenders, foto: Webshop
Ik rij op een ochtend met mijn bestelwagen door de straten van Zeist, als ik onderweg, na een flauwe bocht, een gele pop zie met een ketting om zijn nek, strak tegen een boomstam. Zo’n pop die de automobilisten erop wijst dat er in deze straat doorgaans kleine kinderen spelen en de snelheid moet worden gematigd.
Normaal gesproken heeft zo’n gele pop dan ook nog een klein rood petje op en een geblokt vlaggetje in zijn kleine knuist. Maar in dit geval ontbrak zowel dat petje als het vlaggetje. En wat restte was een, door de weersomstandigheden uitgebleekt, zielig, geel joch. Met dus die knellende ketting twee maal om zijn iele nek gedrapeerd. De ketting zelfs zo strak dat beide blote voetjes loskwamen van de vloer.
Dat is wat ik in de gauwigheid zag, toen ik daar voorbijreed…
Maar het hield mij de rest van die week bezig, want wie doet er nu in vredesnaam een klein onschuldig kind zoiets aan, als voorbeeld nog wel, om andere kinderen te beschermen?
De week daarop moest ik opnieuw in diezelfde buurt zijn. En omdat ik in de schuur nog een oude betonschaar had liggen, besloot ik om dit kind te bevrijden en onmiddellijk uit zijn lijden te verlossen.
Maar de volgende ochtend, toen ik de bocht omkwam, was hij weg. Alleen die dikke ketting lag daar nog, dubbelgeslagen, losjes onderaan die boomstam.
Volgende column: De waarde van schaamzame bestuurders, politici en burgers
Gele pop
Hoezo boom, hoezo ketting om zijn nek.