1 oktober 2018
tekst: Noortje van Breukelen (*), foto: Pixabay
Het eens zo trotse en tolerante Batavia was te prooi gevallen aan het grootkapitaal. Rijksinquisiteurs Marcus Ruttes, Shellix en Uni-Leverius maakten er de dienst uit. Heel Batavia zuchtte onder de belaste dividenten. Heel Batavia? Nee, één klein dorpje onder de rook van Pyramide Austerlitz bood nog dapper weerstand.
In dit kleine dorpje, Zeistus genaamd, kwamen het stamhoofd en zijn 13 apostelen bijeen voor het Laatste Avondmaal. Geheel volgens de Bourgondische traditie van Zeistus duurde dit avondmaal een hele week. Nou ja eigenlijk zes dagen, want hoewel de gelovige factie nog maar uit vijf jokers bestond, was de zondag nog steeds geen officiële dag in Zeistus. Het oude dorpje was tolerant, ook richting haar gelovige minderheid.
Toch hing er een droevige stemming over deze Maaltijd van Zeistus. Aan het eind van dit laatste avondmaal moest één van de 13 apostelen afvallen. Twaalf apostelen was het maximum, zo luidde het centrale decreet. Een eerder experiment in Palestinium was goed bevallen en het maximum van 12 was daarom doorgevoerd in het Protocol van Procedures & Gebruiken. De dorpelingen hadden op de Pyramide van Austerlitz een groot kruis geplaatst en de af te vallen apostel zou op de laatste avond van de Maaltijd van Zeistus worden gekruisigd.
Geheel in de democratische traditie van Zeistus wilde het stamhoofd niet zelf de knoop doorhakken. Nee, het gehele volk mocht in de komende EilandRaad haar stem laten horen. Misschien was dit wel de reden dat stamhoofd Cosux zo populair was. Op zijn sandalen schreed hij door de straten van Zeistus en gaf ruimte aan ieder initiatief. Nu had hij plaatsgenomen in het midden van de grote ronde tafel van Slot Zeistus. Hij brak het brood en sprak “Deel dit brood met mij als ware het een openbaar lichaam”. Hij schonk de wijn en sprak “Deel deze wijn met mij en voel het bloed stromen waar het niet gaan kan”. Let the games begin!
Vier van de 13 apostelen hadden een speciale status, de status van Lakei. De vier lakeien zaten dicht rond Cosux. Lakeius Primus was apostel Sandrix. Op de laatste EilandRaad had Sandrix opnieuw de meeste jokers gekregen, acht stuks, maar de overwinning was nipt geweest, de groene apostelen zitten hem op de hielen. Sandrix was nu lakei voor brood & spelen, zijn taak was het vermaken van het volk. Zijn postuur deed vermoeden dat hij van zowel brood als spelen maar weinig tot zich nam, maar dat was slechts schijn. Nog onlangs won Sandrix de lakeien-marathon in het verre Papendallum. Sandrix kortom was als apostel in de kracht van zijn leven, en dat hij zou afvallen leek onwaarschijnlijk.
Aan de andere zijde van Cosux zat apostel Maria MagdaLaura. Zij was de lakei van de zorgzaamheid, haar taak was te zorgen dat alle Zeistussenaren een dak boven hun hoofd kregen en dat de jonge dorpsvlerkjes naar school konden. Maria MagdaLaura deed kortom als een van de weinigen echt zinvolle dingen voor Zeistus en ook haar afvallen leek ondenkbaar.
De derde lakei was apostel Woutix. Woutix was de toverlakei en roerde de ganse dag in zijn grote pot met toverdrank. Als de zeespiegelstijging weer eens een aanval op Zeistus beraamde, dan kregen alle dorpsbewoners een slokje toverdrank uit de pot van Woutix, waardoor ze onkwetsbaar werden en gezamenlijk een dijk van verzet opwierpen. Woutix was derhalve van duurzaam belang voor Zeistus en zou de EilandRaad ongetwijfeld gaan overleven.
Minder vanzelfsprekend was de positie van de laatste lakei, Marcellus. De achterban van Marcellus verouderde snel en bij iedere EilandRaad verloor bij een joker, er waren er nog slechts drie over. Bovendien had hij nogal wat kritiek gekregen voor zijn gehannes aan het centrale karrespoor. Maar de voortvarende manier waarop hij de verbouwing van het Religieuschenwoud ter hand heeft genomen gaf op de EilandRaad voldoende vertrouwen om Marcellus opnieuw tot lakei te kiezen.
Maar de afvaller hoefde natuurlijk niet één van de lakeien te zijn. Ook de negen andere apostelen liepen gevaar. Ze zaten aan de uiteinden van de ronde tafel, sommigen links, anderen rechts. Vier van de negen hadden een confederatie gevormd en bestuurden Zeistus op 86 hoofdlijnen. De andere vijf apostelen, de niet-confederalisten, hielden zich met de zijlijnen bezig.
De grootste apostel op de rechterflank was apostel Waltrix. Hij hield zich bezig met het bewaren van de lieve vrede en het verlagen van de taks op tamme zwijnen. Voor de Maaltijd had hij een groot zelfgeschoten hert meegebracht uit de bossen van Zeistus. Waltrix zou de EilandRaad wel gaan overleven.
Links zat de meest populaire apostel van Zeistus, apostel Ronadus. Ronadus had op de laatste EilandRaad in één keer maar liefst vier jokers extra gewonnen en kreeg als beloning de taak van dorpsomroeper. Wekelijks praatte hij met ongeschoren hoofd de dorpsgenoten op het centrale Veesboexusplein bij over het wel en wee van Zeistus. Het gebrek aan diepgang deerde de meeste Zeistussenaren niet, en eerlijk gezegd gingen de meeste dorpsgenoten zelf ook niet erg diep. Sommige apostelen daarentegen waren stiekem wel wat jaloers op de populariteit van Ronadus en beitelden in de nacht ongezien wel eens stekelige opmerkingen onder zijn tabletten. Maar op de openbare EilandRaad was rebellie ondenkbaar, gezien zijn steun vanuit de Vox Populi.
Het leek eveneens niet waarschijnlijk dat de afvaller Carlox zou zijn, de fiscalinische apostel, want hoewel zijn redeneringen veelal onnavolgbaar waren voor de andere apostelen, was hij pas zeer recent juist tot apostel gekozen ter opvolging van de oude nestor Gemerix. Hetzelfde gold voor Hafitius, die na de ongelukkige struikelpartij van de schone Xosien de rust weer terug heeft gebracht in de democratische gelederen die bovendien het getal twaalf koesterden als zijnde het dubbele van de helft van hun oorsprong. En Hafitius gold als een van de meer snuggere apostelen.
Nee, de afvaller moest vermoedelijk gezocht worden onder de kleinere apostelen. Werd het Kastrix, die zo onduidelijk babbelde dat hij op de laatste EilandRaad nog maar één joker had overgehouden? Of was het apostel Annex Miekus, strijdbaar maar onbegrepen en daardoor ook teruggevallen naar één joker? Of de vrome Petrus, de stille kracht achter Woutix? Werd het Alineus Pastorus, die vanwege het in haar eigen geledingen ontbreken aan dualitis alom werd geschouwd als de apostel met de minste invloed? Of werd het toch Royus Lucas, de in ongenade gevallen oud-lakei van karresporenonderhoud?
Het beloofde al met al een bijzonder spannende week te worden, deze Maaltijd van Zeistus.
(*) Noortje van Breukelen is een pseudoniem. De naam van de auteur is bij de redactie bekend.
