1 februari 2019
tekst: Ingrid Wong, foto: Pixabay
Mantelzorgen is als draaiende bordjes – en zorgen dat er geen brokken van komen.
Bordjes….
Zondagochtend, het wekelijkse bezoek aan mijn ‘zorgbejaarde’ in verpleeghuis De Wijngaard. Half uur lopen heen, dik een uur op bezoek, half uur lopen weer terug. Hoe veel tijd is dat nu helemaal?
Maar deze zondag hadden we het kort over andere gesprekken die ze heeft, door de week. Ik weet dat een geestelijk verzorger of vrijwilliger af en toe wel eens een stukje bijbel voorleest en met haar bidt. Het stukje bijbel, het bidden – het is prettig en vertrouwd. Maar het is geen gesprek. Over hoe ze zich voelt, wie ze is, wat haar leven was voordat ze na 96 jaar in dit verpleeghuisbed terecht kwam.
Ze zou het fijn vinden om wat vaker iemand op bezoek te krijgen, zegt ze. Mijn eerste gedachte is: kan ik door de week niet nog een keertje langs gaan? Hoeveel tijd kost het nu helemaal?
Maar dan denk ik aan mijn eigen ouders, dik in de tachtig, waar ik ook één keer in de week heen ga. Omdat het geheugen van mijn vader nu snel afbrokkelt en mijn moeder die extra zorg erbij krijgt. Terwijl ze ook al dagelijks waakt over een dementerende vriendin, vrijwilligerswerk doet, iedere week bij een oude vriendin op bezoek gaat en zingt en sport. Eén keer in de week hou ik de vinger aan de pols, blaas afgeblazen stoom weg en biedt een luisterend oor en waakzaam oog.
Een avondje per week, hoeveel tijd kost dat nu helemaal?
En ik denk aan de buurvrouw van 70+ die kampt met duizeligheid. En eenzaamheid sinds de hond weg moest. Even buurten, even een kopje koffie, even een whatsapp-je. Hoeveel tijd kost dat nu helemaal?
De hond die graag twee keer per dag een rondje wil door het bos. Goed voor haar, goed voor mij. Hoeveel tijd kost dat nu helemaal?
En dan mijn werk. Artikelen en blogs schrijven, naar afspraken, klanten bellen, mailtjes sturen, overleggen, dingen bedenken, bonnetjes inboeken, facturen versturen, plannen – hoeveel tijd kost dat nu helemaal?
Het is als de circusact met de draaiende bordjes op stokken. Eén bordje hoog houden is een eitje, twee kan ook makkelijk. Maar hoeveel bordjes kun je draaiende houden voordat de eerste stuk valt?
Dus zeg ik tegen mijn zorgbejaarde dat ik er volgende week weer ben. Dan weet ik zeker dat er geen brokken van komen.