tekst: Marcel Koopman, foto: Henjo Hekman
Zeist
Ik heb de aarde heftig lief
maar Zeist niet zo.
De oirbare nuchtere lucht brengt er
te dunne zielen voort
en te groen groen.
Er is geen dorpsgek, Figi is vijgeloos,
de Hermitage is geen kluis.
Alleen soms, als ik alleen
met nachtvoeten de leegte raakte,
leken de luiken van het raadhuis
plotseling genaakbaar.
De oude Dorpsstraat is de nieuwe achterbuurt,
het Rond is dood, vergeten is de Rijnkade.
Stad zonder hart, waar ik vier jaren doolde,
wel groet ik u, maar zoals het tussen uw muren hoort:
met mate.
Marcel Koopman
Uit: Zeist, poëtische gemeente, Stichting Achterland, 1993
Bijdrage
Lezershoek