4 september 2020
tekst: Kirsten Vonk; foto: Pixabay
Ik weet nog goed hoe ik als 8-jarige op het schoolplein van de Zeister Schoolvereniging mieren aan het dooddrukken was.
Waarom onthoud ik zoiets? Ik ben nu 51. De ervaring zal wel ergens toe bijdragen. Maar belangrijker, waarom deed ik het? En zelfs het antwoord daarop weet ik nog. Omdat ik het kon.
Ik was groter en had de macht om te bepalen welke mier bleef leven en welke niet. Niemand die me corrigeerde. Niemand die er aandacht aan besteedde.
Absoluut zinloze actie natuurlijk. Gelukkig beleefde ik er geen plezier aan maar ik heb wel even de kracht van macht kunnen voelen.
Waar ik me meer zorgen over maakte was mijn ervaring tijdens het stierenvechten in Spanje. Ik was circa 17 jaar en had me laten overhalen om mee te gaan. Er stonden 5 stieren op het programma. Bij de eerste stier die gehavend de arena inliep voelde ik al walging en misselijkheid. En dan moest het spektakel nog beginnen.
Telkens als de matador een van zijn messen in het beest stak, stond het publiek op de banken te juichen. Er vond voor onze ogen een marteling plaats en kennelijk was dat een goed ding.
Maar nog schrikbarender vond ik dat ik per stier de slachting ‘gewoner’ begon te vinden. De setting, de mensen en het gejuich deden kennelijk iets met me. Ik ging er in mee. Bij de vijfde stier stond ik nog net niet te juichen maar de gruwel was wel verdwenen.
Onlangs zag ik een interview met een Spaanse stierenfokker. Hij vertelde dat hij te doen had met deze stieren want ze staan in het corona-tijdperk werkeloos in de wei. Ze zijn 5 jaar getraind voor het arena-gevecht en nu kon dat niet doorgaan. Werkelijk? Hij had met ze te doen?
Wat is er met ons gebeurd? Hoe kan het zijn dat we het welzijn van mens, dier en natuur zo uit het oog verliezen? Dat we zo meegaan in het spel van angst, geld en macht. Dat we onszelf iets laten aanpraten wat helemaal niet in onze natuur zit. Ik kan het me niet voorstellen dat we op aarde zijn gezet om ons hoofdzakelijk te richten op geld verdienen, ons te laten dienen, voeden en vermaken door dieren en onszelf als de baas van de natuur te zien.
Ik heb zo’n beetje overal aan meegedaan; vlees gegeten, tig vakantievluchten gemaakt, gerookt, gedronken, dieren kunstjes zien doen in het circus, paard gereden, dolfinaria bezocht, .... Ik was naïef en onwetend. Wat ik gelukkig niet heb gedaan is ritjes gemaakt op een olifant of een kameel. Niet dat ik daar in het verleden bewust voor gekozen heb maar het kwam gewoon niet op m’n pad. Nu weet ik wat er aan zo’n ritje vooraf gaat. Een olifant wordt tijdens z’n training zo gruwelijk mishandeld dat ie voor de rest van z’n leven is geprogrammeerd. Hij blijft altijd aan een denkbeeldige leiband lopen en toont gewenst gedrag. Het mag niet zichzelf zijn en moet voldoen aan de wens van de mens.
En dat is de kracht van macht. Je hoeft dus niet eens een grote mierendooddrukker te zijn zoals ik. Er zijn andere manieren om dieren maar ook mensen te programmeren. We zien niet altijd de denkbeeldige leiband waar we vrijwillig aan lopen. We hebben ons laten vertellen hoe het leven in elkaar zit; naar school gaan is verplicht, wat we leren op school is de waarheid, je moet werken anders verdien je geen geld voor je levensonderhoud, je moet je laten inenten anders word je ziek, je moet pensioen opbouwen, etc.
Ook leer je wat niet goed is zoals het helend vermogen van de natuur (bijv. homeopathie, de functie van ziek zijn en het zelfherstellend vermogen van ons lichaam), het luisteren naar je intuïtie is flauwekul en wat ook niet mag is naar eigen inzicht omgaan met de huidige actualiteit.
Maar ik realiseer me dat we desondanks wel degelijk vrij zijn. Er is helemaal geen leiband waar we aan vast zitten. We hebben altijd keus. Gaan we mee met de meute in de arena die al klappend naar de ‘inenting’ van een levend wezen aan het kijken is? Iets dat pal voor onze ogen gebeurt of gaan we ontdekken wat onze persoonlijke waarheid is?
Ik denk niet dat er zoiets bestaat als dé waarheid; niet van de overheid, van onze werkgever of van de buurman/vrouw. Ik denk dat we allemaal in staat zijn en de keus hebben om onze eigen waarheid te ontdekken en ons los te maken van wat anderen ons willen doen geloven.
Deze macht geeft ons kracht.
 |
Volgende column: Met de hand op het hart |