1 april 2018
tekst: Ronald Camstra
Onlangs bezocht ik zowel de Voedselbank als de Weggeefwinkel in Zeist. Twee parels voor onze gemeente! Ik wilde wel eens met eigen ogen zien hoe ze werken. Hier wordt naastenliefde in de praktijk gebracht. Maar als je een geitenwollensokkenbeeld hebt, dan vergis je je. Beide zijn behoorlijk geoliede logistieke organisaties.
Voedselbank
Aan de buitenkant lijkt het een oude loods, aan de Van Renesselaan, maar binnen huist een geoliede machine. De dozen en kratten staan opgestapeld tot aan het plafond. Het is logistiek strak geregeld op elke dagen van de week wat wordt aangeleverd en uitgeleverd. Ik sta er met een dubbel gevoel. Want eigenlijk zag ik liever géén Voedselbank in Zeist. Het is een schande dat we in zo’n welvarend land als Nederland een Voedselbank nodig hebben! De welvaart is veel te ongelijk verdeeld in onze samenleving. Mensen die bijvoorbeeld in de schuldsanering terecht zijn gekomen, hebben per week soms niet voldoende geld te besteden om hun kinderen goed te kunnen voeden. De Voedselbank vervult een onmisbare rol voor mensen die het moeilijk hebben in Zeist. Dat kunnen allerlei verschillende mensen zijn, vertelt de coördinator me. Oud en jong, alleenstaand en gezin, vluchteling en autochtoon, hoog en laag opgeleid: pech in het leven kan iedereen overkomen, en soms komen mensen er zelf dan niet meer uit. Dus toch fijn dat de Voedselbank er is!
Vrijwilligerswerk
Wat ik ook mooi vindt om te zien is hoeveel vrijwilligers zich inzetten voor de Voedselbank. De binnenkomende spullen moeten worden gesorteerd en verdeeld over de kratten. Zonder vrijwilligers kan een Voedselbank niet draaien. Het is mooi dat zoveel Zeistenaren bereid zijn om zich belangeloos in te zetten voor de medemens.
Weggeefwinkel
Ook bij de Weggeefwinkel, in een oud schoolgebouw in Vollenhove, barst het van de vrijwilligers. Bij de weggeefwinkel kunnen mensen spullen brengen die ze niet meer nodig hebben, en andere mensen kunnen ze dan gratis op komen halen. Er zijn aparte lokalen voor verschillende soorten spullen, zoals een kledinglokaal, een babyspullenlokaal en een technieklokaal. Naast de voordeur staan kasten vol Dvd’s, achterin een gezellige bibliotheek. Coördinator Jantje Paasman leidt me rond. Bij de inname van spullen wordt alles zorgvuldig gesorteerd. Heel veel is bruikbaar, en wat echt niet bruikbaar is wordt zorgvuldig gescheiden. Dat scheiden gaat verder dan bij het afvalbrengstation. Lege pennen worden apart gehouden, en ook bijvoorbeeld pompjes van zeepdispensers. Dat soort dingen gaan naar verschillende in hergebruik gespecialiseerde bedrijven. Het credo “Van afval naar grondstof” wordt hier in praktijk gebracht. Sommige dingen leveren zelfs geld op. Dat is maar goed ook, want de Weggeefwinkel moet de stookkosten van het slecht geïsoleerde pand zelf ophoesten.
Duurzaamheid
Wat mij opvalt is dat beide instellingen heel erg duurzaam zijn. Weggooien is zonde. Bij de weggeefwinkel krijgen jaarlijks duizenden stuks afgedankte kleding, boeken, servies, speelgoed etc een tweede leven. De voedselbank draagt er aan bij dat er minder voedsel hoeft te worden weggegooid. Ik sta bij een grote bak met honderden potten zuurkool. Prima zuurkool. Alleen is er bij de productie in de fabriek iets misgegaan en nu ontbreekt één van de twee etiketten op de pot. Erg eigenlijk dat weggooien dan goedkoper is dan alsnog dat andere etiket aanbrengen. Maar de Voedselbank is er blij mee, en er wordt geen voedsel verspild. Er staan ook grote kratten met honderden appels. Appels met een klein plekje erop. De supermarkten willen die niet hebben maar de appels zijn uiteraard verder prima te eten. Zo helpt de Voedselbank niet alleen arme gezinnen, maar helpt ze ook om verspilling tegen te gaan.
Participatie
In de gang van de Weggeefwinkel komen we een jonge man tegen, Wilbert. Enthousiast roept hij naar Jantje: “Ik ben aangenomen bij de BIGA”. Jantje is trots. De weggeefwinkel is in wezen ook een soort reïntegratiebedrijf. Hier doen mensen die om een of andere reden uit het arbeidsproces zijn gerold weer hun eerste stapjes in de richting van werk. Ze leren hier samenwerken, op tijd komen, procedures volgen en verantwoordelijkheid nemen. De weggeefwinkel heeft inmiddels al meer dan tien mensen een opstapje gegeven naar een zelfstandig bestaan. Ook dat is een waardevolle functie in onze samenleving. Wel zuur dat andere reïntegratiebedrijven daar dik voor betaald krijgen, en dat de Weggeefwinkel haar eigen gas en licht moet zien te betalen…
