18 oktober 2019
tekst: Arend Postma, foto: Pixabay
Een vriend van mij en ik hebben dezelfde kapper omdat we in dezelfde wijk woonden. Woonden, want hij woont niet meer in Kerckebosch maar komt nog wel steeds bij die kapper.
Laatst kreeg ik een mail waarin hij vertelde wat hem overkomen was. Toen hij in de stoel zat zei de kapper: ‘We gaan er model Rod Stewart van maken!’
Een paar dagen later, toen de vriend met zijn vriendin over de Slotlaan in Zeist liep, kwam er een Engelse toerist op hem af en die zei: ‘Excuse me, are you Rod Stewart?’
Toen ik de zaak binnenstapte om mijn haar te laten knippen was de kapper druk in gesprek met een klant. Ze hadden het over een gemeenschappelijk kennis en dat was nogal heftig. De kennis had op vakantie met zijn vrouw en vier kinderen twee weken in een Airbnb gebivakkeerd. Dat was niet helemaal gegaan zoals verwacht en overeengekomen. Want in the middle of nowhere en van alle voorzieningen verstoken was de vakantie uiteindelijk een nachtmerrie geworden. De kapper was zichtbaar aangedaan door beelden van de hel in combinatie met een uiteenspattend huwelijk.
Hij veegde het blonde haar van de vorige klant weg en ik moest gaan zitten. Omdat ikzelf geen mening heb bepaalt de kapper het model en daar ben ik over het algemeen wel tevreden over. En als ik dat een keer niet ben dan zeg ik dat niet hardop, maar denk: ‘over een week zie je er niets meer van.’
Het gesprek was voor de kapper nog steeds behoorlijk adrenaline verhogend, want ik merkte een zekere heftigheid in zijn knippen. Hij draaide mijn hoofd als was hij, als een manisch houtkunstenaar, een blok hardhout aan het bewerken. Om de gemoederen enigszins tot bedaren te brengen en zo mijn kapsel te redden, zei ik: ‘In Siberië is een liter wodka per dag voldoende om te overleven.’
Die opmerking mocht niet baten, want toen ik met mijn vriendin over de Slotlaan liep, kwam er een Engelsman op mij af en die zei: ‘Excuse me, are you Boris Johnson?’
Volgende column: Afspraak