1 december 2018
tekst en foto: Erwin Hagen
Enige tijd geleden fietste ik met onze hond door onze straat, toen een ons tegemoet komende, wat oudere fietser mij hardgrondig “Dierenbeul!” toeriep. Hij was zichtbaar geagiteerd en balde zijn vuist. Beduusd fietsten hond en ik maar verder.
Een paar dagen later zag ik op televisie beelden van schermutselingen rondom de intocht van Sinterklaas in diverse steden in Nederland. Zonder enige schroom werden racistische en seksistische uitlatingen geschreeuwd. Op enig moment moesten mensen zelfs onder politiebescherming vluchten voor al hetgeen letterlijk en figuurlijk over hen werd uitgestort.
Inmiddels gooien wij dus niet meer achteloos alleen ons tastbare vuil in de berm of op straat, maar slingeren we ook verbaal allerlei vuiligheid de openbare ruimte in. Om maar te zwijgen over de vervuiling waarmee wij elkaar in de sociale media belasten.
Ik noem dat maatschappelijk afval. Zonder enige schroom gooien we onze vuiligheid van ons af, de samenleving in.
Gelukkig zijn er in de samenleving ook mensen die dat niet kunnen aanzien en in actie komen. Zo iemand is Marius Damen.
Wekelijks trekt hij er met een knijpstok en vuilniszak op uit om in Nijenheim zwerfafval op te ruimen.
Marius geeft aan dit opruimwerk nu enkele jaren te doen. De knijpstok heeft hij van de gemeente gekregen, de vuilniszakken betaalt hij uit eigen zak. Meestal op maandag trekt hij erop uit om het in het weekend weggegooide afval op te ruimen. Het verzamelde zwerfafval wordt vervolgens ook nog door hem gescheiden. Marius doet dit enerzijds om de buurt schoon te houden en anderzijds om wat lichaamsbeweging te hebben in de buitenlucht.
Op meerdere plekken in Zeist zijn er mensen zoals Marius. Ik vind het geweldig wat deze mensen doen. Zij ruimen het maatschappelijk afval op. Het zou mooi zijn als we hun goede voorbeeld navolgen. Door ons zwerfafval te gaan opruimen én elkaar te gaan aanspreken op het verbale vuil wat we op straat gooien. Ik acht dan de kans groot dat we op een mooie dag ons gaan realiseren dat we ook zélf de samenleving schoon moeten houden. En dat we dat dan ook gaan doen.
Zwerfvuil
Allemaal zeer herkenbaar, dagelijks kijk vanuit mijn woning naar winkelende publiek (ah). Een ieder doet daar zijn dagelijkse boodschappen en neemt dit mee naar huis, eerst even in de auto zetten en dan zie je wat voor lekkers je hebt gekocht. En je kunt de verleiding niet weestaan om zo lekker koekje of chipje alvast te proeven. Gauw de verpakking open scheuren en snabbelen maar. Maar wat doe je met dat stukje papier, jij kijk om je heen en gooit het op de parkeerplaats of in het bos. En u bent met velen die dat doen, dus die afval berg groeit gestadig zowel op de straat als in het bos. En dan is er nog de groep publiek die daar(ah) direct hun ontbijt - lunch verorberen vanuit een zakje, en dit zakje verdwijnt weer op straat of in het bos. Een nieuwe trend is dineren in de auto van Sushi, is lekker zeker, maar de bakjes, stokjes en sauszakjes worden achteloos in het bos gegooid. Jong of oud het maakt niet uit, zelfs gezinnen met kinderen. Moeiteloos wordt in de auto luiers verschoond en in het bos geworpen. Er zijn prullenbakken (niet veeL). Zie dit dagelijks met lede ogen aan, iedere zondagmorgen pak ook ik de gemeente knijper en de groene afvalzak en maak ik mijn (ah) rondje. Niets doen is voor mij geen optie, misschien is er iemand die mij dit ziet doen, en dan denkt, Oeps even in afvalbak gooien. Wens u een fijne boodschappendag !