1 februari 2016
tekst: Warrie Schuurman, foto: Kees Linnenbank
Half december schreef ik Vlonder en hek voor deze nieuwe rubriek Estafette-journaal:
Vlonder en hek
Enkele jaren geleden is er een keurige vlonder aangelegd in de Zeister Grift vlakbij een fiets-loopbrug in Brugakker. Dagelijks kom ik er langs. Even veel keren verwonder ik me, want het is iets bijzonders. Niet de vlonder zelf, daar mankeert niets aan, maar dát ‘ie er is.
Ik heb niet gezien dat hij geplaatst werd, hij was er opeens. Een handig platform voor vissers. Je hoeft niet te tobben met je stoeltje dat het weg zakt in de sompige oever. Er is voldoende plek voor twee. Gezellig. Maar… hoe kom je er?
Want, met de vlonder verscheen ook het hek. Een manshoog hek van Heras, zoals dat dient ter beveiliging van bouwmaterialen. Je kunt daardoor niet anders dan met lieslaarzen bij de vlonder komen. Zouden de bouwlieden bang zijn dat onverlaten het op de vlonder hebben voorzien?
De twee-eenheid van vlonder en hek ligt nu al een jaar of twee te verkommeren. Nooit heb ik iets of iemand op de vlonder gezien, zelfs geen waterhoentje. Één keer bij mijn weten is het onkruid dat het hek overwoekert gefatsoeneerd. Verder heb ik nooit enige activiteit bespeurd rond vlonder en hek.
Is het wonder dat ik me verwonder?
Wat doen die dingen daar? Wie heeft dit bedacht, ontworpen en laten uitvoeren? Meneer of mevrouw van de gemeente, u die hierover gaat van de Groenvoorziening(?), wordt het nog wat met die vlonder? Blijft dat rare hek?
Uit beleefdheid stuur ik een cc aan de gemeentelijke voorlichting. Per kerende mail wordt gereageerd.
Beste Warrie Schuurman,
Het plaatsen van een vissteiger was onderdeel van het project ‘Corridor Brugakker’. Er kwamen al snel klachten over de locatie van de steiger. In overleg met bewoners is de vissteiger verhuisd naar de huidige locatie, maar ook die plek is niet voor iedereen wenselijk omdat het onveilig zou zijn voor kleine kinderen. Om die reden is er een hek om de steiger geplaatst.
Het blijkt lastig om bij inwoners overeenstemming te vinden voor een juiste plek. De gemeente wil dit vraagstuk op korte termijn afronden. Hartelijke groet,
Een dag later vind ik bij de post een kerstgroet van de gemeente. ‘Omdat ik zo fijn participeer’, aldus het begeleidend schrijven.
Werkt het zo? Heet dit gemeentebeleid?
Een goedbedoeld project ‘Corridor Brugakker’ wordt bedacht en uitgevoerd. Het resultaat botst met de beleving van een enkele inwoner. Tsja, wat nu? Weet je wat, zo denkt het Rond, we pleuren er een hek omheen. Dan zijn we van het gezanik af.
Enkele jaren later krijgt dit geklungel toch een staartje. Hoe dit nu weer aan te pakken? Voorlichting komt in actie. Het pijnpunt van de brave burger wordt alert en hartelijk gemasseerd.
Zal de toezegging ‘we gaan dit binnenkort afronden’ geen kluitje in het Zeister riet blijken te zijn van de kant van Het Rond?