Adoptie-opa

10 januari 2022
tekst: Brugt Warnar; foto's: Maartje van Aalst

Vorig jaar, op 2 januari 2021, vind ik in mijn brievenbus een Kerst- en Nieuwjaarsgroet van leerlingen van groep 7 van de Comeniusschool. Ik kijk er even naar en wordt heel blij van dit simpele gebaar. Post voor mij!!

Ik besluit de volgende morgen naar de boekhandel te gaan en een prachtige kaart voor de leerlingen van groep 7 en hun twee juffen aan te schaffen. Een grote kaart aangeschaft, een tekst daarop gezet en blijkbaar heb ik daarop vermeld dat ik de volgende maand jarig ben.

In februari ontvang ik van hen een felicitatiekaart. Ik bel de juffen op – Maartje van Aalst en Monique van Hal – en vraag: “Als je jarig bent, moet je dan trakteren op school?” “Ja,” zeggen ze, “dat klopt”. Ik zeg: “Ik kom eraan.”

Ik ga snel naar een supermarkt om 40 mandarijnen te kopen, en geef die af aan de onderwijsassistente, want ik mag vanwege de lockdown de school niet in. De juffen vinden het prachtig: als ik thuis ben, word ik gebeld op Whatsapp en zie ik een klas vol leerlingen met voor zich een tafeltje met daarop een mandarijn. Ze zingen gezamenlijk een lied voor mij. Prachtig! Daarna schillen ze de mandarijn en eten deze lekker op.

Zo is het contact ontstaan en we doen in 2021 met die klas nog een aantal dingen samen.

In november ga ik kuren in Tsjechië. In Tsjechië is een kuuroord waar ze mineraalwater (baden) hebben dat ontstekingen van Bechterew (een vorm van reuma) voorkomt of sterk vermindert, dat doe ik al 28 jaar.

In het kuurhotel ga ik naar de receptie en koop alle Kerst- en Nieuwjaarskaarten (28 in totaal) die er zijn, en zet overal een Tsjechische kerst- en nieuwjaarswens op:

Veselé Vánoce a šťastný nový rok.

Een aantal andere inwoners van het appartementencomplex Mirtehof versieren de achterkant van de kaarten; ik schrijf er nog een handleidinkje bij waarin aangegeven staat hoe ze de tekst kunnen vertalen, hoe ze deze kunnen beluisteren en dat er dus blijkbaar woorden zijn met de zelfde klanken in verschillende talen, maar met heel verschillende betekenissen.

Net voor de laatste sluiting van de scholen ga ik – na overleg met de juffen – naar de school. De leerlingen zitten in de ramen en ik sta samen met juf Monique op het voetpad voor het raam met een tussenruimte van 1,5 meter. Ik vertel over de kaarten, die uitverkocht waren en geef de kaarten en handleidinkjes aan de juf en denk: de ceremonie is afgelopen.

Maar niets is minder waar. Ik krijg een groot rood vel etalagekarton met daarop allemaal sterren. Op iedere ster staat een naam van een leerling en een kerstwens. Er zitten heel lieve kerstwensen bij zoals “Mooie kerst en een lang leven”, “Geluk zit in jezelf”, “Fijne feestdagen en maak er wat van”. Zo zijn er vele mooie, lieve, ontroerende wensen.

Ik ben daar heel blij en dankbaar voor. Dan hoor ik de kinderen mompelen. “Lief van onze Adoptie-opa”, zegt de een; en een ander merkt op “En leuk voor onze Adoptie-opa”.

“Ja,” legt een van de juffen uit, dat is hun naam voor jou. Prachtig vindt ze dit. Ik kijk op en haar aan en zeg: “Adoptie-opa vindt dit ook prachtig".